Τι είναι η αγοραία τιμή και ο τρόπος υπολογισμού της απαίτησης αποζημίωσης ζημίας προς τον δράστη της δυσφήμισης και της συκοφαντίας;
Σε περιπτώσεις δυσφήμισης στο διαδίκτυο, όπως η προσβολή της τιμής, αν ο δράστης κάνει παράνομες δημοσιεύσεις, το θύμα μπορεί να ζητήσει αποζημίωση για τη ζημιά που υπέστη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, για ποια “ζημιά” μπορεί να ζητηθεί αποζημίωση;
Για να απαντήσουμε από την αρχή, θα είναι συνήθως το σύνολο των παρακάτω ποσών:
- Αποζημίωση για ηθική βλάβη (αποζημίωση για ψυχική ζημιά)
- Έξοδα έρευνας (δαπάνες δικηγόρου για τον εντοπισμό του δράστη)
- Δικηγορικά έξοδα (περίπου το 10% της αποζημίωσης για ηθική βλάβη)
Θα εξηγήσουμε λεπτομερώς για τα παραπάνω στοιχεία, όπως το εάν μπορεί να γίνει αίτηση για αυτά και άλλες λεπτομέρειες.
Διαδικασία από τον εντοπισμό του δράστη έως την αίτηση αποζημίωσης ζημίας
Αρχικά, ο θύμα που έχει υποστεί ζημία από παράνομη δημοσίευση πρέπει να εντοπίσει ποιος είναι ο δράστης (ο προκαλέσας τη ζημία). Διαφορετικά, δεν θα μπορεί να ζητήσει αποζημίωση για τη ζημία.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση ανώνυμων φόρουμ όπως το 5chan (πρώην 2chan), δεν μπορείτε να καταλάβετε ποιος είναι ο δράστης που δημοσίευσε την προσβλητική ανάρτηση απλά κοιτάζοντας το φόρουμ. Το ίδιο ισχύει και για τα blogs που λειτουργούν ανώνυμα.
Πριν ζητήσετε αποζημίωση από τον δράστη, πρέπει να τον εντοπίσετε. Η διαδικασία εντοπισμού του δράστη, για να την εξηγήσουμε εν συντομία, χωρίζεται σε αίτηση για αποκάλυψη της IP διεύθυνσης από τον πάροχο του περιεχομένου ή της υπηρεσίας (για παράδειγμα, τον διαχειριστή του 5chan) και αίτηση για αποκάλυψη του ονόματος και της διεύθυνσης του δράστη από τον πάροχο που χρησιμοποιεί (για παράδειγμα, docomo για κινητές γραμμές ή Nifty για σταθερές γραμμές). Περισσότερες λεπτομέρειες για αυτήν τη διαδικασία μπορείτε να βρείτε στα παρακάτω άρθρα.
https://monolith.law/reputation/provider-liability-limitation-law[ja]
https://monolith.law/reputation/disclosure-of-the-senders-information[ja]
Ωστόσο, αυτό ισχύει μόνο στην περίπτωση ανώνυμων φόρουμ ή blogs όπου δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο δράστης. Αν ο δράστης χρησιμοποιεί το πραγματικό του όνομα σε ιστοσελίδα που διαχειρίζεται ο ίδιος, δεν χρειάζεται να τον εντοπίσουμε.
Πώς να ζητήσετε αποζημίωση από τον δράστη
Μετά τον εντοπισμό του δράστη, μπορείτε να ζητήσετε αποζημίωση από αυτόν.
Αυτή η αίτηση αποζημίωσης μπορεί να γίνει, για παράδειγμα, όπως όταν ζητάτε την επιστροφή χρημάτων που δανείσατε, είτε μέσω εξωδικαστικών διαπραγματεύσεων, είτε μέσω δικαστηρίου, αν οι διαπραγματεύσεις δεν καταλήξουν σε συμφωνία.
