Η επιστροφή κερδών στους μετόχους σύμφωνα με το ιαπωνικό εταιρικό δίκαιο: Νομικοί κανονισμοί για τη διανομή πλεονασματικών κερδών και την απόκτηση ιδίων μετοχών

Η επιστροφή των κερδών που αποκτά μια ανώνυμη εταιρεία από τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες στους μετόχους της, οι οποίοι είναι οι ιδιοκτήτες της, αποτελεί μία από τις θεμελιώδεις δραστηριότητες της εταιρικής διαχείρισης. Αυτή η επιστροφή κερδών στους μετόχους είναι γενικά γνωστή ως “μερίσματα”, αλλά ο Ιαπωνικός Εταιρικός Νόμος (Japanese Corporate Law) θέτει ένα αυστηρό νομικό πλαίσιο για τη διανομή περιουσιακών στοιχείων στους μετόχους. Ο σκοπός αυτού του πλαισίου είναι να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των μετόχων, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να προστατεύσει τους πιστωτές της εταιρείας, επιτυγχάνοντας μια ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο σημαντικών απαιτήσεων.

Οι κύριες μέθοδοι διανομής προς τους μετόχους που καθορίζει ο Ιαπωνικός Εταιρικός Νόμος (Japanese Corporate Law) κατατάσσονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Η μία είναι η “διανομή πλεονασματικών κερδών”, η οποία αντιστοιχεί στην πληρωμή μερισμάτων (dividends) όπως γενικά γίνεται κατανοητή. Η άλλη είναι η “εξαγορά ιδίων μετοχών με αντάλλαγμα”, όπου η εταιρεία επαναγοράζει τις μετοχές της από τους μετόχους, γνωστή και ως επαναγορά μετοχών (share buybacks). Παρόλο που οι δύο αυτές μέθοδοι διαφέρουν στη μορφή, η οικονομική ουσία της μεταφοράς περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας στους μετόχους είναι κοινή. Για το λόγο αυτό, ο Ιαπωνικός Εταιρικός Νόμος (Japanese Corporate Law) τις θέτει υπό ενιαίο κανονιστικό πλαίσιο.

Στον πυρήνα αυτής της ρύθμισης βρίσκεται η έννοια του “διανεμητέου ποσού”. Αυτό θέτει ένα ανώτατο όριο στο συνολικό ποσό των περιουσιακών στοιχείων που μπορεί να διανείμει η εταιρεία στους μετόχους, λειτουργώντας ως “φράγμα” για να αποτρέψει την υπερβολική εκροή περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας. Η διανομή που παραβιάζει αυτή τη ρύθμιση θεωρείται “παράνομη διανομή” και οι διευθυντές που συμμετείχαν στη διανομή, καθώς και οι ίδιοι οι μέτοχοι που έλαβαν τη διανομή, φέρουν σοβαρή νομική ευθύνη.

Στο παρόν άρθρο, θα εξηγήσουμε πρώτα τις συγκεκριμένες διαδικασίες για τη “διανομή πλεονασματικών κερδών” και την “εξαγορά ιδίων μετοχών με αντάλλαγμα” όπως ορίζονται από τον Ιαπωνικό Εταιρικό Νόμο (Japanese Corporate Law). Στη συνέχεια, θα διευκρινίσουμε τον σκοπό και τη βασική φιλοσοφία της ρύθμισης του “διανεμητέου ποσού” που διέπει αυτές τις διανομές. Τέλος, θα αναλύσουμε λεπτομερώς τη νομική ευθύνη που προκύπτει σε περίπτωση παραβίασης αυτής της ρύθμισης, συμπεριλαμβάνοντας πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις.

Κύριες Μέθοδοι Διανομής προς τους Μετόχους στην Ιαπωνία

Ο Ιαπωνικός Εταιρικός Νόμος (Japanese Corporate Law) καθορίζει με σαφήνεια τις διαδικασίες για την επιστροφή κερδών στους μετόχους. Κατά κανόνα, δίνεται έμφαση στη συλλογική λήψη αποφάσεων από τους μετόχους, ενώ για εταιρείες που πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, υπάρχουν εξαιρέσεις που επιτρέπουν πιο ευέλικτες διοικητικές αποφάσεις.

