Οι υπερβολικές δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο μπορεί να αποτελέσουν απειλή - Είναι 'θα σε σκοτώσω' ή 'πέθανε' απειλητικές εκφράσεις;

Αν δημοσιεύσετε περιεχόμενο που συκοφαντεί ή προσβάλλει άλλους σε SNS, ιστολόγια ή δημόσια φόρα, μπορεί να κατηγορηθείτε για αδίκημα. Αν το περιεχόμενο της δημοσίευσής σας είναι υπερβολικά επιθετικό, μπορεί να καταταχθεί ως απειλητικό αδίκημα. Ποιο είναι όμως το περιεχόμενο που θεωρείται απειλητικό αδίκημα; Ας εξηγήσουμε την πρακτική με βάση πραγματικά παραδείγματα δημοσιεύσεων.

Το 2008, η Κα. Μιέικο Καβάμι, η οποία κέρδισε το 138ο βραβείο Akutagawa για το “Γάλα και Αυγά”, ζήτησε αποζημίωση για απειλές και δυσφήμιση που είχαν γραφτεί στο “5chan” και σε ιστολόγια. Η απόφαση ελήφθη στο Δικαστήριο του Τόκιο στις 10 Ιουνίου 2021 (Έτος Reiwa 3), όπου το δικαστήριο αναγνώρισε την απειλή και διέταξε στον εναγόμενο να πληρώσει αποζημίωση.

Περιγραφή της υπόθεσης

Η κατηγορούμενη γυναίκα δημοσίευσε τον Οκτώβριο του 2018 στο “5chan” τα εξής σχόλια: “Πραγματικά εύχομαι να πεθάνεις”, “Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, πρέπει να το κάνω” (σχόλιο ①), τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς: “Αν θέλω, μπορώ να το κάνω στις 18 Νοεμβρίου”, “Πάντα είμαι έτοιμη” (σχόλιο ②), και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς: “Πότε θα το εφαρμόσω”, “Ναι, αυτό είναι μια προειδοποίηση”, “Θα εκδικηθώ”, “Άμεση δράση” (σχόλιο ③).

Ο μηνυτής είχε προγραμματισμένη εμφάνιση σε δημόσια συζήτηση στο Aoyama Book Center στις 18 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, την οποία είχε ανακοινώσει στο blog του και άλλα μέσα. Ωστόσο, μετά τη δημοσίευση των σχολίων ① και ③, συμβούλευσε την αστυνομία, η οποία του συνέστησε να ακυρώσει την εμφάνισή του στην εκδήλωση, κάτι που και έκανε.

Ο μηνυτής ζήτησε την αποκάλυψη των πληροφοριών του αποστολέα για κάθε σχόλιο, λαμβάνοντας τις πληροφορίες του αποστολέα από τον διαχειριστή και τον πάροχο διαδικτύου. Κατηγόρησε την κατηγορούμενη για απειλή και δυσφήμιση μέσω των δημοσιεύσεων της και κατέθεσε μήνυση για αποζημίωση βάσει παράνομης συμπεριφοράς.

Σχετικά με το έγκλημα εκβιασμού

Το έγκλημα εκβιασμού είναι μια σοβαρή παράβαση που προβλέπεται από το άρθρο 222 του Ποινικού Κώδικα (Japanese Penal Code). Υπάρχει πιθανότητα να δημιουργηθεί ένα έγκλημα εκβιασμού, εάν κατηγορείτε κάποιον με λόγια που τον απειλούν.

1. Όποιος απειλεί κάποιον ανακοινώνοντας την πρόθεσή του να προκαλέσει βλάβη στη ζωή, το σώμα, την ελευθερία, την τιμή ή την περιουσία του, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο χρόνια ή με πρόστιμο έως 300.000 γεν.

Άρθρο 222 του Ποινικού Κώδικα (Εκβιασμός)

Εάν κάνετε μια δημοσίευση που ταιριάζει με την παραπάνω περιγραφή, υπάρχει πιθανότητα να τιμωρηθείτε για έγκλημα εκβιασμού, ακόμη και αν το θύμα δεν καταθέσει ποινική μήνυση, καθώς το έγκλημα εκβιασμού δεν απαιτεί την καταγγελία του θύματος.

Το αδίκημα της απειλής και η “ανακοίνωση κακού”

Το αδίκημα της απειλής πραγματοποιείται όταν “ανακοινώνεται η πρόθεση να προκληθεί βλάβη” στη ζωή, το σώμα, την ελευθερία, την τιμή ή την περιουσία του ατόμου (ή των συγγενών του). Αυτό αποκαλείται “ανακοίνωση κακού”.

Δεν υπάρχουν περιορισμοί στον τρόπο ανακοίνωσης του κακού. Είναι επαρκές ακόμη και αν εκφράζεται μέσω στάσης, εφόσον το θύμα μπορεί να το γνωρίζει, εκτός από τον προφορικό ή γραπτό λόγο. Φυσικά, αν στείλετε ένα μήνυμα απειλής στον αποδέκτη μέσω LINE ή email, αυτό θεωρείται “ανακοίνωση” και αποτελεί αδίκημα απειλής.

