【In werking getreden in mei van Reiwa 7 (2025)】Uitleg van het nieuwe systeem onder de Informatie Distributie Platform Respons Wet (gewijzigde Wet op de Beperking van Aansprakelijkheid van Providers)

Inbreuken op rechten op het internet, zoals reputatieschade en laster, zijn een ernstig maatschappelijk probleem geworden. Als reactie hierop zal vanaf mei van het 7e jaar van Reiwa (2025) de “Provider Liability Limitation Law” worden hernoemd en gewijzigd naar de “Information Distribution Platform Measures Law” om effectieve verlichting voor slachtoffers te bieden.

Onder de herziene wet worden grote platformaanbieders, die als zodanig zijn aangewezen, verplicht om criteria voor het verwijderen van berichten op te stellen en een systeem voor het publiceren van hun responsstatus. Ook zijn er straffen vastgesteld.

Dit artikel bespreekt de criteria voor “grote platformaanbieders” die onder de regelgeving vallen en de specifieke verplichtingen die zij hebben onder de herziene Japanse wet.

Wat is de “Informatieverspreidingsplatform Wetgeving” onder Japans recht?

De “Informatieverspreidingsplatform Wetgeving” (Wet betreffende de aanpak van rechteninbreuken door specifieke elektronische communicatie) is de tweede grote herziening sinds de “Provider Aansprakelijkheidsbeperkingswet” (Wet betreffende de beperking van aansprakelijkheid voor schade door specifieke elektronische communicatiedienstverleners en de openbaarmaking van verzenderinformatie) werd ingevoerd in Heisei 13 (2001). Deze herziening introduceert nieuwe regelingen voor “grote platformaanbieders” en verandert de naam van de wet, als reactie op de maatschappelijke problemen veroorzaakt door inbreukmakende informatie op het internet, om ervoor te zorgen dat slachtoffers effectief herstel kunnen krijgen.

In Reiwa 3 (2021) werd het probleem van de zware last van gerechtelijke procedures onder de aandacht gebracht, omdat veel slachtoffers een “verzoek tot openbaarmaking van verzenderinformatie” indienden. Om snelle hulp aan slachtoffers te bieden, werd een niet-contentieuze procedure gecreëerd waarmee de openbaarmaking van verzenderinformatie in één procedure mogelijk werd gemaakt. Er waren echter uitdagingen, zoals de “duidelijke vereiste van inbreuk op rechten” en het feit dat de gebruiksvoorwaarden van buitenlandse bedrijven geen rekening hielden met Japanse wetten of de werkelijke schade.

De herziening in Reiwa 6 (2024) is zo ontworpen dat providers worden aangemoedigd om zelf de juiste maatregelen te treffen. Aan de aangewezen “grote platformaanbieders” worden verplichtingen opgelegd, zoals het opstellen van verwijderingscriteria en het publiceren van hun responsstatus, en er zijn ook straffen ingesteld.

De wijzigingen zijn als volgt:

1. Naamswijziging van de wet
2. Aanwijzing en melding van “grote platformaanbieders” (Artikel 20, 21)
3. Verplichting tot snelle respons op inbreukmakende informatie (Artikel 22-25)
4. Verplichting tot transparantie van de operationele status (Artikel 21-29)
5. Nieuwe aanbevelingen en sancties (Artikel 35-38)

De informatie die onderworpen is aan maatregelen ter voorkoming van verzending (verwijdering) omvat inbreukmakende informatie en informatie die in strijd is met de wet. Gezien het feit dat het niet gepast is voor de overheid om hierbij betrokken te zijn (vanwege censuur en neutraliteitsproblemen), wordt ervan uitgegaan dat de “grote platformaanbieders” zelf de beoordelingen op grond van materieel recht uitvoeren.

