Ποιος κατέχει τα πνευματικά δικαιώματα του πηγαίου κώδικα ενός προγράμματος;

Στον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, τα προγράμματα ορίζονται ρητά ως «έργα πνευματικής ιδιοκτησίας».

Ωστόσο, σε αντίθεση με έργα όπως μυθιστορήματα ή ζωγραφικά, τα προγράμματα που σχετίζονται με την ανάπτυξη συστημάτων συνήθως δημιουργούνται με τη συνεργασία πολλών υπαλλήλων και αρκετών νομικών προσώπων.

Εξαιτίας αυτού, τα δικαιώματα συχνά γίνονται ασαφή και είναι ευάλωτα στην εξέλιξη σε περίπλοκες διαφορές.

Στο παρόν άρθρο, θα αναλύσουμε ποιος έχει τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας ενός προγράμματος, εστιάζοντας στα σημεία που συχνά οδηγούν σε διαφορές και παρουσιάζοντας λύσεις, μαζί με σχετικές αποφάσεις δικαστηρίων.

Τι είναι ο Νόμος περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας

Ο Νόμος περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας προστατεύει τα δικαιώματα των δημιουργών έργων όπως μυθιστορήματα, ταινίες, ζωγραφικές και άλλα, παρέχοντας κίνητρα για δημιουργία και συμβάλλοντας έτσι στην «ανάπτυξη του πολιτισμού».

Μια ξεχωριστή χαρακτηριστική του Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, σε αντίθεση με τον Νόμο περί Πατεντών, είναι ότι τα δικαιώματα προκύπτουν αυτόματα κατά τη δημιουργία του έργου, χωρίς την ανάγκη εγγραφής σε κάποιο κρατικό μητρώο.

Η σχέση μεταξύ του “Έργου Προγράμματος” και του “Πηγαίου Κώδικα”

Σύμφωνα με τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, τα “Προγράμματα” θεωρούνται “Έργα” και ως εκ τούτου προστατεύονται από τον νόμο, όπως ακριβώς και τα μυθιστορήματα ή οι ζωγραφιές (Άρθρο 10, Παράγραφος 1, Εδάφιο 9 του Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας).

Άρθρο 10 (Παραδείγματα Έργων)

Τα έργα που αναφέρονται σε αυτόν τον νόμο περιλαμβάνουν κατά κύριο λόγο τα εξής:
･･･
9. Έργα Προγραμμάτων

Άρθρο 10, Παράγραφος 1, Εδάφιο 9 του Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας

Επιπλέον, τα “Προγράμματα” ορίζονται ως εξής:

Συνδυασμός εντολών που επιτρέπουν σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή να λειτουργήσει και να παράγει ένα αποτέλεσμα

Άρθρο 1, Παράγραφος 1, Εδάφιο 10 του Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας

Από την άλλη πλευρά, ο “Πηγαίος Κώδικας”, παρόλο που δεν έχει οριστεί νομικά, γενικά αναφέρεται στη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι (όπως JavaScript ή Python) για να γράψουν εντολές προς τον υπολογιστή.

Ο υπολογιστής μετατρέπει (μεταγλωττίζει) αυτόν τον πηγαίο κώδικα σε μηχανική γλώσσα, ώστε να εκτελέσει τις εντολές.

Επομένως, βάσει του παραπάνω ορισμού του “Προγράμματος”, μπορούμε να πούμε ότι ο πηγαίος κώδικας προστατεύεται ως “Έργο Προγράμματος” από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.

https://monolith.law/corporate/internet-technology-system-copyright-problem[ja]

Τα ζητήματα πνευματικής ιδιοκτησίας που μπορεί να προκύψουν
κατά την ανάπτυξη συστημάτων

Τα ζητήματα πνευματικής ιδιοκτησίας που ενδέχεται να ανακύψουν κατά την ανάπτυξη συστημάτων μπορούν να κατηγοριοποιηθούν κυρίως σε δύο τύπους.