Στην περίπτωση του δικαστηρίου, το δικαστήριο έχει ορισμένους κανόνες για το πόσο αποζημίωση μπορεί να αναγνωρίσει όταν υπάρχει ζημία, όπως η δυσφήμιση από δημοσιεύσεις συκοφαντίας. Είναι πιθανό να εκδοθεί απόφαση βάσει αυτών των κανόνων.
Ακόμη και στην περίπτωση των εξωδικαστικών διαπραγματεύσεων, ο θύμα (ή ο δικηγόρος του) και ο δράστης (και ο δικηγόρος του) θα διαπραγματεύονται με την ιδέα ότι “αν οι διαπραγματεύσεις δεν καταλήξουν σε συμφωνία και πάμε στο δικαστήριο, πόση αποζημίωση θα αναγνωρίσει το δικαστήριο”. Για παράδειγμα, ακόμη και αν ζητάτε 10 εκατομμύρια γιεν σε εξωδικαστικές διαπραγματεύσεις για μια υπόθεση που το δικαστήριο θα αναγνωρίσει μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιάδες γιεν ως αποζημίωση, ο δράστης (και ο δικηγόρος του) θα είναι πιθανό να αποφασίσει ότι “δεν θα πρέπει να αποδεχτούμε αυτό το ποσό”.
Συνοψίζοντας, ακόμη και στην περίπτωση των εξωδικαστικών διαπραγματεύσεων, το ζήτημα του “ποιοι κανόνες θα ισχύουν αν πάμε στο δικαστήριο και πόση αποζημίωση είναι πιθανό να αναγνωριστεί” είναι σημαντικό.
Τι είναι η “ζημία” που αναγνωρίζει το δικαστήριο και λεπτομέρειες γι’ αυτήν
Όπως αναφέραμε στην αρχή, η “ζημία” που αναγνωρίζει το δικαστήριο είναι το σύνολο των παρακάτω τριών ποσών:
- Ηθική αποζημίωση (αποζημίωση για ψυχική ζημία)
- Έξοδα έρευνας (δικηγορικά έξοδα που απαιτούνται για τον εντοπισμό του ενόχου)
- Δικηγορικά έξοδα (περίπου το 10% του συνόλου της ηθικής αποζημίωσης και των εξόδων έρευνας)
Ίσως είναι λίγο δύσκολο να κατανοηθεί, αλλά τα “έξοδα έρευνας” στο δεύτερο σημείο αναφέρονται στα δικηγορικά έξοδα που έχουν ήδη καταβληθεί για τον εντοπισμό του ενόχου. Αυτό σημαίνει “τα έξοδα για την έρευνα που διεξήχθη από τον δικηγόρο για τον εντοπισμό του ενόχου”.
Από την άλλη πλευρά, τα “δικηγορικά έξοδα” στο τρίτο σημείο σημαίνουν “τα έξοδα για την αίτηση που έγινε στον δικηγόρο για την απαίτηση αποζημίωσης ζημίας από τον ένοχο”. Ωστόσο, όπως θα αναφέρουμε αργότερα, αυτό το ποσό δεν είναι το ποσό των δικηγορικών εξόδων που πληρώθηκαν πραγματικά για την απαίτηση αποζημίωσης ζημίας, αλλά περίπου το 10% της ηθικής αποζημίωσης. Θα εξηγήσουμε τον λόγο γι’ αυτό αργότερα.
Ζημία 1: Αποζημίωση για Ψυχική Ζημία
Η αποζημίωση, όπως ακριβώς υποδηλώνει η καθημερινή χρήση της λέξης, αναφέρεται στην αντιμετώπιση της ζημίας που προκύπτει όταν ένα θύμα υφίσταται ψυχική ζημία από δυσφήμιση ή παραβίαση της ιδιωτικότητας, όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις συκοφαντικής δυσφήμισης. Στο διαδίκτυο, υπάρχουν δηλώσεις όπως “η αποζημίωση για δυσφήμιση κυμαίνεται από εκατοντάδες χιλιάδες έως εκατομμύρια γεν”, αλλά γενικά, το ποσό της αποζημίωσης που αναγνωρίζεται από το δικαστήριο δεν είναι απαραίτητα ένα ποσό που θα θεωρούσε ο θιγόμενος ως “επαρκές”.