De herziening van de “Provider Aansprakelijkheidsbeperkingswet” kan als volgt worden weergegeven:

Referentie: Ministerie van Binnenlandse Zaken en Communicatie | Overwegingen met betrekking tot de verordeningen en richtlijnen van de Informatieverspreidingsplatform Wetgeving[ja]

Vereisten voor Grote Platformaanbieders onder Japanse Wetgeving

De vereisten voor ‘Grote Platformaanbieders’, zoals aangewezen door de Japanse Wet op de Aanpak van Informatieplatforms, zijn de volgende drie:

• Een maandelijks aantal verzenders (binnenlands) van meer dan 10 miljoen, en een maandelijks aantal verlengingen (binnenlands) van meer dan 2 miljoen
• Technisch in staat zijn om maatregelen te nemen ter voorkoming van de verspreiding van inbreukmakende informatie (verwijdering)
• Diensten die niet hoofdzakelijk bedoeld zijn voor interactie tussen niet-gespecificeerde gebruikers, of diensten die niet als hoofddoel interactie tussen niet-gespecificeerde gebruikers hebben maar die incidenteel worden aangeboden via SNS, uitgezonderd

Inclusief buitenlandse bedrijven, zijn ‘Grote Platformaanbieders’ die zijn aangewezen, verplicht zich te melden bij de Japanse Minister van Binnenlandse Zaken en Communicatie (Artikel 21).

De plicht tot versnelling van de respons op inbreukmakende informatie onder Japans recht

In het nieuwe systeem worden de verplichtingen die aan ‘grote platformaanbieders’ zijn opgelegd, verdeeld in twee categorieën: de versnelling van de verwijderingsreactie op inbreukmakende informatie en maatregelen met betrekking tot de transparantie van de operationele status.

Hieronder volgt een uitleg van de verplichte maatregelen.

Publicatie van de methode voor het ontvangen van verwijderingsverzoeken van inbreukslachtoffers

Er is een verplichting om een ontvangstpunt voor verwijderingsverzoeken van inbreukslachtoffers in te stellen en te publiceren. De volgende punten moeten in overweging worden genomen (Artikel 22).

• De mogelijkheid om online een verzoek in te dienen (en dit in het Japans te kunnen doen)
• Geen onredelijke last voor de aanvrager
• Duidelijke aanduiding van de ontvangsttijd en -datum van het verzoek voor de aanvrager

‘Geen onredelijke last voor de aanvrager’ betekent bijvoorbeeld dat het verwijderingsverzoekformulier gemakkelijk te vinden is, dat zelfs personen die geen account kunnen aanmaken vanwege leeftijdsbeperkingen een verwijderingsverzoek kunnen indienen, en dat er rekening wordt gehouden met het niet schenden van privacyrechten en dergelijke.

Aanstelling en melding van ‘specialisten in onderzoek naar inbreukmakende informatie’

‘Grote platformaanbieders’ moeten, wanneer zij een verwijderingsverzoek van inbreukmakende informatie van een inbreukslachtoffer ontvangen, onverwijld het noodzakelijke onderzoek naar de inbreukmakende informatie uitvoeren (Artikel 23).

Voor het correct uitvoeren van juridisch specialistisch werk als onderdeel van het onderzoek, is het vereist dat ‘specialisten in onderzoek naar inbreukmakende informatie’ worden aangesteld die voldoende kennis en ervaring hebben met het omgaan met rechteninbreuken die via het internet plaatsvinden.

Wat betreft de vereisten voor ‘specialisten in onderzoek naar inbreukmakende informatie’, wordt concreet aangegeven dat juridische professionals zoals advocaten, die voldoende kennis en ervaring hebben met de Japanse cultuur en maatschappelijke problemen (beperkt tot natuurlijke personen), geschikt zijn.

Het aantal ‘specialisten in onderzoek naar inbreukmakende informatie’ moet ten minste één persoon per 10 miljoen gemiddelde maandelijkse zenders of één persoon per 2 miljoen gemiddelde maandelijkse verlengingen zijn. Wanneer een ‘specialist in onderzoek naar inbreukmakende informatie’ wordt aangesteld of gewijzigd, moet dit aan het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Communicatie worden gemeld.

Kennisgeving aan de aanvrager van de verwijdering

‘Grote platformaanbieders’ moeten, op basis van de resultaten van het onderzoek, beslissen of zij maatregelen nemen om de verzending van inbreukmakende informatie te voorkomen en binnen 14 dagen na ontvangst van het verzoek de volgende zaken aan de aanvrager meedelen:

• Wanneer inbreukmakende informatie is verwijderd, dat feit
• Wanneer inbreukmakende informatie niet is verwijderd, dat feit en de redenen daarvoor

Als er een geldige reden is waarom kennisgeving binnen de termijn niet mogelijk is, moet er onverwijld kennisgeving plaatsvinden, zoals in de volgende gevallen:

• Wanneer besloten is de mening van de verzender van de inbreukmakende informatie te horen voor het onderzoek
• Wanneer besloten is het onderzoek door een specialist te laten uitvoeren
• Wanneer er andere onvermijdelijke redenen zijn

De plicht tot transparantie in operationele status

Zoals eerder vermeld, was de situatie tot nu toe zodanig dat het ‘vereiste van duidelijke inbreuk op rechten’, de gebruiksvoorwaarden van buitenlandse bedrijven die geen rekening hielden met Japanse wetgeving of de werkelijke schade, en de zorgen over willekeurige verwijderingen door ondernemers, ervoor zorgden dat het systeem niet altijd effectief functioneerde.