Ποιος γίνεται κάτοχος των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας;

Το ζήτημα του ποιος κατέχει τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας αφορά την επιτυχία ή τη χρονική στιγμή της μεταβίβασης των δικαιωμάτων.

Στο πλαίσιο της ανάπτυξης συστημάτων, συχνά πολλοί εργαζόμενοι από την πλευρά του προμηθευτή συνεργάζονται για την προώθηση ενός έργου, γεγονός που καθιστά την κατοχύρωση των δικαιωμάτων ασαφή και μπορεί να οδηγήσει σε περίπλοκες διαφορές.

Επιπλέον, ακόμη και κατά την παράδοση του τελικού προϊόντος από τον προμηθευτή στον χρήστη, μπορεί να προκύψουν διαφωνίες σχετικά με το αν θα πρέπει να αναγνωριστεί η μεταβίβαση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Έχει παραβιαστεί το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας;

Το ζήτημα της παραβίασης του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας αφορά την αναπαραγωγή ή την προσαρμογή ενός έργου.

Ένα πρόγραμμα που έχει δημιουργηθεί από κάποιον άλλο και είναι “πολύ παρόμοιο” μπορεί να αποτελεί αντικείμενο διαφωνίας ως προς το αν απλώς “χρησιμοποιήθηκε ως αναφορά” ή αν “αντιγράφηκε”.

Για τα ζητήματα παραβίασης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας σχετικά με προγράμματα, έχουμε παράσχει λεπτομερή ανάλυση στο παρακάτω άρθρο.

https://monolith.law/corporate/copyright-infringement-relatedtothe-program[ja]

Στο παρόν άρθρο, λαμβάνοντας υπόψη την ευρύτερη εικόνα των παραπάνω ζητημάτων, θα εστιάσουμε στο “Ποιος γίνεται κάτοχος των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας;” και θα προχωρήσουμε σε ανάλυση παρακάτω.

Βασικές γνώσεις για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας του πηγαίου κώδικα

Θα εξηγήσουμε τις βασικές γνώσεις σχετικά με την κατοχύρωση, τη μεταφορά ανάπτυξης και τα συμβόλαια που σχετίζονται με τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας.

Τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας ανήκουν στον “δημιουργό” ως κανόνας

Αρχικά, θα διευκρινίσουμε σε ποιον ανήκουν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας.
Στην περίπτωση των προγραμμάτων, όπως και στα λογοτεχνικά έργα ή τα έργα τέχνης, τα δικαιώματα ανήκουν στον δημιουργό (τον άνθρωπο που δημιούργησε το έργο) ως κανόνας.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον Νόμο περί Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας, στην περίπτωση των έργων που δημιουργούνται κατά την εκτέλεση καθηκόντων, τα δικαιώματα ανήκουν στον εργοδότη, όπως ορίζεται.

Όταν ένα έργο προγράμματος δημιουργείται από έναν εργαζόμενο στο πλαίσιο των καθηκόντων του για λογαριασμό ενός νομικού προσώπου, ο δημιουργός του έργου είναι το νομικό πρόσωπο, εκτός αν υπάρχει διαφορετική ρύθμιση στη σύμβαση, τους κανονισμούς εργασίας ή άλλα στοιχεία την ώρα της δημιουργίας.

Άρθρο 15, παράγραφος 2 του Νόμου περί Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας

Αυτό σημαίνει ότι τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας ενός προγράμματος που δημιουργήθηκε από έναν υπάλληλο ενός προμηθευτή κατά τη διάρκεια της εργασίας του ανήκουν στον προμηθευτή.

Η ανάθεση ανάπτυξης δεν σημαίνει μεταφορά των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας

Τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, εκτός από τα δικαιώματα προσωπικότητας του δημιουργού, είναι δικαιώματα που μπορούν να μεταφερθούν ή να μεταβιβαστούν.

