Η συκοφαντία και η απειλή ως έγκλημα στο διαδίκτυο

Όταν ακούμε για απειλές, μήπως φανταζόμαστε έναν άνδρα με καλογυμνασμένο σώμα και αποτρόπαια όψη που επιβάλλεται με την εμφάνισή του; Σύμφωνα με το Λευκό Βιβλίο του Έτους 2018 (Χεισέι 30) για το Έγκλημα του Ιαπωνικού Υπουργείου Δικαιοσύνης, το 2017 (Χεισέι 29) περίπου 2.800 άτομα συνελήφθησαν για απειλές, και πολλοί από αυτούς μπορεί να ανταποκρίνονται σε αυτή την εικόνα.

Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με την έκθεση της Ιαπωνικής Εθνικής Αστυνομίας για τις απειλές στον κυβερνοχώρο το 2018 (Χεισέι 30), το 2017 (Χεισέι 29) καταγράφηκαν 310 περιπτώσεις απειλών στον κυβερνοχώρο, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και μαθητές γυμνασίου και ηλικιωμένοι. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν χρειάζεται να βρίσκονται αντιμέτωποι με τα θύματά τους.

Χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο, είναι εύκολο να υπερβάλλουμε στον ενθουσιασμό μας και να καταλήξουμε να χρησιμοποιούμε σκληρές εκφράσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε συκοφαντικές δυσφημίσεις ή ακόμα και σε απειλές. Επειδή δεν πρόκειται για πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία, οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει δημοσιεύσεις που να θεωρηθούν απειλητικές και να καταλήξει να συλληφθεί για απειλές. Σε αυτό το άρθρο, θα αναλύσουμε τα πρότυπα που μπορεί να οδηγήσουν σε κατηγορίες για απειλές μέσω διαδικτυακών δημοσιεύσεων, τις ποινές για τις απειλές, καθώς και τρόπους αντιμετώπισης σε περίπτωση που κάποιος απειλήσει ή απειληθεί.

Οι προϋποθέσεις για την σύσταση του αδικήματος της απειλής

Η διαδικτυακή δυσφήμιση με λόγια που απειλούν κάποιον μπορεί να οδηγήσει στην σύσταση του αδικήματος της απειλής.

1. Όποιος απειλεί κάποιον με βλάβη στη ζωή, το σώμα, την ελευθερία, την τιμή ή την περιουσία του, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο έτη ή με πρόστιμο έως τριακόσια χιλιάδες γιεν.
2. Όποιος απειλεί με βλάβη στη ζωή, το σώμα, την ελευθερία, την τιμή ή την περιουσία των συγγενών κάποιου, τιμωρείται κατά τον ίδιο τρόπο όπως στην προηγούμενη παράγραφο.

Άρθρο 222 του Ποινικού Κώδικα (Απειλή)

Εάν κάνετε μια δημοσίευση που αντιστοιχεί στα παραπάνω, το αδίκημα της απειλής δεν απαιτεί καταγγελία από το θύμα, επομένως υπάρχει πιθανότητα να τιμωρηθείτε ακόμη και αν το θύμα δεν προβεί σε ποινική καταγγελία.

Ανακοίνωση Βλαβερής Πράξης

Για να συσταθεί το αδίκημα της απειλής, απαιτείται η «ανακοίνωση πρόθεσης πρόκλησης βλάβης», δηλαδή η «ανακοίνωση βλαβερής πράξης».

Εάν μια πράξη αποτελεί «βλαβερή» κρίνεται αντικειμενικά, επομένως, ακόμη και αν το θύμα αισθάνεται ότι απειλείται, μπορεί να μην θεωρηθεί «απειλή». Η κρίση αυτή διαφέρει ανάλογα με την κατάσταση. Για παράδειγμα, έχει αναφερθεί από παλιά ότι υπάρχει διαφορά στον φόβο που αισθάνεται το θύμα, ανάλογα με το αν ένας νεαρός και δυνατός άνδρας λέει «θα σε τραυματίσω» σε σύγκριση με το αν το ίδιο το λέει ένα μικρό παιδί.