https://monolith.law/reputation/compensation-for-defamation-damages[ja]
Περίπτωση 1: Περίπτωση που προσποιήθηκε κάποιον άλλο και διέπραξε δυσφήμιση κατά τρίτου
Το Δικαστήριο της Οσάκα, στις 30 Αυγούστου 2017 (Έτος Heisei 29), αναγνώρισε ότι ο κατηγορούμενος, χρησιμοποιώντας τη φωτογραφία και το όνομα λογαριασμού κάποιου άλλου σε ένα διαδικτυακό φόρουμ, προσποιήθηκε τον άλλον και επανειλημμένα δημοσίευσε σχόλια που προσβάλλουν και υβρίζουν τρίτους, όπως “Ας είμαστε όλοι φίλοι, είμαστε όλοι τρελοί”, “Η φαντασίωση της γιαγιάς είναι σε πλήρη εξάρση” και “Όλοι γνωρίζουν την ασχήμια του χαρακτήρα σου”. Το δικαστήριο κατέληξε ότι “αυτά προκαλούν παρεξήγηση ότι ο προσφεύγων είναι άτομο που προσβάλλει και υβρίζει τους άλλους χωρίς βάση, μειώνοντας την κοινωνική αξιολόγηση του προσφεύγοντα και παραβιάζοντας το δικαίωμα της τιμής του.” Κατά συνέπεια, αναγνώρισε την αποζημίωση για ηθική βλάβη στο ποσό των 600.000 γιεν.
Σημειώνεται ότι έχουμε εξηγήσει λεπτομερώς στο παρακάτω άρθρο γιατί το “να προσποιηθείς κάποιον άλλο” μπορεί να θεωρηθεί “παράνομο”.
https://monolith.law/reputation/spoofing-dentityright[ja]
Περίπτωση 2: Περίπτωση επαναλαμβανόμενων δημοσιεύσεων που υποστηρίζουν ότι ο εφεσίβλητος καταγράφει σεξουαλικά σε γυναικείες τουαλέτες
Στο 2chan, ο εφεσίβλητος επανειλημμένα δημοσίευσε ότι ο εφεσίβλητος καταγράφει σεξουαλικά σε γυναικείες τουαλέτες. Ο εφεσίβλητος ζήτησε αποζημίωση 4 εκατομμυρίων γιεν (περίπου 33.000 ευρώ) για τον ψυχικό πόνο που υπέστη λόγω των δημοσιεύσεων.
Το Δικαστήριο του Τόκιο, στις 31 Ιανουαρίου 2012 (Έτος Heisei 24), αναγνώρισε τη δυσφήμιση και καταδίκασε τον εναγόμενο σε αποζημίωση 1 εκατομμυρίου γιεν (περίπου 8.000 ευρώ).
Αυτή είναι μια περίπτωση όπου το θύμα έχει υποστεί υποβάθμιση της κοινωνικής του αξιολόγησης λόγω της δημοσίευσης ψευδών πληροφοριών, και μπορεί να θεωρηθεί ως τυπικό παράδειγμα δυσφήμισης.
https://monolith.law/φήμη/δυσφήμιση[ja]
Περίπτωση 3: Περίπτωση επαναλαμβανόμενης δυσφήμισης εναντίον επιστημονικής συγγραφέας
Σχετικά με τις υποψίες για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Αμπε σε σχέση με το Moritomo Gakuen και το Kake Gakuen, μια γυναίκα επιστημονική συγγραφέας που δημοσίευσε στο Twitter ότι “Υπάρχει μια άποψη ότι δεν πρέπει να αποδεχτούμε τη λογική ότι ‘οι υπόπτοι πρέπει να αποδείξουν την αθωότητά τους’, αλλά απαιτείται φυσικά λογοδοσία (υποχρέωση εξήγησης στον λαό) από την κυβέρνηση και τα διοικητικά όργανα”, έχει δεχτεί περισσότερες από 50 δημοσιεύσεις που την κατηγορούν για “προσπάθεια να αποδείξει την αθωότητά της”, “λαμβάνοντας βαθμό μέσω της πορνείας στη νεότητά της”, “κλέβοντας ακόμη και τώρα τα κονδύλια για την έρευνα”, “επιβάλλοντας στα παιδιά της να εκτελούν πορνεία”, “πορνεία, συμπεριλαμβανομένης της κόρης της, για να μην καταγγείλει τον βιασμό από τον σύζυγό της”. Το Δικαστήριο της Saitama αναγνώρισε τη δυσφήμιση στις 17 Ιουλίου 2019 (Έτος Reiwa 1).
