Νομική Αντιμετώπιση των Πράξεων που Εκτελέστηκαν από τους Ιδρυτές ενός Συσταθέντος Εταιρείας στο Εταιρικό Δίκαιο της Ιαπωνίας

Η ίδρυση μιας εταιρείας δεν αποτελεί απλώς μια σειρά διοικητικών διαδικασιών. Από νομικής πλευράς, από τη δημιουργία του καταστατικού μέχρι την ολοκλήρωση της εγγραφής ίδρυσης της εταιρείας, ο οργανισμός αυτός θεωρείται ως “εταιρεία υπό ίδρυση” στην Ιαπωνία. Αυτή η φάση αποτελεί ένα σημαντικό διάστημα για τη δημιουργία της βάσης μελλοντικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, αλλά ταυτόχρονα είναι μια περίοδος νομικά πολύ ασαφής και γεμάτη πολλούς κινδύνους. Μια εταιρεία υπό ίδρυση δεν έχει ακόμη πλήρη νομική προσωπικότητα. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που απαιτούνται διάφορες συμβατικές πράξεις, όπως η ενοικίαση γραφείων ή η πρόσληψη υπαλλήλων για την εταιρεία του μέλλοντος. Εδώ ανακύπτει μια θεμελιώδης ερώτηση: οι πράξεις που πραγματοποιούνται από τους ιδρυτές εξ ονόματος της εταιρείας υπό ίδρυση, θα αποδοθούν νομικά στην εταιρεία που θα ιδρυθεί στο μέλλον; Και ποιος θα αναλάβει τελικά την ευθύνη για τις πράξεις αυτές; Για παράδειγμα, αν ένας υψηλότερος συμβόλαιο μίσθωσης που συνάφθηκε πριν από την ίδρυση κριθεί ακατάλληλο για το επιχειρησιακό σχέδιο της εταιρείας μετά την ίδρυση, μπορεί αυτό το συμβόλαιο να κηρυχθεί άκυρο, ή πρέπει οι ιδρυτές να αναλάβουν προσωπικά την ευθύνη;

Στο παρόν άρθρο, εστιάζουμε στην περίπλοκη νομική θέση της “εταιρείας υπό ίδρυση” στην Ιαπωνία. Συγκεκριμένα, θα αναλύσουμε λεπτομερώς το εύρος των πράξεων που μπορεί να πραγματοποιήσει μια τέτοια εταιρεία και πώς αντιμετωπίζονται νομικά οι συνέπειες αυτών των πράξεων, βάσει του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου και των σχετικών δικαστικών προηγουμένων. Επιπλέον, θα εξετάσουμε τις νομικές ευθύνες που αναλαμβάνουν οι ιδρυτές και οι συναφείς μερίδες, είτε η ίδρυση της εταιρείας καταλήξει σε επιτυχία είτε, δυστυχώς, σε αποτυχία. Αυτό περιλαμβάνει τις ευθύνες προς την ίδια την εταιρεία, προς τρίτους που είναι αντισυμβαλλόμενοι, καθώς και τις ευθύνες των “ψευδών ιδρυτών”, που δεν είναι ιδρυτές αλλά εμπλέκονται στενά στην ίδρυση. Η κατανόηση αυτών των ζητημάτων είναι ουσιώδης για την ομαλή διαδικασία ίδρυσης μιας εταιρείας και για την πρόληψη μελλοντικών νομικών διαφορών.

Η Ίδρυση Εταιρειών και οι Ενέργειές τους στην Ιαπωνία

Κατά τη διαδικασία ίδρυσης μιας εταιρείας στην Ιαπωνία, οι ιδρυτές δημιουργούν το καταστατικό και αρχίζουν να ενεργούν προς την κοινή κατεύθυνση της ίδρυσης της εταιρείας. Από τη στιγμή που ξεκινούν αυτές οι δραστηριότητες μέχρι την επίσημη νομική σύσταση της εταιρείας μέσω της εγγραφής της, ο οργανισμός αυτός αναφέρεται ως “εταιρεία υπό ίδρυση”. Επειδή μια τέτοια εταιρεία δεν έχει ακόμη νομική προσωπικότητα σύμφωνα με τον Ιαπωνικό Νόμο των Εταιρειών, η νομική της φύση ερμηνεύεται ως παρόμοια με αυτήν της “ομάδας χωρίς δικαιοπρακτική ικανότητα”. Μια τέτοια ομάδα διαθέτει οργανωτική δομή, λειτουργεί με βάση την αρχή της πλειοψηφίας, συνεχίζει να υφίσταται ανεξάρτητα από τις αλλαγές των μελών της και έχει καθορισμένες τις μεθόδους αντιπροσώπευσης, τη διαχείριση των συνελεύσεων, τη διαχείριση της περιουσίας και άλλα βασικά στοιχεία λειτουργίας της ως ομάδας.