Ωστόσο, πρέπει να προσέξουμε ότι η ανάθεση της ανάπτυξης ενός έργου με αμοιβή και η μεταβίβαση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας είναι δύο διαφορετικά ζητήματα.

Υπάρχουν περιπτώσεις που λόγω της πληρωμής για την ανάπτυξη, υπάρχει η παρανόηση ότι τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας του προγράμματος μεταβιβάζονται μαζί με την παράδοση του έργου.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον Νόμο περί Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας, η αρχή είναι ότι “τα δικαιώματα ανήκουν στον δημιουργό” και όχι “στον άνθρωπο που κάλυψε το κόστος δημιουργίας”.

Επομένως, αν ο αναθέτων θέλει να αποκτήσει και τα δικαιώματα, πρέπει να δημιουργήσει ένα συμβόλαιο εκ των προτέρων και να συμφωνήσει σχετικά με αυτό ως μέρος του περιεχομένου της σύμβασης.

Η ύπαρξη ή μη ρητών όρων στα συμβόλαια και άλλα έγγραφα σχετικά με τη μεταβίβαση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας

Η ρύθμιση της μεταβίβασης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας μπορεί να διακριθεί ως εξής:

• Στην περίπτωση που υπάρχει ρύθμιση για τη μεταβίβαση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας στα συμβόλαια και άλλα έγγραφα
• Στην περίπτωση που δεν υπάρχει καν συμβόλαιο ή δεν έχει οριστεί ρήτρα μεταβίβασης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας στα συμβόλαια και άλλα έγγραφα

Αν υπάρχει ρύθμιση για τη μεταβίβαση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας στα συμβόλαια και άλλα έγγραφα, φυσικά μπορεί να γίνει η μεταβίβαση των δικαιωμάτων από τον άλλο συμβαλλόμενο. Τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας είναι μεταβιβάσιμα και ο δημιουργός έχει συμφωνήσει προσωπικά σε αυτό.

Από την άλλη πλευρά, στην περίπτωση που δεν υπάρχει καν συμβόλαιο ή δεν έχει οριστεί ρήτρα μεταβίβασης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας στα συμβόλαια και άλλα έγγραφα, δηλαδή όταν δεν υπάρχει ρητή ρύθμιση για τη μεταβίβαση, μπορεί να γίνει η μεταβίβαση των δικαιωμάτων;

Στη συνέχεια, θα εξηγήσουμε με βάση παραδείγματα από δικαστικές αποφάσεις που έχουν κρίνει την επιτυχία ή μη της μεταβίβασης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας όταν δεν υπάρχει ρητή ρύθμιση για αυτό.

Παραδείγματα Δικαστικών Αποφάσεων σε Περιπτώσεις Χωρίς Σαφείς Συμφωνίες Μεταβίβασης Πνευματικών Δικαιωμάτων

Σε περιπτώσεις όπου δεν υπάρχουν σαφείς συμφωνίες για τη μεταβίβαση πνευματικών δικαιωμάτων, υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που τόσο επικυρώνουν όσο και απορρίπτουν τη μεταβίβαση. Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ αυτών των περιπτώσεων;

Παραδείγματα Δικαστικών Αποφάσεων που Επικυρώνουν τη Μεταβίβαση Πνευματικών Δικαιωμάτων

Αν και αφορά διαφορετικό τομέα από την ανάπτυξη συστημάτων, το εξής δικαστικό παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει χρήσιμη αναφορά.

Σε μια διαμάχη που αφορούσε το σχεδιασμό ενός μνημείου που θα τοποθετούνταν στην είσοδο ενός σταθμού, ο ενάγων, ο οποίος δημιούργησε το σχέδιο του μνημείου, αντιμετώπισε την περιφέρεια και μια εταιρεία σχεδιασμού που είχε λάβει εργολαβία από την περιφέρεια, καθώς η τελευταία άλλαξε εν μέρει το σχέδιο και κατασκεύασε το μνημείο. Η διαμάχη αφορούσε το αν υπήρχε παραβίαση των πνευματικών δικαιωμάτων.