Σε αυτή τη δίκη, ο εναγόμενος δεν εμφανίστηκε στην ημέρα της προφορικής διαδικασίας και δεν υπέβαλε γραπτή απάντηση ή άλλα προετοιμαστικά έγγραφα, οπότε θεωρήθηκε ότι αναγνώρισε όλα τα γεγονότα και ομολόγησε (“ψευδή ομολογία”) χωρίς να διαφωνήσει με τα γεγονότα που αποτελούν την αιτία της αγωγής, και το δικαστήριο αναγνώρισε την πλήρη αποζημίωση των 2 εκατομμυρίων γιεν.
Επιπλέον, “η κοινωνική αξιολόγηση και εμπιστοσύνη που έχασε ο ενάγοντας λόγω των πράξεων του εναγομένου δεν μπορεί να αποκατασταθεί απλώς λαμβάνοντας οικονομική αποζημίωση. Επομένως, για να αποκατασταθεί η τιμή του ενάγοντα, είναι απαραίτητο να γίνει σαφές μέσω μιας δήλωσης συγγνώμης ότι το περιεχόμενο που δημοσιεύτηκε αντίκειται στην αλήθεια”, και έτσι διέταξε την παράδοση μιας δήλωσης συγγνώμης.
Ζημία 2: Έξοδα δικηγόρου για τον εντοπισμό του δράστη
Η διαδικασία εντοπισμού του δράστη που αναφέραμε προηγουμένως είναι αρκετά περίπλοκη και εξειδικευμένη, χρησιμοποιώντας προσωρινά μέτρα και δικαστικές διαδικασίες. Γενικά, είναι δυνατόν να διεξαχθούν δίκες και προσωρινά μέτρα χωρίς την εντολή ενός δικηγόρου, δηλαδή μπορεί να τα διεξάγει ο ίδιος ο άνθρωπος. Αυτό αποκαλείται “δίκη από τον ίδιο τον ενάγοντα”.
Ωστόσο, αυτό σημαίνει ότι “δεν είναι αδύνατο”, αλλά στην πραγματικότητα είναι δύσκολο και ευαίσθητο να το κάνει κανείς μόνος του, και δεν είναι πρακτικό. Θα ήταν προτιμότερο να αναθέσετε την εργασία σε έναν έμπειρο δικηγόρο.
Το κόστος της έρευνας για τον εντοπισμό του δράστη της δυσφήμισης είναι αρκετά υψηλό. Είναι φυσικό για το θύμα να θέλει να ζητήσει από τον δράστη να καλύψει το κόστος της έρευνας.
Η αίτηση για τα έξοδα δικηγόρου για τον εντοπισμό του δράστη θα γίνει αποδεκτή εάν ο δικηγόρος χρεώσει τα κατάλληλα έξοδα, εκτελέσει τα καθήκοντά του σωστά και καταγράψει ακριβώς το περιεχόμενο της εργασίας του. Αυτή είναι η τρέχουσα δικαστική πρακτική.
Για παράδειγμα, το προαναφερθέν παράδειγμα δίκης έκανε την ακόλουθη κρίση σχετικά με το κόστος της έρευνας.