Ως οργανικά στοιχεία της εταιρείας υπό ίδρυση, οι ιδρυτές ενεργούν ως εκπρόσωποι για την ίδρυση της εταιρείας, εντός των απαραίτητων ορίων. Το αν οι ενέργειες που πραγματοποιούν οι ιδρυτές θα αποδοθούν νομικά στην εταιρεία μετά την ίδρυσή της εξαρτάται από τη φύση της ενέργειας. Συγκεκριμένα, εξετάζεται αν η ενέργεια εμπίπτει στους σκοπούς της εταιρείας υπό ίδρυση. Οι ενέργειες που πραγματοποιεί η εταιρεία υπό ίδρυση μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε δύο κύριες κατηγορίες: “ενέργειες απαραίτητες για την ίδρυση της ίδιας της εταιρείας” και “ενέργειες που σχετίζονται με την προετοιμασία των επιχειρήσεων της εταιρείας”, με την τελευταία να διαιρείται περαιτέρω σε “προετοιμαστικές ενέργειες για την έναρξη λειτουργίας” και “επιχειρηματικές ενέργειες”. Επιπλέον, υπάρχει και η ενέργεια της “αποδοχής περιουσίας”, η οποία ρυθμίζεται ειδικά από τον Ιαπωνικό Νόμο των Εταιρειών.

Απαραίτητες Ενέργειες για την Ίδρυση Εταιρείας στην Ιαπωνία

Καταρχάς, για την επίτευξη του σκοπού της ίδρυσης μιας εταιρείας, υπάρχουν ενέργειες που θεωρούνται απαραίτητες από νομική ή πραγματική άποψη. Αυτές περιλαμβάνουν τη δημιουργία του καταστατικού, τη σύναψη συμβάσεων από τους ιδρυτές για την ανάληψη μετοχών, την πρόσκληση προς τους ενδιαφερόμενους για την ανάληψη των μετοχών κατά την ίδρυση, και τη διεξαγωγή της συνέλευσης ιδρυτών. Αυτές οι ενέργειες συνάδουν άμεσα με τους σκοπούς της εταιρείας που βρίσκεται υπό ίδρυση. Επομένως, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που προκύπτουν από αυτές τις ενέργειες ανήκουν φυσικά στην εταιρεία μετά την ίδρυσή της. Για παράδειγμα, τα τέλη που πλήρωσαν οι ιδρυτές στον συμβολαιογράφο για την επικύρωση του καταστατικού ή τα έξοδα διαφήμισης για την πρόσκληση ανάληψης μετοχών μπορούν, μετά την ίδρυση της εταιρείας, να επωμιστεί η ίδια η εταιρεία. Σπάνια προκύπτουν νομικές διαφορές σχετικά με το αν αυτές οι ενέργειες ανήκουν στην εταιρεία.

Προετοιμασίες για Ίδρυση Επιχείρησης στην Ιαπωνία

Στη συνέχεια, υπάρχουν οι πράξεις προετοιμασίας που απαιτούνται για να ξεκινήσει ομαλά η λειτουργία μιας επιχείρησης μετά την ίδρυσή της, γνωστές ως προετοιμασίες για ίδρυση επιχείρησης. Αυτές διακρίνονται από τις πράξεις που αφορούν την έναρξη της ίδιας της επιχείρησης. Συγκεκριμένα παραδείγματα προετοιμασίας περιλαμβάνουν τη σύναψη συμβολαίων ενοικίασης για τους επαγγελματικούς χώρους, την αγορά γραφικής ύλης και εξοπλισμού, καθώς και τη σύναψη συμβάσεων εργασίας με τους υπαλλήλους.