Ακόμη και σε δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο, αν είναι αρκετές για να προκαλέσουν φόβο στον αποδέκτη, είναι φυσικά “ανακοίνωση κακού”. Για παράδειγμα, ακόμη και αν δημοσιεύσετε στα SNS του αποδέκτη ή στο δικό σας blog, ή αν δημοσιεύσετε σε ανώνυμο φόρουμ, αν αυτό αναγνωρίζεται ως “ανακοίνωση κακού”, υπάρχει η πιθανότητα να υπάρξει αδίκημα απειλής, και θα αναζητηθεί όχι μόνο ποινική ευθύνη, αλλά και αστική ευθύνη.

https://monolith.law/reputation/intimidation-duress[ja]

Επιβεβαίωση του εγκλήματος απειλής

Για να επιβεβαιωθεί το έγκλημα απειλής, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις. Σε ένα άρθρο της ιστοσελίδας μας με τίτλο “Είναι δυσφήμηση η δημοσίευση ‘Πέθανε’; Εξηγούμε δύο περιπτώσεις που αμφισβητήθηκαν”, αναφέρθηκε η περίπτωση ενός διευθυντή εταιρείας που ζήτησε αποζημίωση για ζημία, μετά από 13 δημοσιεύσεις σε διάστημα περίπου ενός μήνα, όπου έγραφαν “Πέθανε”, “Πέθανε τώρα”, “Πέθανε γρήγορα” και “Πέθανε αμέσως”. Σε αυτή την περίπτωση, το έγκλημα προσβολής αναγνωρίστηκε, αλλά το έγκλημα απειλής δεν αναγνωρίστηκε.

Ως λόγος για αυτό, το δικαστήριο σκέφτηκε ότι αυτές οι δημοσιεύσεις χρησιμοποιούσαν μόνο την έκφραση “Πέθανε” και δεν χρησιμοποιούσαν εκφράσεις όπως “θα σε σκοτώσω”, και ότι δεν προειδοποιούσαν για συγκεκριμένα γεγονότα, όπως η ημερομηνία, ο τόπος και ο τρόπος της δολοφονίας, μόνο με την έκφραση “Πέθανε”. Έτσι, κατέληξε ότι αυτές οι δημοσιεύσεις δεν δείχνουν ότι υπάρχει πρόθεση να σκοτώσουν τον ενάγοντα.

Επιπλέον, σε αυτή την περίπτωση, το δικαστήριο δεν αναγνώρισε ότι οι δημοσιεύσεις αναφέρονται σε συγκεκριμένα γεγονότα σχετικά με τον ενάγοντα, και δεν αναγνώρισε ότι υπονοούν κάποιο συγκεκριμένο γεγονός σχετικά με τον ενάγοντα, βάσει της κανονικής προσοχής και της ανάγνωσης από τον γενικό αναγνώστη. Επομένως, δεν αναγνώρισε το έγκλημα δυσφήμησης, καθώς δεν υποβάθμισε την κοινωνική αξιολόγηση.

Για να αναγνωριστεί το έγκλημα απειλής, πρέπει να κριθεί συνολικά, αλλά πρέπει να πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις. Πώς ήταν σε αυτή την περίπτωση;

https://monolith.law/reputation/die-libel-threatening-crime[ja]

Η απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με το αδίκημα εκβιασμού

Το δικαστήριο αρχικά εξέτασε εάν το άρθρο ① που δημοσιεύτηκε στο “5chan” είναι παράνομο ως ανακοίνωση κακοποίησης.

Στο άρθρο που δημοσιεύτηκε, υπάρχουν δηλώσεις όπως “Πραγματικά σκέφτομαι ότι πρέπει να πεθάνεις” και “Δεν έχω άλλη επιλογή, πρέπει να το κάνω” (Άρθρο ①), “Αν θέλω, μπορώ να το κάνω στις 18 Νοεμβρίου” και “Πάντα είμαι προετοιμασμένος” (Άρθρο ②). Αυτές οι δηλώσεις υπονοούν ότι ο κατηγορούμενος, ο οποίος είναι ο συγγραφέας, έχει την πρόθεση να προβεί σε πράξεις που θα προκαλέσουν θάνατο ή τραυματισμό στον ενάγοντα κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης ή άλλων περιστάσεων, ή ότι ετοιμάζεται για αυτό. Μπορεί να λεχθεί ότι αυτό είναι μια ένδειξη της πρόθεσης να προκαλέσει βλάβη στη ζωή ή το σώμα του.

Απόφαση του Περιφερειακού Δικαστηρίου του Τόκιο, 10 Ιουνίου 2021 (2021)

Και αναγνώρισε ότι είναι παράνομο ως ανακοίνωση κακοποίησης. Αυτό είναι μια απόφαση που προέκυψε από το γεγονός ότι αναφέρθηκε σε μια συγκεκριμένη μέθοδο, “μαχαίρωμα”, και προανήγγειλε μια συγκεκριμένη ημερομηνία, “18 Νοεμβρίου”, για μια δημόσια συζήτηση.