Περίπτωση 1: Περίπτωση όπου κάποιος παριστάνει κάποιον άλλον και διαπράττει δυσφήμιση κατά τρίτων
Αναγνώρισε 586.000 γιεν ως το κόστος της έρευνας που απαιτήθηκε για την απόκτηση πληροφοριών για τον αποστολέα. Το συνολικό ποσό των δικηγορικών εξόδων που πληρώθηκαν πραγματικά για τον εντοπισμό του δράστη έχει αναγνωριστεί ως κόστος έρευνας.
Περίπτωση 2: Περίπτωση όπου ο ενάγων επανέλαβε την καταχώρηση ότι ο ενάγων καταγράφει γυναίκες σε γυναικείες τουαλέτες
Ο ενάγων, για να εντοπίσει τον δράστη της καταχώρησης, έπρεπε να ζητήσει από έναν δικηγόρο να διεξάγει έρευνες, όπως προσωρινά μέτρα για την αποκάλυψη των αρχείων πρόσβασης στο “2channel”, και ζήτησε 630.000 γιεν ως κόστος έρευνας. Το δικαστήριο αναγνώρισε αυτήν την αίτηση για το κόστος της έρευνας των 630.000 γιεν, λέγοντας ότι “βάσει των περιστάσεων που ο ενάγων, μέσω ενός δικηγόρου, εντόπισε τελικά τον εναγόμενο για τον εντοπισμό του δράστη της παράνομης καταχώρησης στο “2channel”, το κόστος της έρευνας των 630.000 γιεν για τον εντοπισμό του εναγόμενου πρέπει να επιβαρύνει τον εναγόμενο ως ζημία από παράνομη πράξη του εναγόμενου”.
Περίπτωση 3: Περίπτωση όπου δυσφημίστηκε επανειλημμένα ένας συγγραφέας επιστημονικών άρθρων
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, αν και πρόκειται για μια υπόθεση όπου έχει επιτευχθεί μια ψευδής ομολογία, τα 438.000 γιεν που ζητήθηκαν ως κόστος έρευνας έχουν αναγνωριστεί.
Ζημία 3: Έξοδα δικηγόρου για αποζημίωση ζημιών
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αυτά τα “έξοδα δικηγόρου” δεν αναφέρονται στα έξοδα που απαιτούνται για τον εντοπισμό του δράστη (έξοδα έρευνας), αλλά στα έξοδα για την ανάθεση σε δικηγόρο της απαίτησης αποζημίωσης ζημιών εναντίον του εντοπισμένου δράστη.
Ωστόσο, παρόλο που είναι πολύ δύσκολο να κατανοηθεί, το δικαστήριο δεν υπολογίζει αυτά τα έξοδα δικηγόρου βάσει του “ποια συμφωνία έχει συνάψει ο θύμα με τον δικηγόρο του και πόσο αμοιβή έχει πληρώσει σε αυτόν τον δικηγόρο”. Το δικαστήριο, ανεξάρτητα από το πραγματικό ποσό πληρωμής, χρησιμοποιεί έναν κανόνα που αναγνωρίζει το “10% του ποσού που απαιτείται σε αυτήν την αίτηση αποζημίωσης ζημιών” ως “έξοδα δικηγόρου”.
Τι είναι οι δικηγορικές αμοιβές σε περίπτωση αιτήσεων αποζημίωσης ζημιών
Αρχικά, θα εξηγήσουμε τις δικηγορικές αμοιβές που είναι πραγματικά απαραίτητες όταν ζητάτε από έναν δικηγόρο να καταθέσει αίτηση αποζημίωσης ζημιών.
Στις δικηγορικές αμοιβές, υπήρχε αρχικά ένα πρότυπο που ορίζεται από την Ιαπωνική Δικηγορική Ένωση (Japanese Bar Association), το “Πρότυπο Δικηγορικών Αμοιβών”, και οι δικηγόροι δεν μπορούσαν να καθορίσουν ελεύθερα τις αμοιβές τους.
Αυτό το πρότυπο δικηγορικών αμοιβών ελευθερώθηκε τον Απρίλιο του Heisei 16 (2004), και οι δικηγόροι μπορούν τώρα να καθορίσουν ελεύθερα τα ποσά τους, και κάθε γραφείο έχει το δικό του πρότυπο αμοιβών.