Εάν αυτές οι προετοιμαστικές πράξεις θα αποδοθούν νομικά στην εταιρεία μετά την ίδρυσή της δεν είναι κάτι που καθορίζεται απόλυτα. Η νομολογία ορίζει ότι αυτές οι πράξεις αποδίδονται στην εταιρεία μετά την ίδρυση μόνο εάν είναι «αντικειμενικά απαραίτητες ως προετοιμαστικές πράξεις» και εφόσον έχουν γίνει εντός των ορίων της εξουσίας των ιδρυτών. Για παράδειγμα, σε μια δικαστική απόφαση (Απόφαση του Δικαστηρίου Οίτα, 24 Μαρτίου 1986), αναγνωρίστηκε ότι η σύμβαση εργασίας που συνήφθη από μια εταιρεία κατά την ίδρυσή της ήταν απαραίτητη για την έναρξη της επιχείρησης και, κατά συνέπεια, η εταιρεία μετά την ίδρυση ανέλαβε τη νομική θέση της σύμβασης.

Ωστόσο, η αξιολόγηση της αναγκαιότητας είναι αυστηρή. Για παράδειγμα, η αγορά ακινήτων σε αναλογία με το μέγεθος της επιχείρησης που είναι υπερβολικά ακριβή ή η πρόσληψη πολλών υπαλλήλων που δεν είναι προφανώς απαραίτητοι για την έναρξη της επιχείρησης θεωρούνται ως πράξεις που υπερβαίνουν την εξουσία των ιδρυτών και, καταρχήν, δεν αποδίδονται στην εταιρεία μετά την ίδρυση. Σε αυτή την περίπτωση, οι ιδρυτές που πραγματοποίησαν τις πράξεις φέρουν προσωπικά την ευθύνη.

Επιχειρηματικές Δραστηριότητες Κατά την Ίδρυση Εταιρειών στην Ιαπωνία

Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες κατά την ίδρυση αναφέρονται στην προώθηση των επιχειρήσεων που πρέπει να ασκήσει μια εταιρεία μετά την ίδρυσή της, αλλά που αρχίζουν κατά τη διάρκεια της ίδρυσης. Για παράδειγμα, μια εταιρεία κατασκευής που ξεκινά την παραγωγή και πώληση προϊόντων κατά την ίδρυση ή μια συμβουλευτική εταιρεία που συνάπτει συμβόλαια συμβουλευτικής με πελάτες και παρέχει υπηρεσίες κατά την ίδρυση.

Μια εταιρεία κατά την ίδρυση δεν έχει ακόμη νομική προσωπικότητα και δεν διαθέτει την ικανότητα να είναι φορέας επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Ως εκ τούτου, οι επιχειρηματικές δραστηριότητες που διεξάγονται από την εταιρεία κατά την ίδρυση θεωρούνται, καταρχήν, ως πράξεις χωρίς εξουσιοδότηση και δεν αποδίδονται στην εταιρεία μετά την ίδρυσή της. Ακόμη και αν αυτές οι δραστηριότητες αποφέρουν κέρδος, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις ανήκουν καταρχήν στον ιδρυτή που διενήργησε την πράξη.

Ωστόσο, είναι δυνατόν για την εταιρεία μετά την ίδρυση να επικυρώσει αυτές τις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Η επικύρωση είναι η δήλωση πρόθεσης να αποδοθούν σε κάποιον τα αποτελέσματα μιας νομικής πράξης που αρχικά δεν θα του αποδίδονταν. Εάν μετά την ίδρυση της εταιρείας, ένα κατάλληλο όργανο όπως το διοικητικό συμβούλιο αποφασίσει να αναλάβει τα αποτελέσματα αυτών των δραστηριοτήτων για λογαριασμό της εταιρείας, τότε εξαιρετικά μπορούν να αποδοθούν στην εταιρεία. Παρ’ όλα αυτά, αυτό είναι μια εξαιρετική διαδικασία και η έναρξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων κατά την ίδρυση συνοδεύεται από σημαντικούς νομικούς κινδύνους.