Σε αυτή την υπόθεση, δεν υπήρχε σαφής συμφωνία μεταβίβασης των πνευματικών δικαιωμάτων μεταξύ του ενάγοντα και των καθ’ υπόθεση εναγομένων. Οι εναγόμενοι υποστήριξαν ότι ο ενάγων είχε στην πραγματικότητα συμφωνήσει στην απόδοση των δικαιωμάτων του σχεδίου στους εναγόμενους και είχε επίσης συναινέσει στις αλλαγές του σχεδίου, και έτσι δεν θα έπρεπε να αναγνωριστεί παραβίαση των πνευματικών δικαιωμάτων.

Έτσι, σε αυτή την υπόθεση, το κύριο ζήτημα ήταν αν η μεταβίβαση των πνευματικών δικαιωμάτων είχε πραγματοποιηθεί, και σχετικά με αυτό το ζήτημα, το δικαστήριο αποφάνθηκε ως εξής:

Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα γεγονότα (όπως το γεγονός ότι ο ενάγων είχε λάβει πληρωμή για το σχεδιασμό και είχε συμφωνήσει στην περαιτέρω αλλαγή του σχεδίου χωρίς διαδικασία συνεννόησης), και ότι το μνημείο είχε προγραμματιστεί από την αρχή να τοποθετηθεί στη νότια είσοδο του σταθμού της Γκιφού και δεν ήταν προορισμένο για άλλη χρήση, είναι δίκαιο να αναγνωριστεί ότι ο ενάγων, κατά την κατασκευή του μνημείου, είχε τουλάχιστον σιωπηρά συμφωνήσει να μεταβιβάσει τα πνευματικά δικαιώματα του σχεδίου του μνημείου (το οποίο αποτελεί πνευματικό έργο) στην εταιρεία εναγομένη, παρόλο που αυτό αποτελεί έργο τέχνης και προστατεύεται από τα πνευματικά δικαιώματα, και ότι η εταιρεία εναγομένη, με βάση την εν λόγω σύμβαση εργολαβίας, θα μεταβίβαζε στη συνέχεια όλα τα πνευματικά δικαιώματα στην περιφέρεια εναγομένη. Ακόμη κι αν ήταν δύσκολο να αναγνωριστεί ότι υπήρχε σαφής συμφωνία για τη μεταβίβαση των πνευματικών δικαιωμάτων, είναι σαφές ότι ο ενάγων τουλάχιστον σιωπηρά είχε συμφωνήσει ότι η εταιρεία εναγομένη, με βάση την εργολαβία της περιφέρειας εναγομένης, θα χρησιμοποιούσε το σχέδιο του ενάγοντα για το μνημείο και ότι η περιφέρεια εναγομένη θα κατασκεύαζε το μνημείο με βάση αυτό, ως βασική προϋπόθεση από την αρχή, και ότι ο ενάγων πρότεινε το σχέδιο για το μνημείο και έλαβε την αμοιβή του από την εταιρεία εναγομένη, όπως ακριβώς είχε ζητήσει.

Απόφαση Εφετείου Τόκιο, 13 Μαΐου 2004 (Heisei 16)

Με άλλα λόγια, ακόμη και χωρίς σαφή συμφωνία για τη μεταβίβαση των πνευματικών δικαιωμάτων, αν κριθεί ότι υπήρξε “σιωπηρή συμφωνία” για τη μεταβίβαση των δικαιωμάτων με βάση διάφορες συνθήκες κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης της εργασίας, τότε η μεταβίβαση των πνευματικών δικαιωμάτων μπορεί να επικυρωθεί.