Στην πρώτη περίπτωση, θεωρείται ότι υπάρχει «ανακοίνωση βλαβερής πράξης», ενώ στη δεύτερη περίπτωση δεν θεωρείται τέτοια. Ωστόσο, στο διαδίκτυο, αυτό το παράδειγμα δεν ισχύει. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε αν μια ανάρτηση προέρχεται από έναν επιθετικό άνδρα ή από ένα παιδί.

Γι’ αυτό, μεταξύ των ατόμων που συλλαμβάνονται για απειλές στον κυβερνοχώρο περιλαμβάνονται και μαθητές γυμνασίου καθώς και ηλικιωμένοι.

Μέθοδοι Απειλής

Για να συντελεστεί το αδίκημα της απειλής, απαιτείται η “αναγγελία κακού”, αλλά ποιες μέθοδοι περιλαμβάνονται σε αυτή την “αναγγελία”;

Σύμφωνα με το νόμο, δεν υπάρχουν ειδικοί περιορισμοί σχετικά με τις μεθόδους “αναγγελίας κακού” για το αδίκημα της απειλής. Καταρχάς, αν κάποιος εκφράσει απειλές προφορικά, αυτό αποτελεί “αναγγελία”. Επιπλέον, αν αποσταλεί επιστολή (απειλητικό γράμμα), αυτό επίσης θεωρείται “αναγγελία”.

Έτσι, αν κάποιος στείλει απειλητικά μηνύματα απευθείας στον παραλήπτη μέσω LINE ή email, όπως “θα αποκαλύψω τα μυστικά σου” ή “μην νομίζεις ότι θα τη γλιτώσεις”, αυτό αποτελεί “αναγγελία” και μπορεί να οδηγήσει σε αδίκημα απειλής.

Ακόμη και οι δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο, αν είναι αρκετές για να προκαλέσουν φόβο στον παραλήπτη, αποτελούν σαφώς “αναγγελία κακού”. Για παράδειγμα, αν κάποιος δημοσιεύσει στα social media του παραλήπτη ή στο δικό του blog, ή ακόμα και σε διαδικτυακά φόρουμ όπως το “2chan”, αν αυτές οι δημοσιεύσεις αποτελούν “αναγγελία κακού”, τότε μπορεί να συντελεστεί το αδίκημα της απειλής. Στο διαδίκτυο, είναι εύκολο να διαπραχθεί το αδίκημα της απειλής, οπότε πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τις δημοσιεύσεις μας.

Σχετικά με το Αντικείμενο της Απειλής

Στο έγκλημα της απειλής, το άρθρο 222 του Ποινικού Κώδικα περιορίζει το αντικείμενο της απειλής.