Αποδοχή Περιουσίας Κάτω από το Ιαπωνικό Εταιρικό Δίκαιο

Τέλος, μια ενέργεια που ορίζεται από ειδικές διατάξεις του Ιαπωνικού Εταιρικού Δικαίου είναι η “αποδοχή περιουσίας”. Σύμφωνα με το άρθρο 28, παράγραφος 2 του Ιαπωνικού Εταιρικού Δικαίου, αυτό αναφέρεται στην “περιουσία που έχει συμφωνηθεί να μεταβιβαστεί μετά την ίδρυση μιας ανώνυμης εταιρείας, την αξία της και το όνομα ή την επωνυμία του μεταβιβαστή”. Συγκεκριμένα, αναφέρεται στη συμφωνία όπου οι ιδρυτές υπόσχονται ότι η εταιρεία θα αγοράσει συγκεκριμένη περιουσία (για παράδειγμα, ακίνητα ή μηχανήματα) σε συγκεκριμένη τιμή μετά την ίδρυσή της από τον ιδιοκτήτη αυτής της περιουσίας.

Η αποδοχή περιουσίας μοιάζει με τις πράξεις προετοιμασίας για την έναρξη λειτουργίας, αλλά η νομική της μεταχείριση διαφέρει σημαντικά. Η αποδοχή περιουσίας δεν μπορεί να γίνει ελεύθερα με την προσωπική απόφαση των ιδρυτών, αλλά πρέπει να καταγραφεί στο καταστατικό για να αναγνωριστεί η ισχύς της. Αυτό αποκαλείται “ασυνήθιστο στοιχείο ίδρυσης” στο καταστατικό. Η καταγραφή στο καταστατικό εξασφαλίζει ότι οι άλλοι μέτοχοι και πιστωτές ενημερώνονται εκ των προτέρων για την περιουσία που θα αποκτήσει η εταιρεία αμέσως μετά την ίδρυση και πόσο θα πληρώσει για αυτήν, προλαμβάνοντας έτσι την υπερτίμηση της περιουσίας και την επακόλουθη ζημία στα εταιρικά κεφάλαια.

Εάν η αποδοχή περιουσίας συμφωνηθεί χωρίς να καταγραφεί στο καταστατικό, η συμφωνία αυτή είναι καταρχήν άκυρη. Ακόμη και αν το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας εγκρίνει τη συμφωνία μετά την ίδρυση, δεν μπορεί να καταστήσει έγκυρη μια αρχικά άκυρη πράξη. Σχετικά με αυτό το ζήτημα, η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της 24ης Δεκεμβρίου 1968 (1968) έκρινε σαφώς ότι η αποδοχή περιουσίας χωρίς καταγραφή στο καταστατικό είναι άκυρη και δεν μπορεί να γίνει έγκυρη μέσω επικύρωσης. Επομένως, εάν έχει αποφασιστεί η απόκτηση συγκεκριμένης περιουσίας μετά την ίδρυση, είναι απαραίτητο να ακολουθηθεί η διαδικασία καταγραφής της στο καταστατικό.

Ευθύνες Σχετικά με την Ίδρυση Εταιρειών στην Ιαπωνία

Στη διαδικασία ίδρυσης μιας εταιρείας, μπορεί να προκύψουν διάφορες νομικές ευθύνες. Αυτές οι ευθύνες βαρύνουν κυρίως τους ιδρυτές, αλλά οι συγκεκριμένοι τομείς και το περιεχόμενό τους είναι πολυδιάστατα. Εδώ θα αναλύσουμε τις ευθύνες προς την ανώνυμη εταιρεία μετά την ίδρυσή της, προς τρίτους που είναι συναλλασσόμενοι μέρη και τις ευθύνες των «ψευδών ιδρυτών».

Ευθύνες προς την Ανώνυμη Εταιρεία μετά την Ίδρυση

Οι ιδρυτές πρέπει να εκτελέσουν το καθήκον της ίδρυσης της εταιρείας με την προσοχή ενός καλοπροαίρετου διαχειριστή. Εάν παραβιάσουν αυτή την υποχρέωση, οφείλουν να αποζημιώσουν την εταιρεία για τυχόν ζημιές που προκλήθηκαν.