Παραδείγματα Δικαστικών Αποφάσεων που Αρνήθηκαν τη Μεταβίβαση Πνευματικών Δικαιωμάτων

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν επίσης παραδείγματα δικαστικών αποφάσεων που δεν αναγνώρισαν τη μεταβίβαση πνευματικών δικαιωμάτων, όταν δεν υπήρχε σαφής συμφωνία για αυτό.

Στην παρούσα υπόθεση, ο ενάγων που ανέθεσε στον καθ’ ύλην εναγόμενο την ανάπτυξη λογισμικού, ισχυρίστηκε ότι ο εναγόμενος παρέλειψε να εκπληρώσει τη συμβατική υποχρέωση παράδοσης του πηγαίου κώδικα του λογισμικού, προκαλώντας έτσι παραβίαση της σύμβασης, και ζήτησε αποζημίωση για την παραβίαση καθώς και τόκους καθυστέρησης.

Ο εναγόμενος, αρνούμενος την υποχρέωση παράδοσης του πηγαίου κώδικα ως προϋπόθεση, αρνήθηκε επίσης τη μεταβίβαση των πνευματικών δικαιωμάτων, κάτι που έγινε αντικείμενο διαφωνίας στην υπόθεση. Ωστόσο, το δικαστήριο αποφάνθηκε ως εξής και δεν αναγνώρισε τη μεταβίβαση των πνευματικών δικαιωμάτων:

(1) Η ανυπαρξία συμφωνίας για μεταβίβαση πνευματικών δικαιωμάτων στο πλαίσιο της εκτέλεσης της σύμβασης ανάθεσης
Ο ενάγων ισχυρίστηκε ότι, βάσει της σύμβασης ανάθεσης, συμφωνήθηκε η μεταβίβαση των πνευματικών δικαιωμάτων του λογισμικού και του πηγαίου κώδικα, και ότι αυτό συνεπάγεται επίσης την υποχρέωση παράδοσης του κώδικα.
Σύμφωνα με το σημείο 1(2), αναγνωρίζεται ότι ο εναγόμενος δημιούργησε τον πηγαίο κώδικα και ότι τα πνευματικά δικαιώματα του κώδικα αυτού ανήκουν αρχικά στον εναγόμενο.
Από την άλλη πλευρά, στα έγγραφα που ανταλλάχθηκαν μεταξύ του ενάγοντα και του εναγόμενου, όπως οι προσφορές που αναφέρονται στο σημείο 1(2)(3), δεν υπάρχει τίποτα που να καθορίζει τη μεταβίβαση των πνευματικών δικαιωμάτων του λογισμικού ή του πηγαίου κώδικα.
Όπως αναφέρεται στο σημείο 1, ο εναγόμενος δεν έχει ποτέ αποκαλύψει ή παραδώσει τον πηγαίο κώδικα στον ενάγοντα, και παρόλο που ο ενάγων ζήτησε την παράδοση του κώδικα, ο εναγόμενος δεν ανταποκρίθηκε.
Επιπλέον, ο ενάγων δεν ζήτησε ποτέ την παροχή του πηγαίου κώδικα από τον εναγόμενο μέχρι τον Νοέμβριο του 2011, και όπως αναφέρεται στο σημείο 1(7), ο υπεύθυνος του ενάγοντα είχε απλώς ρωτήσει τον εναγόμενο αν ήταν δυνατή η παροχή του πηγαίου κώδικα, δείχνοντας ότι ακόμη και ο υπεύθυνος του ενάγοντα αντιλαμβανόταν ότι η παροχή δεν ήταν συμβατική υποχρέωση.
Βάσει των παραπάνω, δεν μπορεί να αναγνωριστεί ότι ο εναγόμενος συμφώνησε να μεταβιβάσει τα πνευματικά δικαιώματα του πηγαίου κώδικα στον ενάγοντα ή να του τα παραδώσει, και αντίθετα, είναι πιο σωστό να αναγνωριστεί ότι δεν υπήρχε τέτοια συμφωνία.