Διανομή Πλεονασματικών Κερδών

Η διανομή πλεονασματικών κερδών αποτελεί τον πιο βασικό τρόπο με τον οποίο μια εταιρεία διανέμει τα συσσωρευμένα κέρδη της στους μετόχους. Ο Ιαπωνικός Εταιρικός Νόμος, άρθρο 453, ορίζει ότι μια ανώνυμη εταιρεία μπορεί να διανείμει πλεονασματικά κέρδη στους μετόχους της (εξαιρουμένης της ίδιας της εταιρείας που κατέχει ίδιες μετοχές).  

Η βασική διαδικασία για την υλοποίηση αυτής της διανομής είναι η απόφαση της γενικής συνέλευσης των μετόχων. Σύμφωνα με το άρθρο 454, παράγραφος 1, του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου, όταν μια εταιρεία επιθυμεί να διανείμει πλεονασματικά κέρδη, πρέπει κάθε φορά να καθορίζει τα ακόλουθα θέματα μέσω απόφασης της γενικής συνέλευσης των μετόχων.  

1. Το είδος της περιουσίας που θα διανεμηθεί (χρήματα ή άλλα περιουσιακά στοιχεία) και το συνολικό λογιστικό της αξίας. Ωστόσο, δεν επιτρέπεται η διανομή ιδίων μετοχών της εταιρείας.  
2. Θέματα που αφορούν την κατανομή της περιουσίας στους μετόχους. Αυτό συνήθως σημαίνει ότι η διανομή γίνεται αναλογικά με τον αριθμό των μετοχών που κατέχει κάθε μέτοχος.  
3. Η ημερομηνία κατά την οποία η διανομή των πλεονασματικών κερδών θα τεθεί σε ισχύ.  

Η απόφαση της γενικής συνέλευσης των μετόχων συνήθως εγκρίνεται με απλή πλειοψηφία.  

Ωστόσο, ο νόμος δεν απαιτεί πάντα απόφαση της γενικής συνέλευσης των μετόχων. Για να επιτραπεί ταχύτερη διανομή, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, η εξουσία λήψης αποφάσεων μπορεί να ανατεθεί στο διοικητικό συμβούλιο. Για παράδειγμα, μια εταιρεία που έχει διοικητικό συμβούλιο μπορεί, εφόσον το προβλέπει το καταστατικό της, να διανείμει κέρδη μία φορά κατά τη διάρκεια του οικονομικού έτους με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου. Αυτό συνήθως αναφέρεται ως “ενδιάμεση διανομή”.  

Επιπλέον, για εταιρείες με αυστηρότερο σύστημα διακυβέρνησης, όπως αυτές που έχουν ορίσει ελεγκτή λογαριασμών, είναι δυνατόν, βάσει του άρθρου 459 του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου, να ανατεθεί η απόφαση για τη διανομή πλεονασματικών κερδών στο διοικητικό συμβούλιο, εφόσον αυτό προβλέπεται στο καταστατικό. Αυτή η διάταξη χρησιμοποιείται ευρέως από εισηγμένες εταιρείες για να προσαρμόζουν ευέλικτα την πολιτική διανομής τους στις αλλαγές του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.  

Σημειώνεται ότι η διανομή μπορεί να γίνει και με περιουσιακά στοιχεία εκτός από χρήματα (διανομή σε είδος). Ωστόσο, εάν κατά τη διανομή σε είδος δεν παρέχεται στους μετόχους το δικαίωμα να ζητήσουν χρήματα αντί για τα περιουσιακά στοιχεία (δικαίωμα χρηματικής διανομής), θεωρείται ότι η επίδραση στους μετόχους είναι σημαντική, και απαιτείται “ειδική απόφαση” της γενικής συνέλευσης των μετόχων, η οποία έχει αυστηρότερες απαιτήσεις έγκρισης.  

Αγορά Ιδίων Μετοχών με Αντάλλαγμα στην Ιαπωνία

Η αγορά ιδίων μετοχών με αντάλλαγμα, δηλαδή η επαναγορά μετοχών, αποτελεί επίσης ένα σημαντικό μέσο για την επιστροφή κεφαλαίου στους μετόχους. Η πράξη κατά την οποία η εταιρεία πληρώνει αντίτιμο στους μετόχους για την απόκτηση των δικών της μετοχών, είναι οικονομικά παρόμοια με τη διανομή πλεονασματικών κερδών, καθώς τα κεφάλαια επιστρέφουν από την εταιρεία στους μετόχους.  