Ζωή
Η ανακοίνωση κακού για τη ζωή αναφέρεται στη λεγόμενη προειδοποίηση για δολοφονία, δηλαδή το να πει κάποιος «θα σε σκοτώσω». Έτσι, αν κάποιος πει «θα σε σκοτώσω» ή γράψει «να θεωρείς τη ζωή σου ως μη υπάρχουσα», τότε υπάρχει πιθανότητα να έχουμε συστατικά στοιχεία του εγκλήματος της απειλής.
Σώμα
Το κακό που αφορά το σώμα είναι η πρόθεση για επίθεση, δηλαδή το να προκαλέσει κάποιος βλάβη στον άλλον. Για παράδειγμα, αν κάποιος πει «θα σε χτυπήσω» ή γράψει «μην νομίζεις ότι θα τη γλιτώσεις», τότε υπάρχει πιθανότητα να έχουμε συστατικά στοιχεία του εγκλήματος της απειλής.
Ελευθερία
Το κακό που αφορά την ελευθερία είναι το να περιορίσει κάποιος την κίνηση του σώματος του άλλου. Για παράδειγμα, αν κάποιος πει «θα σε φυλακίσω» ή γράψει «θα σε απαγάγω», τότε υπάρχει πιθανότητα να έχουμε συστατικά στοιχεία του εγκλήματος της απειλής.
Τιμή
Το κακό που αφορά την τιμή είναι η δημοσίευση ατιμωτικών γεγονότων για τον άλλον. Για παράδειγμα, αν κάποιος γράψει «θα αποκαλύψω την απιστία σου» ή «θα κάνω γνωστή την ατασθαλία σου», τότε υπάρχει πιθανότητα να έχουμε συστατικά στοιχεία του εγκλήματος της απειλής. Σε αυτή την περίπτωση, ακόμη και αν τα γεγονότα που πρόκειται να δημοσιευτούν είναι αληθινά, υπάρχει πιθανότητα να θεωρηθούν ως απειλή, οπότε απαιτείται προσοχή.
Περιουσία
Είναι η υπονοούμενη παραβίαση της περιουσίας του άλλου. Για παράδειγμα, αν κάποιος γράψει «θα σου πάρω όλα τα χρήματα» ή «θα κάψω το σπίτι σου», τότε υπάρχει πιθανότητα να έχουμε συστατικά στοιχεία του εγκλήματος της απειλής.

Ποινικός Κώδικας άρθρο 222

Απειλές που αφορούν άλλα αντικείμενα πέραν των πέντε που αναφέρθηκαν παραπάνω, δεν συνιστούν κατά βάση έγκλημα απειλής.

Ποιος υφίσταται παραβίαση (Αντικείμενο παραβίασης)

Στο έγκλημα της απειλής, το άρθρο 222 του Ποινικού Κώδικα (Japanese Penal Code) περιορίζει επίσης το αντικείμενο της παραβίασης.

Το έγκλημα της απειλής καθίσταται ως τέτοιο μόνο όταν ανακοινώνεται η πρόθεση να προκληθεί βλάβη σε 1) τον «άνθρωπο», δηλαδή τον «ίδιο τον πρόσωπο», ή 2) σε «συγγενικό πρόσωπο».

Για παράδειγμα, αν κάποιος γράψει «θα σκοτώσω τη σύζυγό σου» ή «θα απαγάγω το παιδί σου», τότε υπάρχει πιθανότητα να καταστεί ως απειλή. Ωστόσο, η ανακοίνωση της πρόθεσης να προκληθεί βλάβη σε φίλους ή γνωστούς δεν οδηγεί στην καταστροφή του εγκλήματος της απειλής, οπότε η φράση «θα σκοτώσω τον/την εραστή/ερωμένη σου» δεν θα θεωρηθεί ως απειλή.

Ωστόσο, τα κατοικίδια ζώα θεωρούνται «περιουσία», οπότε η φράση «θα κάνω τη γάτα σου να περάσει δύσκολα» μπορεί να θεωρηθεί ως ανακοίνωση πρόθεσης να προκληθεί βλάβη στην «περιουσία του προσώπου», και έτσι υπάρχει πιθανότητα να καταστεί ως απειλή.

Απειλές κατά Νομικών Προσώπων

Το έγκλημα της απειλής, κατά βάση, δεν μπορεί να συσταθεί χωρίς την ανακοίνωση κακού σε ένα άτομο ή στους συγγενείς του, επομένως τα νομικά πρόσωπα καταρχήν εξαιρούνται από τον κανόνα αυτό.

Ωστόσο, βάσει της νομολογίας, αν η ανακοίνωση κακού αφορά ένα νομικό πρόσωπο αλλά αποτελεί ταυτόχρονα απειλή κατά της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας, της ελευθερίας, της τιμής ή της περιουσίας ενός ατόμου (όπως ο εκπρόσωπος ή ο αντιπρόσωπος του νομικού προσώπου), τότε μπορεί να συσταθεί το έγκλημα της απειλής κατά αυτού του ατόμου.