Δικαστική Απόφαση του Δικαστηρίου της Οσάκα, 12 Ιουνίου 2014 (Heisei 26)

Στην παραπάνω απόφαση, αν και δεν αναφέρεται ο όρος “σιωπηρή συμφωνία”, το δικαστήριο διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να αναγνωριστεί συμφωνία για μεταβίβαση πνευματικών δικαιωμάτων λόγω της απουσίας σαφούς συμφωνίας, δείχνοντας ότι η απόφαση βασίστηκε στην ύπαρξη ή μη “σιωπηρής συμφωνίας”.

Οι κύριοι λόγοι που η “σιωπηρή συμφωνία” για μεταβίβαση πνευματικών δικαιωμάτων απορρίφθηκε σε αυτή την υπόθεση είναι οι εξής:

• Η αποκάλυψη ή παράδοση του πηγαίου κώδικα δεν ζητήθηκε αρχικά
• Υπήρχε ερώτημα σχετικά με το αν η αποκάλυψη ή παροχή του κώδικα ήταν δυνατή

Δηλαδή, σε αυτή την υπόθεση, αν υπήρχε συμφωνία για μεταβίβαση πνευματικών δικαιωμάτων, δεν θα υπήρχε λόγος να υπάρχει ερώτημα για την παροχή του πηγαίου κώδικα, αλλά ο ενάγων θα είχε ζητήσει από την αρχή την παράδοση του κώδικα ως κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων.

Έτσι, όταν δεν υπάρχει σαφής συμφωνία για τη μεταβίβαση πνευματικών δικαιωμάτων, η πρόθεση των μερών και οι ενέργειές τους αξιολογούνται ρεαλιστικά για κάθε υπόθεση, κάτι που καθιστά δύσκολη την πρόβλεψη του ποιος είναι ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων.

Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να καθορίζεται εκ των προτέρων ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων στη σύμβαση, προκειμένου να αποφεύγονται διαφορές.

Μέσα για την Αποσαφήνιση του Δημιουργού των Πνευματικών Δικαιωμάτων του Πηγαίου Κώδικα

Θα αναλύσουμε τρία μέσα για την αποσαφήνιση του δημιουργού των πνευματικών δικαιωμάτων του πηγαίου κώδικα.

Εντοπισμός των Αναπτυξιακών του Στοχευόμενου Προγράμματος

Τα IT συστήματα συνήθως αποτελούνται από πολλά προγράμματα και αναπτύσσονται από πολλούς προγραμματιστές που συνεργάζονται. Επομένως, πρώτα πρέπει να ερευνήσουμε και να εντοπίσουμε ποιος είναι ο αναπτυξιακός του προγράμματος που είναι υπό διαμάχη.

Σε αυτή την περίπτωση, οι πληροφορίες που μπορεί να βρεθούν στο πρόγραμμα εργασιών του προμηθευτή ή στα σχόλια που έχουν προστεθεί στον πηγαίο κώδικα μπορεί να αποτελέσουν σημαντικά στοιχεία.

Διευθέτηση της Σχέσης μεταξύ του Αναπτυξιακού και της Εταιρείας

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αν το έργο ανήκει στην κατηγορία των εργασιακών δημιουργιών, τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν όχι στον προγραμματιστή αλλά στον εργοδότη του, δηλαδή στην εταιρεία ή άλλο νομικό πρόσωπο.

Αν η ανάπτυξη του προγράμματος έγινε υπό την επίβλεψη και την καθοδήγηση της εταιρείας στην οποία ανήκει ο αναπτυξιακός, τότε η εργασιακή φύση του έργου μπορεί να αναγνωριστεί σχετικά εύκολα.