Ωστόσο, οι περισσότεροι δικηγόροι και νομικά γραφεία συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το παλιό πρότυπο αμοιβών της Δικηγορικής Ένωσης ακόμη και μετά την ελευθέρωση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το παλιό πρότυπο δικηγορικών αμοιβών, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για πολλά χρόνια, είναι συχνά ένα αναφορικό σημείο λόγω του ότι πολλές φορές αποδεικνύεται “δίκαιο” στην πράξη.
https://monolith.law/corporate/basis-for-calculating-lawyer-fees[ja]
Σύμφωνα με αυτό το παλιό πρότυπο δικηγορικών αμοιβών, σε περίπτωση αιτήσεων αποζημίωσης ζημιών, για το μέρος που είναι κάτω από 3 εκατομμύρια γεν (περίπου 25.000 ευρώ), ορίζεται ότι το ποσοστό είναι 8% για την αρχική πληρωμή και 16% για την πληρωμή επίτευξης. Αυτό το “οικονομικό όφελος” αναφέρεται στο ποσό που ζητείται σε περίπτωση αιτήσεων για χρήματα, με την αρχική πληρωμή να βασίζεται στο ποσό που ζητείται και την πληρωμή επίτευξης στο ποσό που αναγνωρίζεται. Για παράδειγμα, αν ζητάτε αποζημίωση ζημιών 3 εκατομμύρια γεν και 2 εκατομμύρια γεν αναγνωρίζονται στο δικαστήριο, η αρχική πληρωμή θα είναι 8% των 3 εκατομμυρίων γεν, ή 240.000 γεν, και η πληρωμή επίτευξης θα είναι 16% των 2 εκατομμυρίων γεν, ή 320.000 γεν, για συνολικά 560.000 γεν.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, αυτό το πρότυπο έχει ήδη ελευθερωθεί, οπότε κατά την πραγματική ανάληψη της υπόθεσης, θα προσαρμόσουμε το ποσό και τον τρόπο υπολογισμού ανάλογα με τη φύση και τη δυσκολία της υπόθεσης, αλλά αυτός ο αριθμός λειτουργεί ακόμη ως ένα “πρότυπο”.
Τι είναι τα δικηγορικά έξοδα που εγκρίνει το δικαστήριο
Το θύμα πληρώνει αυτό το ποσό στον δικηγόρο, οπότε κανονικά, τα “δικηγορικά έξοδα” αναφέρονται στα 560.000 γιεν.
Ωστόσο, το δικαστήριο δεν χρησιμοποιεί αυτήν την λογική. Χρησιμοποιεί την έννοια της “σχετικής αιτιώδους σχέσης” και αναγνωρίζει το 10% της αποδεκτής ζημίας ως “δικηγορικά έξοδα”. Δηλαδή, για παράδειγμα, αν ζητήσετε αποζημίωση ζημίας 3.000.000 γιεν και το δικαστήριο αποδεχτεί 2.000.000 γιεν, τα δικηγορικά έξοδα που εγκρίνει το δικαστήριο είναι το 10% των 2.000.000 γιεν, δηλαδή 200.000 γιεν.
Αυτό αφορά την περίπτωση της “παράνομης πράξης”. Η παράνομη πράξη αναφέρεται σε περιπτώσεις όπου το θύμα υπέστη ζημία λόγω της “παράνομης” πράξης του προσβάλλοντος, χωρίς να βασίζεται σε συμβόλαιο ή άλλο. Ένα τυπικό παράδειγμα είναι τα τροχαία ατυχήματα.