Αυτή η διαδικασία, κατά κανόνα, περνά από μια διπλή διαδικασία έγκρισης. Αρχικά, σύμφωνα με το Άρθρο 156 του Ιαπωνικού Εταιρικού Δικαίου, καθορίζεται το “πλαίσιο” για την απόκτηση ιδίων μετοχών μέσω μιας απλής απόφασης της γενικής συνέλευσης των μετόχων. Αυτή η απόφαση πρέπει να καθορίζει τα εξής:  

1. Το είδος και ο συνολικός αριθμός των μετοχών που μπορούν να αποκτηθούν.
2. Το περιεχόμενο και το συνολικό ποσό των χρημάτων ή άλλων ανταλλαγμάτων που θα δοθούν για την απόκτηση των μετοχών.
3. Η περίοδος κατά την οποία μπορούν να αποκτηθούν οι μετοχές (δεν μπορεί να υπερβαίνει το ένα έτος).  

Αυτή η απόφαση της γενικής συνέλευσης των μετόχων λειτουργεί ως μηχανισμός ελέγχου από τους μετόχους για την αποτροπή απεριόριστης απόκτησης ιδίων μετοχών από τη διοίκηση της εταιρείας και για την αποφυγή απρόβλεπτων επιπτώσεων στους άλλους μετόχους. Εντός αυτού του εγκεκριμένου πλαισίου, σε εταιρείες με διοικητικό συμβούλιο, το διοικητικό συμβούλιο καθορίζει τις συγκεκριμένες συνθήκες, όπως ο χρόνος και η τιμή της κάθε απόκτησης. Με αυτόν τον τρόπο, διασφαλίζεται ότι παρέχεται ίση ευκαιρία πώλησης σε όλους τους μετόχους.  

Όπως και με τη διανομή πλεονασματικών κερδών, υπάρχουν εξαιρέσεις που επιτρέπουν πιο αποτελεσματικές διαδικασίες για την απόκτηση ιδίων μετοχών. Ειδικά για εισηγμένες εταιρείες που αποκτούν ίδιες μετοχές μέσω της αγοράς, το Άρθρο 165, Παράγραφος 2 του Ιαπωνικού Εταιρικού Δικαίου επιτρέπει, εφόσον προβλέπεται στο καταστατικό, την απόφαση για την απόκτηση ιδίων μετοχών μόνο με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου. Αυτή η διάταξη επιτρέπει την ευέλικτη απόκτηση ιδίων μετοχών ανάλογα με τις συνθήκες της αγοράς, χωρίς να απαιτείται η έγκριση της γενικής συνέλευσης των μετόχων, και υιοθετείται από πολλές ιαπωνικές εισηγμένες εταιρείες.  

Κανονισμοί Πόρων για Διανομή στους Ιαπωνικούς Μετόχους

Αφού καθοριστούν οι διαδικασίες για τη διανομή περιουσιακών στοιχείων στους μετόχους από την εταιρεία, το επόμενο ζήτημα που προκύπτει είναι το «πόσο μπορεί να διανεμηθεί». Ο Ιαπωνικός Εταιρικός Νόμος (Japanese Corporate Law) θέτει αυστηρούς κανονισμούς πόρων σχετικά με αυτό το θέμα, καθορίζοντας το «διανεμητέο ποσό».

Ο Σκοπός των Κανονισμών για το Διανεμητέο Ποσό στην Ιαπωνία

Ο πιο σημαντικός σκοπός των κανονισμών για το διανεμητέο ποσό είναι η προστασία των πιστωτών της εταιρείας. Στο σύστημα των ιαπωνικών ανώνυμων εταιρειών, οι μέτοχοι φέρουν ευθύνη μόνο μέχρι το ποσό της επένδυσής τους, δηλαδή έχουν “περιορισμένη ευθύνη.” Επομένως, η τελική πηγή αποπληρωμής των χρεών της εταιρείας είναι μόνο η περιουσία που κατέχει η εταιρεία. Εάν η εταιρεία μπορούσε να διανείμει την περιουσία της στους μετόχους χωρίς κανέναν περιορισμό, θα υπήρχε κίνδυνος εξάντλησης της περιουσίας της εταιρείας, με αποτέλεσμα οι πιστωτές να μην μπορούν να λάβουν αποπληρωμή.  