Από την άλλη πλευρά, σχετικά με το εάν το άρθρο ③ είναι παράνομο ως ανακοίνωση κακοποίησης, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν δηλώσεις όπως “Πότε θα το εφαρμόσω” και “Ναι, αυτό είναι μια προειδοποίηση”, όταν το βλέπουμε συνολικά, οι έννοιες της “εφαρμογής” και της “προειδοποίησης” δεν είναι σαφείς, και δεν υπάρχουν δηλώσεις που αναφέρονται σε θέματα που αντιστοιχούν στην “εφαρμογή” όπως η ανακοίνωση κακοποίησης στον ενάγοντα, και δεν αναγνώρισε ότι είναι παράνομο.

Ωστόσο, το άρθρο ③ περιλαμβάνει δηλώσεις όπως “Εκδικούμαι” και “Άμεση δράση”, και αυτές μπορούν να θεωρηθούν ως έκφραση που υπονοεί την πραγματοποίηση πράξεων που προκαλούν βλάβη στη ζωή ή το σώμα, και όταν το βλέπουμε συνολικά, μπορεί να αναγνωριστεί ότι αυτό είναι μια ένδειξη της πρόθεσης να πραγματοποιήσει πράξεις που προκαλούν βλάβη στη ζωή ή το σώμα του ενάγοντα, και αναγνώρισε ότι είναι παράνομο ως ανακοίνωση κακοποίησης.

Από την άλλη πλευρά, σχετικά με αυτές τις ανακοινώσεις κακοποίησης, ο κατηγορούμενος υποστήριξε ότι δεν είχε την πρόθεση να πραγματοποιήσει πράξεις που προκαλούν βλάβη στον ενάγοντα, αλλά το δικαστήριο δήλωσε ότι αυτό είναι “υποκειμενική κατάσταση του κατηγορούμενου” και δεν επηρεάζει άμεσα την παρανομία.

Ακόμη και αν κατηγορείτε κάποιον και κάνετε απειλές που θεωρούνται ανακοινώσεις κακοποίησης, αν αντιτείνετε ότι “δεν είχα την πρόθεση να το εφαρμόσω”, αυτό θεωρείται “υποκειμενική κατάσταση του κατηγορούμενου”.

Η απόφαση του δικαστηρίου για τη ζημία

Το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες, όπως το γεγονός ότι ο ενάγοντας ακύρωσε την εμφάνισή του σε εκδήλωση λόγω των απειλητικών ενεργειών που έδειχναν πρόθεση να προκαλέσουν βλάβη στη ζωή και το σώμα του, αναγνώρισε 1 εκατομμύριο γιεν (περίπου 7.800 ευρώ) ως αποζημίωση για τον πόνο και την ταλαιπωρία.

Όσον αφορά το κόστος που απαιτήθηκε για την απόκτηση των πληροφοριών του αποστολέα, αναγνωρίστηκε ότι 1,08 εκατομμύρια γιεν (περίπου 8.400 ευρώ) θα μπορούσαν να αναγνωριστούν ως διαδικασία σχετικά με την αποκάλυψη των πληροφοριών του αποστολέα. Ωστόσο, δεν αναγνωρίστηκε ότι το άρθρο ③ του 1 αποτελεί παράνομη πράξη εναντίον του ενάγοντα, οπότε αυτό το ποσό αφαιρέθηκε. Ως ζημία που αντιστοιχεί στο κόστος που απαιτήθηκε για την απόκτηση των πληροφοριών του αποστολέα που έχει σημαντική αιτιώδη σχέση με την παράνομη πράξη του εναγόμενου, αναγνωρίστηκε ότι 945.000 γιεν (περίπου 7.400 ευρώ) είναι δίκαιο.

Συμπέρασμα

Σε αυτή την υπόθεση, πραγματοποιήθηκε έρευνα στο σπίτι του κατηγορούμενου, αλλά φαίνεται ότι η σύλληψη αναβλήθηκε, καθώς ήταν η πρώτη φορά που εμπλέκονταν σε παράνομη δραστηριότητα και η ταυτότητά του ήταν γνωστή.

Μπορούμε να πούμε ότι είναι απαραίτητο να γίνει γνωστό ως κοινή γνώση ότι όσοι διαπράττουν πράξεις επίθεσης θα διωχθούν και θα τιμωρηθούν αναλόγως.

Παρουσίαση των μέτρων που λαμβάνονται από το γραφείο μας

Το δικηγορικό γραφείο Monolis είναι ένα γραφείο με υψηλή εξειδίκευση στην τεχνολογία πληροφορικής, ειδικά στο διαδίκτυο και στο δίκαιο. Τα τελευταία χρόνια, η αδιαφορία για τις πληροφορίες που σχετίζονται με την κακόβουλη δυσφήμιση και την συκοφαντία που διαδίδονται στο διαδίκτυο μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ζημιές. Στο γραφείο μας παρέχουμε λύσεις για την αντιμετώπιση της δυσφήμισης και της κακόβουλης κριτικής. Περισσότερες λεπτομέρειες παρατίθενται στο παρακάτω άρθρο.