Για παράδειγμα, αν γίνει μια ανάρτηση κατά του εκπροσώπου μιας εταιρείας με το περιεχόμενο «θα καταστρέψω την εταιρεία σου», ο εκπρόσωπος μπορεί να αισθανθεί τον ίδιο φόβο όπως αν η απειλή αφορούσε προσωπικά τον ίδιο.

Έτσι, σε τέτοιες περιπτώσεις, η ανακοίνωση κακού κατά της εταιρείας μπορεί να εκληφθεί ως απειλή κατά της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας, της ελευθερίας, της τιμής ή της περιουσίας του ατόμου που την έλαβε, και κατά συνέπεια να υπάρξει η πιθανότητα σύστασης του εγκλήματος της απειλής.

Το αδίκημα της απειλής δεν απαιτεί τον «φόβο» του θύματος

Το αδίκημα της απειλής συντελείται με την «ανακοίνωση κακού που προκαλεί φόβο» στο θύμα, ωστόσο, δεν απαιτείται πραγματικά το θύμα να αισθανθεί «φόβο».

Δεν υπάρχει απόπειρα στο αδίκημα της απειλής. Το αδίκημα ολοκληρώνεται στο σημείο της «απειλής», γι’ αυτό το αν το θύμα πραγματικά φοβήθηκε ή όχι δεν έχει σημασία.

Τα αδικήματα όπως το αδίκημα της απειλής, όπου η αμφισβητούμενη πράξη αυτομάτως συντελείται, ονομάζονται «αφηρημένα αδικήματα κινδύνου». Η ίδια η πράξη θεωρείται επικίνδυνη, έτσι όταν η πράξη διαπράττεται, ο κίνδυνος προκύπτει και το αδίκημα ολοκληρώνεται, με βάση αυτή τη λογική. Ένα παράδειγμα είναι το άρθρο 108 του Ποινικού Κώδικα που αφορά το αδίκημα της εμπρησμού κατοικημένων κτιρίων. Έτσι, ακόμα και αν το θύμα δεν αισθανθεί «φόβο» όταν λάβει ένα απειλητικό email ή διαβάσει μια ανακοίνωση κακού στα κοινωνικά δίκτυα, αν το περιεχόμενο είναι αντικειμενικά τέτοιο που μπορεί να προκαλέσει φόβο σε κάποιον, τότε το αδίκημα της απειλής θεωρείται ότι έχει συντελεστεί.

Η σχέση μεταξύ του εγκλήματος της απειλής και άλλων εγκλημάτων

Το Έγκλημα της Απειλής και το Έγκλημα της Εκβίασης

Το έγκλημα της απειλής και το έγκλημα της εκβίασης συχνά συγχέονται, οπότε ας διασαφηνίσουμε τις διαφορές τους.

1. Όποιος απειλεί κάποιον με βλάβη στη ζωή, το σώμα, την ελευθερία, την τιμή ή την περιουσία, ή χρησιμοποιεί βία για να επιβάλει σε κάποιον να κάνει κάτι που δεν έχει υποχρέωση να κάνει, ή εμποδίζει την άσκηση δικαιωμάτων, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία χρόνια.
2. Όποιος απειλεί με βλάβη στη ζωή, το σώμα, την ελευθερία, την τιμή ή την περιουσία ενός συγγενή, για να επιβάλει σε κάποιον να κάνει κάτι που δεν έχει υποχρέωση να κάνει, ή εμποδίζει την άσκηση δικαιωμάτων, τιμωρείται με τον ίδιο τρόπο όπως στην προηγούμενη παράγραφο.
3. Η απόπειρα των εγκλημάτων των προηγούμενων δύο παραγράφων τιμωρείται.