Για να αποτραπεί μια τέτοια κατάσταση, το άρθρο 461 του Ιαπωνικού Εταιρικού Δικαίου ορίζει σαφώς ότι το συνολικό λογιστικό ποσό των ενεργειών που περιλαμβάνουν τη διανομή χρημάτων ή άλλων αξιών στους μετόχους, όπως η διανομή κερδών ή η εξαγορά ιδίων μετοχών, δεν πρέπει να υπερβαίνει το “διανεμητέο ποσό” κατά την ημερομηνία ισχύος της ενέργειας αυτής. Αυτή η ρύθμιση αποτελεί θεμελιώδη κανόνα για την υποχρέωση διατήρησης της περιουσίας της εταιρείας και την προστασία των συμφερόντων των πιστωτών.  

Η Αρχή του Διανεμητέου Ποσού στην Ιαπωνία

Το διανεμητέο ποσό, εννοιολογικά, αντιστοιχεί στο μέρος των καθαρών περιουσιακών στοιχείων μιας εταιρείας που εξαιρείται από το νομικά απαιτούμενο αποθεματικό για τη διατήρηση της εταιρείας, δηλαδή το “κεφάλαιο” και τα “αποθεματικά”. Το κεφάλαιο και τα αποθεματικά αποτελούν τον πυρήνα της περιουσίας της εταιρείας που πρέπει να λειτουργεί ως εγγύηση για τους πιστωτές, και ως εκ τούτου, η διανομή τους δεν επιτρέπεται κατ’ αρχήν.

Σημαντικό είναι ότι το διανεμητέο ποσό δεν είναι ένας στατικός αριθμός που καθορίζεται μία φορά το χρόνο κατά την ετήσια οικονομική κατάσταση. Ο ιαπωνικός νόμος ορίζει ότι το διανεμητέο ποσό πρέπει να υπολογίζεται με βάση την “ημερομηνία κατά την οποία η διανομή αποκτά ισχύ”, το οποίο σημαίνει ότι, αν και βασίζεται στον ισολογισμό του τέλους της πιο πρόσφατης οικονομικής χρήσης, πρέπει να υπολογίζεται δυναμικά κάθε φορά που πραγματοποιείται διανομή, λαμβάνοντας υπόψη σημαντικές συναλλαγές όπως η διάθεση ιδίων μετοχών ή η μείωση του κεφαλαίου. Η πολυπλοκότητα αυτού του υπολογισμού μπορεί να αποτελέσει αιτία παραβίασης κανονισμών σε μεγάλες εταιρείες, όπως θα αναφερθεί παρακάτω.

Επιπλέον, το άρθρο 458 του Ιαπωνικού Εταιρικού Δικαίου (Japanese Corporate Law) θέτει ένα απόλυτο κατώτατο όριο, ανεξάρτητα από τον υπολογισμό του διανεμητέου ποσού. Οποιαδήποτε διανομή κερδών δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εάν το καθαρό περιουσιακό στοιχείο της εταιρείας μειωθεί κάτω από τα 3 εκατομμύρια γιεν. Αυτή η απαίτηση διασφαλίζει τη διατήρηση της ελάχιστης περιουσιακής βάσης της εταιρείας.

Σύγκριση Μεταξύ Διανομής Πλεονάζοντος Κεφαλαίου και Απόκτησης Ιδίων Μετοχών στην Ιαπωνία

Όπως έχουμε δει, η διανομή πλεονάζοντος κεφαλαίου και η απόκτηση ιδίων μετοχών με αντάλλαγμα είναι ενέργειες που επιστρέφουν κεφάλαιο στους μετόχους και υπόκεινται στον ίδιο κανονισμό για το διανεμητέο ποσό στην Ιαπωνία. Ωστόσο, υπάρχουν διαφορές στις διαδικασίες και στις επιπτώσεις για την εταιρεία και τους μετόχους. Η διανομή πλεονάζοντος κεφαλαίου πραγματοποιείται ομοιόμορφα σε όλους τους μετόχους ανάλογα με τον αριθμό των μετοχών που κατέχουν, ενώ η απόκτηση ιδίων μετοχών είναι μια ατομική συναλλαγή με τους μετόχους που πωλούν τις μετοχές τους. Αυτό μπορεί να επηρεάσει την τιμή της μετοχής μειώνοντας τον αριθμό των κυκλοφορούντων μετοχών και, μέσω δεικτών όπως τα κέρδη ανά μετοχή (EPS), να έχει επιπτώσεις στην αγορά.