Om deze problemen te voorkomen, is het van cruciaal belang dat providers transparante verwijderingscriteria opstellen en een eerlijke en consistente aanpak hanteren. Er was een wetswijziging nodig om ervoor te zorgen dat de autonome verwijdering door ondernemers op basis van de gebruiksvoorwaarden snel en adequaat wordt uitgevoerd.

Publicatie van Criteria voor het Uitvoeren van Verwijderingen

Zoals eerder vermeld, betreft de informatie die verwijderd moet worden inbreukmakende informatie en informatie die in strijd is met wetgeving. De substantiële beoordeling van welke informatie (uitingen) verwijderd moet worden, wordt echter overgelaten aan de autonomie van ‘grote platformaanbieders’.

Inbreukmakende informatie en informatie die in strijd is met wetgeving zijn equivalent aan misdrijven onder het strafrecht, maar de uitdrukkingen verschillen. Daarom zijn ‘grote platformaanbieders’ verplicht om specifieke criteria te ontwikkelen voor wat zij als verwijderbare informatie beschouwen. De inhoud van de ‘Criteria voor het Uitvoeren van Verwijderingen’ moet aan alle volgende voorwaarden voldoen:

• De soorten informatie die verwijderd moeten worden, moeten door de ‘grote platformaanbieders’ specifiek worden bepaald, afhankelijk van de oorzaak van hun kennis van de verspreiding van dergelijke informatie.
• Specifieke criteria vaststellen voor het uitvoeren van ‘serviceonderbrekingsmaatregelen’ wanneer deze worden toegepast.
• Gebruik maken van uitdrukkingen die gemakkelijk te begrijpen zijn voor de verzender en betrokkenen.
• Rekening houden met de consistentie met wetgeving die een inspanningsverplichting voor het uitvoeren van verwijderingen vaststelt.

‘Grote platformaanbieders’ kunnen op eigen initiatief verwijderingen uitvoeren op basis van de door hen ontwikkelde criteria, maar in uitzonderlijke gevallen kunnen zij ook informatie verwijderen die niet expliciet in de criteria is vermeld:

• Wanneer de ‘grote platformaanbieder’ de verzender is van de informatie die zij willen verwijderen.
• Wanneer er een wettelijke verplichting bestaat om onrechtmatige inbreukmakende informatie te verwijderen.
• In gevallen waarin er een dringende noodzaak is om informatie te verwijderen en het type informatie dat verwijderd moet worden normaal gesproken niet te voorzien is, waardoor het niet expliciet in de criteria is vermeld.

De voorafgaande kennisgevingsperiode voor de ‘Criteria voor het Uitvoeren van Verwijderingen’ is tot twee weken voor de uitvoering van de verwijdering.

En eenmaal per jaar moeten ‘grote platformaanbieders’ documentatie samenstellen en publiceren die geordend is per soort informatie, met voorbeelden van informatie waarvoor preventieve verzendingsmaatregelen zijn genomen volgens de betreffende criteria, die als referentie kunnen dienen voor de verzender en andere betrokkenen.

Aan de andere kant vereist een gerechtelijk verwijderingsverzoek dat de ‘duidelijkheid van de inbreuk (artikel 5, lid 1)’ wordt bewezen, wat een last is voor de eiser. Hoewel een verwijderingsverzoek niet zo’n hoge drempel heeft als een verzoek om openbaarmaking van verzenderinformatie, is er een precedent van het Tokyo High Court (uitspraak van 9 december (2020)) dat de vereiste van ‘duidelijkheid van de inbreuk’ bevestigt en de uitspraak van de eerste aanleg omkeert, waarin staat dat het ‘niet redelijk is om van de zijde van het verzoek om openbaarmaking een bewijslast te eisen die bijna onmogelijk is. Het is niet iets dat volledig samenvalt met de beoordeling van de gronden voor uitsluiting van onrechtmatigheid in een ‘schadevergoedingsproces’.’