Ποινικός Κώδικας Άρθρο 223 (Εκβίαση)

Το έγκλημα της εκβίασης διαπράττεται όταν κάποιος ασκεί απειλές ή βία εναντίον κάποιου άλλου για να τον αναγκάσει να κάνει κάτι που δεν έχει υποχρέωση να κάνει ή για να εμποδίσει την άσκηση των δικαιωμάτων του.

Η κύρια διαφορά με το έγκλημα της απειλής είναι ότι στην εκβίαση συντρέχει το αποτέλεσμα να αναγκάσει κάποιον να κάνει κάτι που δεν έχει υποχρέωση να κάνει ή να εμποδίσει την άσκηση των δικαιωμάτων του, ενώ στην περίπτωση της απειλής, δεν υπάρχει τέτοιο αποτέλεσμα, αλλά μόνο η απειλή καθαυτή χωρίς την πρόθεση να επιβάλει κάποια συγκεκριμένη συμπεριφορά.

Στην περίπτωση της εκβίασης, είναι απαραίτητο να υπάρχει η πρόθεση να αναγκάσει το θύμα να κάνει κάτι που δεν έχει υποχρέωση να κάνει ή να εμποδίσει την άσκηση των δικαιωμάτων του. Επομένως, υπάρχει και η περίπτωση της απόπειρας εκβίασης.

Το Έγκλημα της Απειλής και το Έγκλημα της Απόπειρας Εκβίασης

Εδώ, τα πράγματα γίνονται κάπως περίπλοκα με το έγκλημα της απειλής και το έγκλημα της απόπειρας εκβίασης. Αυτό συμβαίνει επειδή και στις δύο περιπτώσεις, “απειλήθηκε κάποιος αλλά δεν έκανε κάτι που δεν ήταν υποχρεωμένος να κάνει”.

Στην περίπτωση του εγκλήματος της απόπειρας εκβίασης, η πράξη της απειλής στοχεύει στο να αναγκάσει το θύμα να κάνει κάτι που δεν έχει υποχρέωση να κάνει. Για παράδειγμα, αν κάποιος πει “Αν δεν κάνεις τον σκασμό, θα σε σκοτώσω”, υπάρχει η απαίτηση να “κάνεις τον σκασμό”. Εάν το θύμα δεν υποκύψει, τότε έχουμε μια περίπτωση απόπειρας εκβίασης.

Αντίθετα, το έγκλημα της απειλής αφορά απλώς την περίπτωση όπου κάποιος λέει “θα σε σκοτώσω” χωρίς να υπάρχει η πρόθεση να αναγκάσει το θύμα να κάνει κάτι ή να εμποδίσει την άσκηση των δικαιωμάτων του. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ του εγκλήματος της απόπειρας εκβίασης και του εγκλήματος της απειλής.

Όταν κάποιος δημοσιεύει στο διαδίκτυο μηνύματα όπως “αν δεν κάνεις το Χ θα σε σκοτώσω” ή “αν κάνεις το Χ θα βάλω φωτιά”, προσπαθώντας να εκβιάσει κάποιον ή να εμποδίσει την άσκηση των δικαιωμάτων του, δεν είναι απλώς ένα έγκλημα απειλής αλλά μπορεί να συνιστά έγκλημα εκβίασης ή απόπειρας εκβίασης. Η ποινή για το έγκλημα της εκβίασης, ακόμη και σε περίπτωση απόπειρας, μπορεί να φτάσει μέχρι τρία χρόνια φυλάκισης, που είναι πιο βαριά από την ποινή για το έγκλημα της απειλής, γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

Το Έγκλημα της Απειλής και της Δυσφήμισης

Όταν μιλάμε για εγκλήματα στο διαδίκτυο, πολλοί άνθρωποι σκέφτονται τη δυσφήμιση. Εδώ θα εξηγήσουμε τη σχέση μεταξύ του εγκλήματος της απειλής και της δυσφήμισης.