Το Άρθρο 52, Παράγραφος 1 του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου (Japanese Corporate Law) ορίζει ότι οι ιδρυτές είναι υπεύθυνοι για την αποζημίωση της εταιρείας για τις ζημιές που προκλήθηκαν λόγω της αμέλειας τους στην εκτέλεση των καθηκόντων τους κατά την ίδρυση. Για παράδειγμα, αν οι ιδρυτές ξοδέψουν υπερβολικά υψηλά έξοδα ίδρυσης ή προκαλέσουν ζημιές στην εταιρεία μέσω ακατάλληλων προετοιμασιών, τότε αυτό θα εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία. Αυτή η ευθύνη δεν μπορεί να απαλλαγεί χωρίς τη συναίνεση όλων των μετόχων (Άρθρο 54, Παράγραφος 1 του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου).

Επιπλέον, οι ιδρυτές φέρουν ειδική ευθύνη όταν η αξία της περιουσίας που καταβάλλεται ως εισφορά σε είδος (δηλαδή, μη χρηματική εισφορά) ή η αξία της περιουσίας που αναφέρεται στο καταστατικό είναι σημαντικά χαμηλότερη από την πραγματική της αξία. Το Άρθρο 52-2, Παράγραφος 1 του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου ορίζει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, οι ιδρυτές είναι από κοινού υπεύθυνοι για την καταβολή της διαφοράς στην εταιρεία. Αυτή είναι μια αυστηρή ευθύνη που εξασφαλίζει την επάρκεια των εταιρικών πόρων και δεν μπορεί να αποφευχθεί, ακόμα και αν οι ιδρυτές αποδείξουν ότι δεν έχουν παραβλέψει τα καθήκοντά τους.

Ευθύνες προς Τρίτους

Οι ιδρυτές μπορεί επίσης να φέρουν ευθύνη για πράξεις που σχετίζονται με την ίδρυση της εταιρείας προς τρίτους, που είναι συναλλασσόμενα μέρη.

Αρχικά, αν οι ιδρυτές ενεργήσουν με κακόβουλη πρόθεση ή σοβαρή αμέλεια κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους κατά την ίδρυση, τότε είναι υπεύθυνοι για την αποζημίωση των τρίτων για τις ζημιές που προκλήθηκαν (Άρθρο 53, Παράγραφος 1 του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου). Για παράδειγμα, αν παρουσιάσουν ψευδή επιχειρηματικά σχέδια για να δανειστούν χρήματα από τρίτους.

Πιο σημαντική είναι η ευθύνη σε περίπτωση που η εταιρεία δεν ιδρυθεί. Εάν η διαδικασία ίδρυσης αποτύχει και η εταιρεία δεν ιδρυθεί, οι ιδρυτές είναι από κοινού υπεύθυνοι για τις πράξεις που σχετίζονται με την ίδρυση της εταιρείας (Άρθρο 56 του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου). Για παράδειγμα, αν έχουν υπογράψει συμβόλαιο ενοικίασης γραφείων με την προϋπόθεση της ίδρυσης της εταιρείας και αυτή δεν ιδρυθεί, τότε όλοι οι ιδρυτές γίνονται μέρη του συμβολαίου. Επίσης, οι ιδρυτές είναι από κοινού υπεύθυνοι για τα έξοδα που έχουν γίνει σχετικά με αυτές τις πράξεις. Αυτή η διάταξη προστατεύει τους τρίτους και δείχνει το βάρος της ευθύνης που φέρει κάποιος που γίνεται ιδρυτής.

Ευθύνες των Ψευδών Ιδρυτών

Τέλος, υπάρχουν περιπτώσεις όπου άτομα που δεν είναι τυπικά ιδρυτές αλλά έχουν συμμετάσχει ουσιαστικά στην ίδρυση της εταιρείας, μπορεί να φέρουν ευθύνη. Αυτό αναφέρεται ως ευθύνη των «ψευδών ιδρυτών».