Dit proces is een uitspraak die stelt dat de interpretatie van de vereiste ‘duidelijkheid van de inbreuk’ in het ‘verzoek om openbaarmaking van verzenderinformatie’-systeem niet zover moet gaan dat het de bedoeling van het systeem tenietdoet.

Notificatie aan de Afzender bij Uitvoering van Verwijdering Onder Japans Recht

Wanneer informatie van een afzender vrijwillig of verplicht wordt verwijderd, is het noodzakelijk om zonder vertraging de afzender te informeren over deze actie en de redenen ervoor (de relatie tussen de verwijdering en de verwijderingscriteria). Daarnaast moet men ervoor zorgen dat de afzender op een gemakkelijke manier kennis kan nemen van deze informatie (een redelijke en gepaste methode waardoor de inhoud door de betrokkene wordt begrepen).

Publicatie van de Status van Verwijderingsverzoeken

“Grote platformaanbieders” in Japan zijn verplicht om jaarlijks (binnen twee maanden na afloop van het fiscale jaar) de status van verwijderingsverzoeken elektronisch te publiceren, gebaseerd op de bovengenoemde verplichtingen.

De te publiceren informatie omvat de volgende punten:

• Status van de ontvangst van verwijderingsverzoeken
• Status van de uitvoering van notificaties in reactie op verwijderingsverzoeken
• Status van de notificaties aan de verzenders wanneer hun content verwijderd is
• Status van de uitvoering van verwijderingen
• Een zelfevaluatie met betrekking tot de bovenstaande punten
• Details zoals bepaald door het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Communicatie in Japan, die nodig zijn om de status van verwijderingen te verduidelijken (de evaluatiecriteria voor zelfevaluatie, de inhoud en redenen voor eventuele wijzigingen in de evaluatiecriteria)

Straffen onder de Japanse Wet op de Aanpak van Informatieverspreidingsplatforms

Wanneer ‘grote platformaanbieders’ in strijd handelen met hun verplichtingen (artikel 22, artikelen 24 tot en met 28), kan de Minister van Binnenlandse Zaken en Communicatie aanbevelen dat zij de nodige maatregelen nemen om de overtreding te corrigeren.

Indien de aanbevolen maatregelen niet worden genomen, kan de Minister van Binnenlandse Zaken en Communicatie een bevel tot het nemen van maatregelen uitvaardigen (artikelen 30 en 31).

Bij overtreding van dit bevel kan men worden gestraft met een gevangenisstraf van maximaal één jaar of een boete van maximaal 1 miljoen yen (artikel 35).

Daarnaast is er voor ‘grote platformaanbieders’ een dubbele strafbepaling, waarbij rechtspersonen voor overtredingen van artikel 21 en artikel 35 een boete van maximaal 100 miljoen yen kunnen krijgen (artikel 37).

Samenvatting: Versnelling van de reactie op inbreuken op rechten verwacht door de nieuwe regelgeving van het Informatieverspreidingsplatform in Japan

Hierboven hebben we de belangrijkste punten van de herziene “Wet op de Aanpak van Informatieverspreidingsplatforms” in Japan besproken.

Voor grote platformaanbieders is het noodzakelijk om een internetomgeving te creëren die rekening houdt met de balans tussen de ‘vrijheid van meningsuiting’ van de zender en de ‘rechtsbescherming’ van de slachtoffers van inbreuken op rechten.

Met deze herziening wordt verwacht dat de reactie van providers op laster en reputatieschade op het internet in Japan sneller zal plaatsvinden. Voor het verwijderen van lasterlijke berichten, raadpleeg een ervaren advocaat.

Maatregelen van ons kantoor

Monolith Advocatenkantoor is een juridische firma met uitgebreide ervaring in IT, en in het bijzonder op het gebied van internet en recht. In recente jaren heeft de verspreiding van reputatieschade en laster op het internet, bekend als ‘digitale tatoeages’, ernstige schade veroorzaakt. Ons kantoor biedt oplossingen om deze ‘digitale tatoeages’ aan te pakken. In het onderstaande artikel vindt u meer details.

Expertisegebieden van Monolith Advocatenkantoor: Digital Tattoo[ja]