Στην περίπτωση των τροχαίων ατυχημάτων, δεν υπάρχει συμβατική σχέση μεταξύ του προσβάλλοντος και του θύματος, και το θέμα της απαίτησης αποζημίωσης ζημίας προκύπτει απλώς επειδή το προσβάλλον “παράνομα” παρενέβη στο σώμα ή άλλο του θύματος. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση της δυσφήμησης, όπου δεν υπάρχει συμβατική σχέση μεταξύ του προσβάλλοντος και του θύματος, και το θέμα της απαίτησης αποζημίωσης ζημίας προκύπτει απλώς επειδή το προσβάλλον παραβίασε το δικαίωμα της φήμης του θύματος με “παράνομο” τρόπο.
Αντίθετα, για παράδειγμα, στην περίπτωση που δανείσατε χρήματα και δεν σας επιστράφηκαν, υπάρχει συμβόλαιο δανείου μεταξύ του αιτούντα και του εναγόμενου, και θα ζητήσετε τα δανεισμένα χρήματα και τα τόκοι βάσει αυτού του συμβολαίου. Αυτό δεν είναι “παράνομη πράξη”, οπότε ο παραπάνω κανόνας δεν εφαρμόζεται.
Στην περίπτωση της παράνομης πράξης, δεν είναι πάντα η περίπτωση, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, το 10% των εξόδων που έχουν εγκριθεί θεωρείται. Όπως είναι προφανές από το παραπάνω παράδειγμα, αυτό είναι πολύ χαμηλό.
Παραδείγματα δικαστικών αποφάσεων για δυσφήμιση και δικηγορικά έξοδα
Υπήρξε μια περίπτωση όπου η Ιαπωνική Συνομοσπονδία Σουμό και ο πρώην πρόεδρος της, Kitano-umi, ζήτησαν αποζημίωση για ζημιές και άλλα από την εκδοτική εταιρεία Kodansha και τον συγγραφέα, όταν εμφανίστηκαν αναφορές για υποψίες στημένων αγώνων στο περιοδικό Shukan Gendai που πλήγωσαν την τιμή τους. Το Περιφερειακό Δικαστήριο του Τόκιο, στις 5 Μαρτίου 2009 (Έτος Heisei 21), διέταξε την Kodansha και τον συγγραφέα να πληρώσουν αποζημίωση ζημιών 7,7 εκατομμύρια γιεν (επίπονη αποζημίωση 7 εκατομμύρια γιεν, δικηγορικά έξοδα 700.000 γιεν) και να δημοσιεύσουν διαφήμιση ανάκλησης του άρθρου.
Το Περιφερειακό Δικαστήριο του Τόκιο δήλωσε ότι “το άρθρο δημιουργήθηκε χωρίς να διεξαχθεί σχεδόν καμία επιβεβαίωση των δηλώσεων και άλλων που αποτελούν τη βάση για τα συγκεκριμένα γεγονότα που παρουσιάζονται στο άρθρο, και παρά το γεγονός ότι ήταν εύκολο να πραγματοποιηθεί συνέντευξη με τον ενάγοντα Kitano-umi”. Σε αυτήν την υπόθεση, όπως αναφέρεται παραπάνω, αναγνωρίστηκε μια μεγάλη επίπονη αποζημίωση 7 εκατομμύρια γιεν, που αντιστοιχεί σε περίπου 700.000 γιεν, ακόμη και αν είναι το “10%”.
Ωστόσο, σε αντίθεση με το παραπάνω παράδειγμα, αν η επίπονη αποζημίωση είναι χαμηλή, για παράδειγμα, αν αναγνωρίζεται μόνο 300.000 γιεν, το “10%” αντιστοιχεί σε 30.000 γιεν. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί πολύ χαμηλό.
Η παραπάνω υπόθεση υποψίας στημένων αγώνων είναι μια περίπτωση δυσφήμισης από εβδομαδιαίο περιοδικό, αλλά το ίδιο ισχύει και για το διαδίκτυο. Για παράδειγμα, τα παραπάνω παραδείγματα δικαστικών αποφάσεων κάνουν τις ακόλουθες κρίσεις σχετικά με τα δικηγορικά έξοδα.