Νομική Ευθύνη σε Περίπτωση Παραβίασης Κανονισμών στην Ιαπωνία

Όταν πραγματοποιείται διανομή προς τους μετόχους που υπερβαίνει το διανεμητέο ποσό, αυτό θεωρείται “παράνομη διανομή” και ο Ιαπωνικός Εταιρικός Νόμος επιβάλλει αυστηρή νομική ευθύνη στους εμπλεκόμενους. Αυτό το σύστημα ευθύνης έχει μια διπλή δομή: πρώτον, αποκαθιστά γρήγορα την περιουσία της εταιρείας και, δεύτερον, κατανέμει δίκαια την τελική ζημία μεταξύ των εμπλεκομένων.

Το άρθρο 462 του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου ορίζει ότι, σε περίπτωση παράνομης διανομής, τα ακόλουθα άτομα υποχρεούνται να πληρώσουν στην εταιρεία το πλήρες ποσό της διανεμηθείσας περιουσίας (όχι μόνο το υπερβάλλον μέρος) από κοινού και εις ολόκληρον:

1. Οι μέτοχοι που έλαβαν την παράνομη διανομή
2. Οι εκτελεστικοί υπάλληλοι (όπως οι διευθυντές) που εκτέλεσαν τα καθήκοντα σχετικά με τη διανομή
3. Οι διευθυντές που πρότειναν το σχετικό θέμα στη γενική συνέλευση των μετόχων ή στο διοικητικό συμβούλιο

Η “κοινή και εις ολόκληρον ευθύνη” σημαίνει ότι η εταιρεία μπορεί να απαιτήσει την πλήρη πληρωμή από οποιοδήποτε από τα παραπάνω άτομα. Αυτή η ισχυρή διάταξη επιτρέπει στην εταιρεία να ανακτήσει γρήγορα την περιουσία που έχει διαρρεύσει.

Ωστόσο, η ευθύνη κάθε μέρους ποικίλλει. Οι εκτελεστικοί υπάλληλοι, όπως οι διευθυντές, μπορούν να απαλλαγούν από την υποχρέωση πληρωμής εάν αποδείξουν ότι δεν παρέλειψαν να είναι προσεκτικοί κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δηλαδή ότι δεν υπήρξε αμέλεια εκ μέρους τους. Από την άλλη πλευρά, η υποχρέωση πληρωμής των μετόχων προς την εταιρεία δεν εξαρτάται αρχικά από το αν γνώριζαν ή όχι ότι η διανομή ήταν παράνομη (καλή ή κακή πίστη).

Η δεύτερη φάση της ευθύνης αφορά τη σχέση αποζημίωσης μεταξύ των εμπλεκομένων. Για παράδειγμα, αν ένας διευθυντής που είχε αμέλεια πληρώσει το πλήρες ποσό στην εταιρεία, μπορεί να απαιτήσει αποζημίωση από τον μέτοχο που έλαβε την παράνομη διανομή γνωρίζοντας ότι ήταν παράνομη. Ωστόσο, το άρθρο 463 του Ιαπωνικού Εταιρικού Νόμου ορίζει ότι δεν μπορεί να απαιτηθεί αποζημίωση από μετόχους που έλαβαν την διανομή χωρίς να γνωρίζουν ότι ήταν παράνομη, προστατεύοντας έτσι τους μετόχους καλής πίστης.

Η ευθύνη του διευθυντή δεν απαλλάσσεται για το μέρος που υπερβαίνει το διανεμητέο ποσό, ακόμη και αν όλοι οι μέτοχοι συμφωνήσουν. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι οι κανονισμοί για τις πηγές χρηματοδότησης είναι υποχρεωτικοί νόμοι που αποσκοπούν όχι μόνο στην προστασία των συμφερόντων των μετόχων αλλά και στην προστασία των πιστωτών. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιαπωνίας έχει από καιρό αποφανθεί ότι η απόκτηση ιδίων μετοχών που παραβιάζει τους κανονισμούς για τις πηγές χρηματοδότησης είναι άκυρη (Απόφαση Ανώτατου Δικαστηρίου, 5 Σεπτεμβρίου 1968).