Ωστόσο, αν υποθέσουμε μια σχέση βοήθειας που βασίζεται σε προσωπικές σχέσεις, τότε η εργασιακή φύση του έργου μπορεί να αμφισβητηθεί.

https://monolith.law/corporate/work-for-hire-copyright-disputes[ja]

Προληπτική Εξέταση της Συμφωνίας Μεταβίβασης των Πνευματικών Δικαιωμάτων

Αν ο αναθέτων ισχυρίζεται ότι έχει λάβει τα δικαιώματα από τον προμηθευτή, τότε έχει την ευθύνη να αποδείξει αυτή την ισχυρισμό. Επιπλέον, η επιτυχία ή αποτυχία της μεταβίβασης των πνευματικών δικαιωμάτων είναι ένα θέμα που μπορεί να συμφωνηθεί ελεύθερα μεταξύ των μερών.

Για να αποφευχθούν τέτοιες διαφωνίες εκ των προτέρων, είναι συνετό να προβλέπεται στη συμφωνία της ανάπτυξης του συστήματος η κατανομή των πνευματικών δικαιωμάτων, η μεταβίβαση, και το εύρος της άδειας χρήσης από τον προμηθευτή, και να καταγράφονται αυτά στη συμβατική συμφωνία.

Σημειώνεται ότι το μοντέλο συμβάσεων του Υπουργείου Οικονομίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας περιλαμβάνει ως παράδειγμα τις ακόλουθες διατάξεις:

Άρθρο 45 (Πνευματικά Δικαιώματα των Παραδοτέων)
Τα πνευματικά δικαιώματα σχετικά με τα παραδοτέα (συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των άρθρων 27 και 28 του Νόμου περί Πνευματικών Δικαιωμάτων) θα ανήκουν στον Β, εκτός από τα δικαιώματα που ο Α ή τρίτος κατείχε προηγουμένως.

(Το υπόλοιπο κείμενο παραλείπεται)

Υπουργείο Οικονομίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας «Μοντέλο Συμβάσεων Πληροφοριακών Συστημάτων (Ανάθεση Ανάπτυξης (συμπεριλαμβανομένου ενός μέρους του σχεδιασμού), Συντήρηση και Λειτουργία)〈Δεύτερη Έκδοση〉[ja]»

※Ο Α αντιστοιχεί στον χρήστη και ο Β στον προμηθευτή. Το παραπάνω πρότυπο είναι ένα παράδειγμα και προβλέπει την κατανομή των πνευματικών δικαιωμάτων στον προμηθευτή, αλλά είναι επίσης δυνατή η σύναψη συμβάσεων που αναθέτουν τα δικαιώματα στον χρήστη.

Συνοπτικά: Ας διευκρινίσουμε την κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων του πηγαίου κώδικα μέσω συμβολαίων

Οι διαφωνίες σχετικά με την κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων στην ανάπτυξη συστημάτων μπορούν να προληφθούν εκ των προτέρων με τη δημιουργία συμβολαίων.

Ωστόσο, η σύνταξη συμβολαίων απαιτεί νομικές γνώσεις. Εάν θέλετε να αποφύγετε προβλήματα κατά τη δημιουργία ενός συμβολαίου, θα ήταν συνετό να απευθυνθείτε σε έναν δικηγόρο με εμπειρία στον νομικό τομέα.

Εάν αντιμετωπίζετε προβλήματα με την κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων, παρακαλούμε επικοινωνήστε με το δικηγορικό μας γραφείο.

Οδηγίες για τα Μέτρα από το Δικηγορικό μας Γραφείο

Το Δικηγορικό Γραφείο Monolith είναι ένα γραφείο με υψηλή εξειδίκευση στον τομέα της πληροφορικής, και ειδικότερα στο δίκαιο του διαδικτύου και της νομοθεσίας. Στα πρόσφατα χρόνια, τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, και ιδιαίτερα τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον και η ανάγκη για νομικό έλεγχο αυξάνεται συνεχώς. Το γραφείο μας προσφέρει λύσεις σχετικά με θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Παρακαλούμε δείτε το παρακάτω άρθρο για περισσότερες λεπτομέρειες.