Περίπτωση 1: Περίπτωση που προσποιήθηκε κάποιον άλλον και διέπραξε δυσφήμιση κατά τρίτου
Στην περίπτωση της δυσφήμισης μέσω προσποίησης, αναγνωρίστηκε ένα ποσό 60.000 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη, ενώ τα δικηγορικά έξοδα ανέρχονταν σε 12.000 ευρώ. Σε αυτήν την περίπτωση, τα δικηγορικά έξοδα αντιστοιχούσαν στο 20% της αποζημίωσης για ηθική βλάβη. Δεν είναι πάντα η γενική περίπτωση, αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα δικηγορικά έξοδα υπολογίζονται ως το 20% της αποζημίωσης για ηθική βλάβη όταν αυτή είναι χαμηλή.
Περίπτωση 2: Περίπτωση που ο ενάγοντας επανειλημμένα δημοσίευσε ότι ο εναγόμενος καταγράφει σε γυναικείες τουαλέτες
Αυτή είναι μια υπόθεση όπου ο εναγόμενος κατηγορήθηκε ψευδώς για καταγραφή σε γυναικείες τουαλέτες. Αναγνωρίστηκε αποζημίωση 1 εκατομμύριο γιεν (περίπου 8.000 ευρώ) και δικηγορικά έξοδα 100.000 γιεν (περίπου 800 ευρώ). Δηλαδή, τα δικηγορικά έξοδα αντιστοιχούσαν στο 10% της αποζημίωσης.
Περίπτωση 3: Περίπτωση επαναλαμβανόμενης δυσφήμισης εναντίον ενός συγγραφέα επιστημονικών άρθρων
Πρόκειται για μια περίπτωση όπου επαναλαμβανόμενες δυσφημιστικές επιθέσεις εναντίον ενός ερευνητή έγιναν στο Twitter. Αναγνωρίστηκε αποζημίωση 2 εκατομμυρίων γιεν (περίπου 16.000 ευρώ), ενώ τα δικηγορικά έξοδα που αναγνωρίστηκαν ανήλθαν σε 200.000 γιεν (περίπου 1.600 ευρώ). Δηλαδή, τα δικηγορικά έξοδα αντιστοιχούσαν στο 10% της αποζημίωσης.
Συμπέρασμα
Παρόλο που οι αποζημιώσεις που μπορούν να απαιτηθούν από τον δράστη αυξάνονται σταδιακά, μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ακόμη πολύ λίγες. Ακόμη και αν αναγνωριστεί η δυσφήμιση και επιτραπεί η αίτηση αποζημίωσης, τα χρήματα που παραμένουν στα χέρια του θύματος μπορεί να μην είναι πολύ υψηλά, και μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ανεπαρκή ως “αποζημίωση για τον εσωτερικό πόνο” που προκλήθηκε.
Ωστόσο, αρχικά δεν υπάρχει καμία επιβάρυνση για το θύμα εάν επιτευχθεί η αναγνώριση του δράστη και η αίτηση αποζημίωσης. Το κόστος των δικηγόρων για την αναγνώριση του δράστη και πόσα χρήματα θα παραμείνουν στα χέρια του θύματος τελικά, λαμβάνοντας υπόψη αυτό, εξηγείται λεπτομερώς στο παρακάτω άρθρο.
https://monolith.law/reputation/reputation-lawyers-fee[ja]
Επίσης, υπάρχει ένας λεγόμενος “χρόνος λήξης” για την αίτηση αποζημίωσης κατά του δράστη. Αυτό εξηγείται λεπτομερώς στο παρακάτω άρθρο.
https://monolith.law/reputation/prescription-of-defamation[ja]
Εάν θέλετε να επιδιώξετε την ευθύνη του δράστη που επαναλαμβάνει τη δυσφήμιση, δεν θέλετε να το αφήσετε να περάσει απαρατήρητο, ή θέλετε να κάνετε τον δράστη να αναθεωρήσει, παρακαλούμε συμβουλευτείτε έναν έμπειρο δικηγόρο. Μπορείτε να λάβετε λεπτομερή εξήγηση για την προοπτική της δίκης και τη διαδικασία.
Category: Internet