Το έγκλημα της απειλής συντελείται όταν κάποιος απειλεί άλλον ή τους συγγενείς του με «καταστροφή της τιμής τους». Έτσι, τίθεται ζήτημα σχετικά με τη σχέση μεταξύ της δυσφήμισης όταν γίνεται μια τέτοια δημοσίευση.

Το έγκλημα της απειλής αφορά την πράξη του να απειλήσεις κάποιον με «καταστροφή της τιμής του». Από την άλλη πλευρά, το έγκλημα της δυσφήμισης συντελείται όταν «πραγματικά καταστραφεί η τιμή κάποιου». Έτσι, χρονικά, το έγκλημα της απειλής προηγείται.

Όταν κάποιος απειλήσει άλλον με «καταστροφή της τιμής του», το έγκλημα της απειλής έχει ήδη συντελεστεί, και αν στη συνέχεια πραγματοποιηθεί πράξη που πραγματικά καταστρέφει την τιμή του άλλου, τότε συντελείται το έγκλημα της δυσφήμισης. Σε αυτή την περίπτωση, τα δύο εγκλήματα βρίσκονται σε σχέση «συνδυασμένου εγκλήματος», και έτσι η ποινή επιβαρύνεται.

Συγκεκριμένα, η ποινή φυλάκισης βασίζεται στα 3 χρόνια του εγκλήματος της δυσφήμισης, το οποίο είναι το μεγαλύτερο διάστημα, και αυξάνεται κατά 1.5 φορές, γεγονός που σημαίνει ότι η ποινή δεν θα υπερβαίνει τα 4.5 χρόνια.

Αν θέλετε να μάθετε τι ακριβώς είναι η δυσφήμιση, διαβάστε το παρακάτω άρθρο.

https://monolith.law/reputation/defamation[ja]

Το Έγκλημα της Απειλής και το Έγκλημα της Εμπόδισης Επαγγελματικής Δραστηριότητας με Επιβολή

Ας αναλύσουμε επίσης τη σχέση μεταξύ του εγκλήματος της απειλής και του εγκλήματος της εμπόδισης επαγγελματικής δραστηριότητας με επιβολή.

Το έγκλημα της εμπόδισης επαγγελματικής δραστηριότητας με επιβολή διαπράττεται όταν κάποιος εμφανίζει «επιβολή» ή «ισχύ» για να εμποδίσει την επαγγελματική δραστηριότητα κάποιου άλλου. Για παράδειγμα, αν κάποιος δημοσιεύσει σε ένα φόρουμ όπως το 2channel μήνυμα ότι «θα τοποθετήσει βόμβα στον χώρο συναυλιών του ΧΧ», τότε ενδέχεται να διαπράττει το έγκλημα της εμπόδισης επαγγελματικής δραστηριότητας με επιβολή. Σε αυτή την περίπτωση, το έγκλημα της απειλής εναντίον του στόχου θα διαπράττεται επίσης ταυτόχρονα.

Όταν και τα δύο εγκλήματα, της απειλής και της εμπόδισης επαγγελματικής δραστηριότητας με επιβολή, διαπράττονται, συνήθως αυτό συμβαίνει με ένα μόνο μήνυμα που οδηγεί στην ταυτόχρονη διάπραξη και των δύο εγκλημάτων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα δύο εγκλήματα βρίσκονται σε σχέση «ιδεατής ανταγωνιστικότητας» και η δίκη γίνεται με βάση την ποινή του βαρύτερου εγκλήματος.

Η ποινή για το έγκλημα της εμπόδισης επαγγελματικής δραστηριότητας με επιβολή είναι φυλάκιση έως τρία χρόνια ή πρόστιμο έως πενήντα χιλιάδες γιεν, και είναι βαρύτερη από την ποινή για το έγκλημα της απειλής. Έτσι, όταν η απειλητική συμπεριφορά εμποδίζει την επαγγελματική δραστηριότητα κάποιου, η δίκη γίνεται με βάση το έγκλημα της εμπόδισης επαγγελματικής δραστηριότητας με επιβολή.