Η σημασία αυτών των κανονισμών είναι εμφανής από πρόσφατες περιπτώσεις. Το 2022, η μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία Nidec Corporation ανακάλυψε ότι είχε υπολογίσει λάθος το διανεμητέο ποσό, πραγματοποιώντας παράνομη ενδιάμεση διανομή και απόκτηση ιδίων μετοχών. Αυτή η περίπτωση δείχνει ότι ο υπολογισμός του διανεμητέου ποσού είναι εξαιρετικά περίπλοκος και ότι ακόμη και μεγάλες εταιρείες και οι ελεγκτές τους μπορεί να διατρέχουν κίνδυνο παραβλέψεων. Στο παρελθόν, στην υπόθεση Olympus, παράνομες διανομές που βασίζονταν σε υπερτιμημένα κέρδη από τεράστιες λογιστικές απάτες αποτέλεσαν πρόβλημα, με την παλιά διοίκηση να καταδικάζεται σε τεράστιες αποζημιώσεις σε αγωγή μετόχων (Απόφαση Πρωτοδικείου Τόκιο, 27 Απριλίου 2017). Επιπλέον, τα δικαστήρια τείνουν να κρίνουν με βάση την ουσία και όχι μόνο τη μορφή, όπως στην περίπτωση όπου υπερβολικές αμοιβές διευθυντών που καταβλήθηκαν σε διευθυντή-μέτοχο κρίθηκαν ως παράνομη διανομή που παρακάμπτει ουσιαστικά τους κανονισμούς για το διανεμητέο ποσό (Απόφαση Πρωτοδικείου Τόκιο, 14 Ιουλίου 2022).

Σύνοψη

Σε αυτό το άρθρο, εξηγήσαμε την επιστροφή κερδών στους μετόχους υπό το Ιαπωνικό Εταιρικό Δίκαιο (Japanese Corporate Law), εστιάζοντας στις κύριες μεθόδους όπως η “διανομή πλεονασματικών κερδών” και η “εξαγορά ιδίων μετοχών με αντάλλαγμα”, καθώς και στον κεντρικό κανονισμό της “διανεμητέας ποσότητας”. Αυτά τα συστήματα έχουν σχεδιαστεί με ακρίβεια για να ισορροπήσουν την σημαντική αποστολή της επιστροφής κερδών στους μετόχους με την κοινωνική απαίτηση διατήρησης της οικονομικής βάσης της εταιρείας και προστασίας των πιστωτών. Οι διαδικασίες, κατά κανόνα, σέβονται τη βούληση των μετόχων, ενώ επιτρέπουν ευέλικτες αποφάσεις από το διοικητικό συμβούλιο υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Σε περίπτωση παραβίασης των κανονισμών για τις πηγές χρηματοδότησης, επιβάλλονται αυστηρές νομικές ευθύνες τόσο στους διευθυντές όσο και στους μετόχους. Όπως δείχνουν πρόσφατα παραδείγματα σε γνωστές εταιρείες, η συμμόρφωση με αυτούς τους κανονισμούς αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα στη διαχείριση των επιχειρήσεων.

Η δικηγορική εταιρεία Monolith διαθέτει πλούσια εμπειρία στην παροχή συμβουλών σε πολυάριθμους πελάτες, τόσο εντός όσο και εκτός Ιαπωνίας, σχετικά με νομικά ζητήματα που αφορούν το Ιαπωνικό Εταιρικό Δίκαιο. Προσφέρουμε εξειδικευμένη γνώση στη διαμόρφωση μεθόδων διανομής προς τους μετόχους, στη συμμόρφωση με τη διανεμητέα ποσότητα, καθώς και στην κατασκευή και διαχείριση κινδύνων διαφόρων συναλλαγών που σχετίζονται με το εταιρικό δίκαιο. Στην εταιρεία μας, υπάρχουν πολλοί νομικοί ειδικοί με ξένη δικηγορική άδεια και μητρική γλώσσα την αγγλική, εξασφαλίζοντας πλήρη υποστήριξη για διεθνείς πελάτες ώστε να κατανοούν με ακρίβεια και να ανταποκρίνονται κατάλληλα στις περίπλοκες ιαπωνικές νομικές ρυθμίσεις. Εάν έχετε οποιαδήποτε ερώτηση σχετικά με τα θέματα που αναλύθηκαν σε αυτό το άρθρο, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με το γραφείο μας.