Το Άρθρο 55 του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου αναφέρει δύο περιπτώσεις. Η πρώτη αφορά τα άτομα που έχουν συμφωνήσει να αναγράψουν το όνομά τους ή την επωνυμία τους και την υποστήριξή τους στην ίδρυση της εταιρείας σε διαφημίσεις ή άλλα έγγραφα ή ηλεκτρονικά αρχεία που σχετίζονται με την προσφορά μετοχών. Για παράδειγμα, αν ένας διάσημος επιχειρηματίας επιτρέψει τη χρήση της φήμης του για την ίδρυση μιας εταιρείας. Η δεύτερη περίπτωση αφορά τα άτομα που δεν έχουν υπογράψει ή σφραγίσει ως ιδρυτές στο καταστατικό.

Αυτά τα άτομα θεωρούνται ιδρυτές και φέρουν τις ίδιες ευθύνες με τους πραγματικούς ιδρυτές (ευθύνες προς την εταιρεία και προς τρίτους). Αυτό βασίζεται στην ιδέα ότι, αφού έχουν δημιουργήσει εξωτερική εμπιστοσύνη στην ίδρυση της εταιρείας με το όνομα ή τις πράξεις τους, πρέπει να φέρουν την αντίστοιχη ευθύνη. Όσοι συμμετέχουν στην ίδρυση μιας εταιρείας πρέπει να είναι ενήμεροι ότι, ακόμα και αν δεν είναι επίσημα καταχωρημένοι ως ιδρυτές, μπορεί να φέρουν σημαντικές νομικές ευθύνες ανάλογα με τον τρόπο της συμμετοχής τους.

Συνοπτικά

Η ίδρυση μιας εταιρείας αποτελεί έναν γεμάτο ελπίδα αφετηρία για μια νέα επιχείρηση, αλλά η διαδικασία συνοδεύεται από περίπλοκα νομικά ζητήματα, όπως αυτά που αναλύθηκαν στο παρόν άρθρο. Ειδικότερα, η ενέργεια και η ευθύνη στο προσωρινό στάδιο της “εταιρείας υπό ίδρυση” μπορεί να είναι δύσκολο να κριθούν σωστά χωρίς ειδικευμένες γνώσεις. Οι πράξεις που υπερβαίνουν τις εξουσίες των ιδρυτών μπορεί να επιβαρύνουν την εταιρεία μετά την ίδρυση με απρόβλεπτα βάρη, αλλά και να εκθέσουν τους ίδιους τους ιδρυτές σε απεριόριστες ευθύνες. Η παράλειψη ενεργειών που απαιτούν αυστηρές διαδικασίες, όπως η αποδοχή περιουσιακών στοιχείων, μπορεί ακόμη και να ανατρέψει τις βάσεις της επιχείρησης που σχεδιάσατε. Η προκαταρκτική ταυτοποίηση και η κατάλληλη διαχείριση αυτών των κινδύνων αποτελούν το πρώτο βήμα για μια ομαλή ίδρυση εταιρείας και μια υγιή μελλοντική διαχείριση.

Το νομικό γραφείο Monolith έχει σημαντική εμπειρία στην υποστήριξη πολλών πελατών σε νομικά ζητήματα που αφορούν τις επιχειρήσεις, ιδιαίτερα στα στάδια πριν και μετά την ίδρυση της εταιρείας. Βασιζόμενοι σε βαθιά γνώση του Ιαπωνικού Εταιρικού Δικαίου (Japanese Corporate Law), αναλύουμε τους δυνητικούς κινδύνους που σχετίζονται με τις ενέργειες και τις ευθύνες της εταιρείας υπό ίδρυση και προτείνουμε τις βέλτιστες λύσεις για τους πελάτες μας. Επιπλέον, το γραφείο μας διαθέτει πολλούς ειδικούς που μιλούν άπταιστα τα Αγγλικά και έχουν δικηγορικές ικανότητες σε ξένες χώρες, προσφέροντας έτσι ακριβή και λεπτομερή νομική υποστήριξη χωρίς γλωσσικά εμπόδια, ακόμη και σε πελάτες που επιδιώκουν να αναπτύξουν διεθνείς επιχειρήσεις. Εάν αντιμετωπίζετε νομικές αβεβαιότητες σε αυτό το κρίσιμο στάδιο της ίδρυσης μιας εταιρείας, μη διστάσετε να μας συμβουλευτείτε.