Συνοπτικά

Στο διαδίκτυο, μπορεί κανείς να παρασυρθεί και να καταλήξει να διαπράττει συκοφαντική δυσφήμιση ή ακόμα και να απειλεί κάποιον, ενδεχομένως διαπράττοντας το αδίκημα της «απειλής». Εάν καταδικαστείτε για απειλή, ο παθών μπορεί να εντοπίσει το όνομα και τη διεύθυνσή σας και να σας απαιτήσει αποζημίωση ή ακόμα και να σας προσαγάγει στην αστυνομία. Για να επιλύσετε το θέμα με τον πιο ήπιο τρόπο, συμβουλευτείτε έναν δικηγόρο με εμπειρία σε θέματα διαδικτύου το συντομότερο δυνατό.

Αντίθετα, αν αισθάνεστε ότι κινδυνεύετε από κάποια απειλή, θα πρέπει αμέσως να αποθηκεύσετε την απειλητική συμπεριφορά με στιγμιότυπα οθόνης και εκτυπώσεις από τα blogs ή τα φόρουμ όπου έχει λάβει χώρα. Αυτό είναι απαραίτητο για μια μελλοντική ποινική καταγγελία και για να αποτρέψετε την εξαφάνιση των αποδεικτικών στοιχείων μέσω διαγραφής.

Οι προβληματικές δημοσιεύσεις πρέπει να διαγραφούν άμεσα, καθώς όσο περισσότερο παραμένουν στο διαδίκτυο, τόσο περισσότεροι άνθρωποι θα τις δουν, μπορεί να αναδημοσιευτούν σε άλλα φόρουμ και να αντιγραφούν σε ιστοσελίδες συλλογής περιεχομένου, διαδίδοντας τες ανεξέλεγκτα.

Για να διαγράψετε μια δημοσίευση, θα πρέπει να υποβάλετε αίτηση διαγραφής στον διαχειριστή ή στην εταιρεία διαχείρισης της ιστοσελίδας. Αν αρνηθούν να διαγράψουν το περιεχόμενο εθελοντικά, τότε θα πρέπει να καταθέσετε αίτηση για προσωρινή διαταγή στο δικαστήριο.

Όχι μόνο σε περιπτώσεις απειλής, αλλά και σε περιπτώσεις θυμάτων δυσφήμισης στο διαδίκτυο, η απλή διαγραφή του άρθρου συνήθως δεν αποτελεί λύση. Αυτό συμβαίνει επειδή μπορεί να επαναληφθούν παρόμοιες δημοσιεύσεις. Είναι απαραίτητο να εντοπίσετε τον δημοσιευτή και να τον κάνετε να αναλάβει την ευθύνη του.

Θα πρέπει να υποβάλετε αίτηση για αποκάλυψη των στοιχείων του αποστολέα στον διαχειριστή ή στην εταιρεία διαχείρισης της ιστοσελίδας και, με βάση τα στοιχεία που θα λάβετε, να εντοπίσετε τον πάροχο υπηρεσιών διαδικτύου που διαμεσολάβησε. Στη συνέχεια, θα υποβάλετε αίτηση για αποκάλυψη των στοιχείων του αποστολέα στον πάροχο, ο οποίος συνήθως δεν θα τα αποκαλύψει εθελοντικά, οπότε θα χρειαστεί να προχωρήσετε σε δικαστική διαδικασία. Αν κερδίσετε την υπόθεση, το δικαστήριο θα εκδώσει διαταγή αποκάλυψης των στοιχείων του αποστολέα προς τον πάροχο, επιτρέποντάς σας να λάβετε πληροφορίες όπως διεύθυνση, όνομα, τηλέφωνο, διεύθυνση email κ.λπ. του δημοσιευτή.

Όταν απειλείστε, αντιδράστε με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα.