Wat zijn de juridische problemen en de vereiste voorwaarden voor het introduceren van fooi diensten via streaming?

Tegenwoordig zijn live streaming-apps waar je fooien kunt geven, zoals 17LIVE en Pococha, erg populair.

De fooiendienst, nu ook geïntroduceerd op YouTube als ‘Superchat’, wint aan bekendheid. Echter, bij het starten van deze dienst zijn er juridische aandachtspunten in verband met de ‘Japanse Wet op de Betalingsdiensten’.

In dit artikel leggen we uit waar je op moet letten bij het opstarten van een fooiendienst, met inachtneming van de recentelijk gewijzigde ‘Japanse Wet op de Betalingsdiensten’.

Wat is een fooi service?

Een fooi service is een dienst waarbij kijkers geld of iets vergelijkbaars kunnen sturen naar de uitzender via live streaming apps en dergelijke.

Voorbeelden hiervan zijn:

• YouTube’s ‘Super Chat’
• Show Gold van de live streaming app SHOWROOM
• ‘TikTok LIVE Gifting’ van TikTok Live
• ‘Tips’ van Twitter

Dit zijn slechts enkele voorbeelden. Fooien kunnen niet alleen voor video’s, maar ook voor teksten, foto’s en illustraties worden gegeven.

Een fooi kan bijdragen aan de motivatie van de uitzender en biedt kijkers de mogelijkheid om de uitzender direct te ondersteunen.

Registratie als geldtransferbedrijf is vereist voor fooiendiensten

Afhankelijk van de inhoud kan een fooiendienst onder de Japanse ‘Wet op geldtransacties’ (hierna: de Wet op geldtransacties) vallen als een ‘geldtransferbedrijf’, en in dat geval moet je vooraf registreren als een geldtransferbedrijf.

Om te registreren, moet je voldoen aan strenge registratie-eisen, zoals later zal worden uitgelegd.

Als je een geldtransferbedrijf uitvoert zonder registratie, kun je mogelijk worden bestraft als een ongelicentieerde operator in strijd met artikel 4, lid 1, van de Japanse ‘Bankwet’.

De Wet op geldtransacties definieert ‘geldtransferbedrijf’ als volgt:

In deze wet betekent ‘geldtransferbedrijf’ dat iemand anders dan een bank valutahandel bedrijfsmatig uitvoert.

Wet op geldtransacties, artikel 2, lid 2

In deze wet betekent ‘geldtransferbedrijf’ een persoon die de registratie heeft ontvangen onder artikel 37.

Wet op geldtransacties, artikel 2, lid 3

Een persoon die de registratie van de premier heeft ontvangen, kan een geldtransferbedrijf uitvoeren, ongeacht de bepalingen van artikel 4, lid 1, en artikel 47, lid 1, van de Bankwet.

Wet op geldtransacties, artikel 37

Met andere woorden, een geldtransferbedrijf is een valutahandel uitgevoerd door een geregistreerde operator anders dan een bank. Persoonlijke geldtransferdiensten zoals ‘LINE Pay’ en ‘PayPay’ vallen hieronder.

Over valutahandel gesproken, jurisprudentie heeft aangegeven dat het ‘het verplaatsen van geld zonder fysiek transport door middel van een bepaald mechanisme’ betekent (Supreme Court Third Petty Bench decision, 12 maart 2001).

Net als banken kunnen geldtransferbedrijven valutahandel bedrijfsmatig uitvoeren. Echter, in tegenstelling tot banken, kunnen ze geen deposito’s accepteren, dus ze kunnen een account (rekening) openen tot het benodigde limiet en geld overmaken tussen rekeningen.

En hoewel diensten die op het eerste gezicht ‘persoon tot persoon geldoverdracht’ lijken, zoals LINE Pay, worden geclassificeerd als ‘geldtransferbedrijf’, PayPay als ‘uitgever van vooruitbetaalde betaalmiddelen’, en paymo als ‘incassobureau’… de mechanismen die van toepassing zijn, variëren.

Voor meer informatie over de beweging en uitwisseling van eigen punten en de geldtransferbedrijven van de Wet op geldtransacties, zie het volgende artikel.

Gerelateerd artikel: Beweging en uitwisseling van eigen punten en geldtransferbedrijven van de Wet op geldtransacties [ja]

We zullen later in detail uitleggen over de registratie-eisen voor geldtransferbedrijven, maar als je niet aan de eisen kunt voldoen, moet je ervoor zorgen dat je niet onder een geldtransferbedrijf valt.

Hoe u een fooiendienst kunt aanbieden zonder registratie van geldoverdracht

Om een fooiendienst aan te bieden zonder registratie van geldoverdracht, kunt u overwegen om een melding te doen van het uitgeven van vooruitbetaalde betaalmiddelen.

Vooruitbetaalde betaalmiddelen

Vooruitbetaalde betaalmiddelen zijn dingen die u kunt gebruiken als betaalmiddel voor winkelen, enz., door vooraf geld te betalen. Dit omvat cadeaubonnen, giftcards, en prepaidkaarten zoals Suica.

Vooruitbetaalde betaalmiddelen omvatten:

• ‘Eigen type’ dat alleen kan worden gebruikt voor de aankoop van goederen, enz. van de uitgever van vooruitbetaalde betaalmiddelen (zoals cadeaubonnen die alleen kunnen worden gebruikt in de winkels van de uitgever)
• ‘Derde type’ dat ook kan worden gebruikt voor betalingen in winkels of dienstverleners buiten de uitgever

Er zijn bijvoorbeeld.

Bijvoorbeeld, de live streaming app ‘SHOWROOM’ biedt een fooiendienst door zich te registreren als een uitgever van vooruitbetaalde betaalmiddelen (eigen type).

In SHOWROOM kunnen kijkers vooraf ShowGold kopen en fooien geven aan de omroep met ShowGold.

Echter, deze ShowGold wordt niet direct betaald aan de omroep, maar de exploitant van SHOWROOM betaalt een distributiebedrag dat onafhankelijk is berekend op basis van het aantal kijkers, enz.

Hoewel het op het eerste gezicht lijkt op een gewone fooiendienst, is het anders dan traditioneel omdat de ShowGold die door de kijker wordt verzonden niet direct bij de omroep terechtkomt.

Verplichtingen voor uitgevers van vooruitbetaalde betaalmiddelen

De Wet op de Betalingsdiensten (Japanse Wet op de Betalingsdiensten) legt bijvoorbeeld de volgende verplichtingen op aan bedrijven die vooruitbetaalde betaalmiddelen uitgeven, rekening houdend met de bescherming van gebruikers en de veiligheid van transacties.

• Meldingsplicht voor uitgevers van eigen type vooruitbetaalde betaalmiddelen (als het ongebruikte saldo op de peildatum het standaardbedrag overschrijdt)
• Registratieplicht vooraf voor uitgevers van derde type vooruitbetaalde betaalmiddelen (registratie is beperkt tot bedrijven)
• Informatieplicht (verplichting om informatie zoals de naam van de uitgever, het beschikbare bedrag, de gebruiksperiode, enz. te tonen)
• Verplichting om een rapport in te dienen binnen twee maanden na elke peildatum (financiële documenten zoals balansen moeten ook worden bijgevoegd)
• Verplichting tot het behoud van activa (zoals het storten van uitgiftegarantiegelden)
• Verplichting tot terugbetaling van het ongebruikte saldo bij beëindiging van de dienst

Wat betreft de bovengenoemde meldingsplicht voor bedrijven die als ‘eigen type’ vooruitbetaalde betaalmiddelen uitgeven, als het ongebruikte saldo op de peildatum (31 maart en 30 september van elk jaar) het standaardbedrag (10 miljoen yen) overschrijdt, moet u binnen twee maanden na die peildatum een melding doen.

Wat betreft de verplichting tot het behoud van activa, dit betekent dat u activa moet behouden door bijvoorbeeld het storten van uitgiftegarantiegelden (ten minste de helft van het ongebruikte saldo op de betreffende peildatum).

Overigens, punten die worden toegekend met een kaart kunnen ook worden beschouwd als vooruitbetaalde betaalmiddelen, afhankelijk van de vorm van uitgifte.

Voor gevallen waarin ‘zelf uitgegeven punten vallen onder de vooruitbetaalde betaalmiddelen van de Wet op de Betalingsdiensten (Japanse Wet op de Betalingsdiensten)’, zie het volgende artikel.

Gerelateerd artikel: Wanneer zelf uitgegeven punten vallen onder de vooruitbetaalde betaalmiddelen van de Wet op de Betalingsdiensten [ja]

Incassodiensten die in wezen persoonlijke geldtransfers uitvoeren, worden door wetswijzigingen onderworpen aan geldtransferbedrijven

Incassodiensten zijn diensten waarbij de dienstverlener namens de koper het geld ontvangt dat betaald moet worden voor goederen, en dit vervolgens overhandigt aan de verkoper van de goederen.

Een voorbeeld hiervan is de ‘paymo’ app voor het delen van rekeningen, die in 2019 haar diensten heeft beëindigd. Deze app stelde in haar gebruiksvoorwaarden dat de paymo-service een ‘incassodienst’ was om niet onderworpen te worden aan de regelgeving voor geldtransferbedrijven.

Echter, zelfs als het zichzelf een ‘incassodienst’ noemt, is het in wezen een dienst voor het overmaken van geld tussen individuen, en vanuit het oogpunt van gebruikersbescherming, was er al lang een probleem dat het noodzakelijk was om te registreren als een geldtransferbedrijf.

Als reactie hierop is in mei van het derde jaar van Reiwa (2021) een wetswijziging doorgevoerd, waarbij transacties die voldoen aan bepaalde criteria binnen de diensten die traditioneel ‘incassodiensten’ worden genoemd, nu worden beschouwd als ‘valutatransacties’ en onderworpen zijn aan regelgeving (Japanese Funds Settlement Act, Artikel 2, Paragraaf 2), en deze criteria zijn verduidelijkt in de verordening van het geldtransferbedrijf (Artikel 1, Paragraaf 2).

De handeling van het ontvangen van geld als betaling van iemand die een betaling uitvoert door middel van een opdracht van een persoon die een geldvordering heeft (hierna in dit artikel ‘ontvanger’ genoemd), het overnemen van een geldvordering van de ontvanger of een andere methode die hierop lijkt, of het laten accepteren door een andere persoon, en het verplaatsen van dit geld naar de ontvanger (met uitzondering van de handeling van het verplaatsen door het geld aan de ontvanger te overhandigen), op voorwaarde dat de ontvanger een individu is (met uitzondering van gevallen waarin de ontvanger een individu is voor zakelijke doeleinden of voor een bedrijf) en andere criteria die zijn vastgesteld door de kabinetsverordening, wordt beschouwd als een valutatransactie.

Japanese Funds Settlement Act, Artikel 2, Paragraaf 2

Dus, volgens deze wijziging,

1. Het verplaatsen van geld op verzoek van iemand die het recht heeft om betaling te eisen (schuldeiser) of iemand die de verplichting heeft om te betalen (schuldenaar)
2. De schuldeiser is een individu, geen bedrijf
3. Het voldoen aan andere criteria die zijn vastgesteld door de kabinetsverordening

Als aan deze drie voorwaarden is voldaan, wordt dit beschouwd als een ‘valutatransactie’. Het wordt gezegd dat de app voor het delen van rekeningen, die aan deze voorwaarden voldoet, als gevolg van de wijziging verplicht is om zich te registreren als een geldtransferbedrijf.

De app voor het delen van rekeningen is een dienst die zich specifiek richt op de functie van geldoverdracht en kan worden gezien als een geldtransferbedrijf. Bovendien, zelfs als de dienstverlener failliet gaat, is er geen verplichting voor de beheerder om een bepaald bedrag te behouden, en er is een risico dat zowel de schuldeiser als de schuldenaar schade lijden. Daarom wordt er gezegd dat er een hoge noodzaak is om de bescherming van de gebruiker te waarborgen.

Vereisten voor registratie en verplichtingen na registratie in de geldovermakingsindustrie

Om je te registreren als geldovermakingsbedrijf, zijn er voornamelijk de volgende vereisten:

1. Een naamloze vennootschap of een buitenlands geldovermakingsbedrijf met een kantoor in Japan zijn
2. Over de financiële basis beschikken die nodig is om de geldovermakingsactiviteiten correct en betrouwbaar uit te voeren
3. Een systeem hebben dat is opgezet om de geldovermakingsactiviteiten correct en betrouwbaar uit te voeren
4. Niet dezelfde of een soortgelijke handelsnaam of naam gebruiken als andere geldovermakingsbedrijven

Na registratie zijn er ook veel verplichtingen, zoals de volgende:

1. Behoud van prestatiegaranties
2. Maatregelen nemen om de gebruikers te beschermen
3. Reageren op het buitengerechtelijke geschillenbeslechtingssysteem (financieel ADR-systeem)
4. Opstellen en indienen van rapporten

We zullen elk van deze in detail uitleggen.

Let op, door een wetswijziging in mei 2021 (Reiwa 3 jaar), is de classificatie van geldovermakingsbedrijven veranderd op basis van de omvang van de geldovermaking. Er zijn nu drie soorten: “Type 1 (geen limiet op het bedrag)”, “Type 2 (bedrag gelijk aan 1 miljoen yen)” en “Type 3 (bedrag gelijk aan 50.000 yen)”, en de regelgeving varieert afhankelijk van het type.

Bij registratie moet je, op basis van het bedrag van de dienst die je van plan bent te leveren, bepalen welk type geldovermakingsbedrijf je gaat runnen.

Referentie: Wat is de Japanse Wet op de Betalingsdiensten (Algemene Vereniging van de Japanse Geldovermakingsindustrie) [ja]

Belangrijkste registratievereisten voor geldovermakingsbedrijven

Volgens artikel 40, lid 1, van de Japanse Wet op Betalingsdiensten (資金決済法), zijn de belangrijkste registratievereisten voor geldovermakingsbedrijven als volgt:

1. Een ‘naamloze vennootschap’ of een ‘buitenlands geldovermakingsbedrijf met een kantoor in Japan’ zijn

Het is noodzakelijk om een naamloze vennootschap te zijn, of een bedrijf dat in het buitenland is geregistreerd als een geldovermakingsbedrijf en valutatransacties uitvoert, met een filiaal in Japan.

2. Beschikken over een ‘financiële basis die nodig wordt geacht om de geldovermakingsdienst correct en betrouwbaar uit te voeren’

• Kunnen ze voldoen aan de verplichting om prestatiegaranties te deponeren, enz.?
• Hebben ze een systeem opgezet om geldtransacties met gebruikers soepel uit te voeren?
• Zijn er maatregelen vastgesteld om te reageren op alle mogelijke situaties met betrekking tot de financiële vooruitzichten, en is er een plan vastgesteld om zelfs in dergelijke gevallen een bepaalde winst te verwachten?

Bedrijven worden beoordeeld op hun financiële basis vanuit deze perspectieven.

‘Prestatiegaranties’ zijn fondsen die tijdens de overdracht zijn, en waarvan bedrijven verplicht zijn om 100% of meer te behouden. Er is geen kwantitatieve standaard vastgesteld voor de financiële basis die van geldovermakingsbedrijven wordt vereist.

3. Het hebben van een ‘systeem om de geldovermakingsdienst correct en betrouwbaar uit te voeren’ en een ‘systeem dat nodig is om te voldoen aan de bepalingen van Hoofdstuk 3 Geldovermaking’

Het is noodzakelijk dat de verplichtingen tot vermogensbehoud, zoals bepaald in de Wet op Betalingsdiensten, en voldoende bedrijfsvoering en bedrijfsbeheer om geldovermakingsdiensten uit te voeren, betrouwbaar worden nagekomen.

4. Geen handelsnaam of naam gebruiken die identiek of vergelijkbaar is met die van andere geldovermakingsbedrijven

Als de handelsnaam of naam identiek of vergelijkbaar is met die van andere geldovermakingsbedrijven, kan dit de bescherming van de gebruikers in gevaar brengen.

Daarnaast zijn er ook andere vereisten, zoals:

• In de afgelopen vijf jaar is de registratie van het geldovermakingsbedrijf of de licentie voor het geldafwikkelingsbedrijf niet ingetrokken onder de Wet op Betalingsdiensten, de Bankwet, of een vergelijkbare buitenlandse wet.
• In de afgelopen vijf jaar zijn ze niet bestraft met een boete of een vergelijkbare buitenlandse straf voor het overtreden van de Wet op Betalingsdiensten, de Bankwet, de Wet op Kapitaalinvesteringen, of een vergelijkbare buitenlandse wet.
• Andere bedrijfsactiviteiten zijn niet in strijd met het algemeen belang.
• Er zijn geen ongeschikte personen onder de bestuurders, enz.

Enzovoort.

Verplichtingen na registratie als geldtransferbedrijf

Na registratie worden voornamelijk de volgende vier regels opgelegd:

1. Behoud van prestatiegarantie
2. Maatregelen ter bescherming van de gebruiker
3. Reactie op het financiële ADR-systeem
4. Opstellen en indienen van rapporten

1. Behoud van prestatiegarantie

Geldtransferbedrijven moeten een prestatiegarantie behouden die gelijk is aan of groter is dan 100% van het geld dat in transit is en wordt vastgehouden.

De “vereiste prestatiegarantie” wordt berekend als “het bedrag van de onvervulde verplichtingen per werkdag voor elk type geldtransferbedrijf + het bedrag van de kosten in verband met de terugbetalingsprocedure”.

Het is noodzakelijk om de vereiste prestatiegarantie voor elk type geldtransferbedrijf per werkdag te begrijpen.

2. Maatregelen ter bescherming van de gebruiker

Geldtransferbedrijven moeten maatregelen nemen om de gebruikers te beschermen. Specifiek zijn dit de volgende:

(1) Maatregelen om te voorkomen dat gebruikers valutatransacties die door banken en dergelijke worden uitgevoerd, verkeerd begrijpen

(2) Informatie verstrekken over de inhoud van het contract, zoals kosten in verband met valutatransacties

(3) Informatie verstrekken over de bescherming van gebruikersfondsen en de behandeling van onbevoegde transacties

(4) Het opstellen van interne regels en het geven van training aan medewerkers

3. Reactie op het financiële ADR-systeem

Geldtransferbedrijven moeten reageren op het buitengerechtelijke geschillenbeslechtingssysteem (financieel ADR-systeem).

Het financiële ADR-systeem, ook wel het buitengerechtelijke geschillenbeslechtingssysteem genoemd, is een systeem waarbij geschillen worden opgelost door middel van onderhandelingen zonder rechtszaak, bemiddeld door een eerlijke derde partij. Geldtransferbedrijven zijn onderworpen aan dit systeem en moeten klachtenbehandelingsmaatregelen en geschillenbeslechtingsmaatregelen nemen.

4. Opstellen en indienen van rapporten

Geldtransferbedrijven moeten zakelijke boeken en documenten opstellen en bewaren.

Bovendien is bepaald dat documenten zoals een bedrijfsoverzicht, een document dat de inkomsten en uitgaven van het geldtransferbedrijf beschrijft, een balans en een winst- en verliesrekening, moeten worden ingediend bij de Commissaris van de Financial Services Agency binnen drie maanden na het einde van het boekjaar.

Samenvatting: Raadpleeg een advocaat bij het opzetten van een fooiensysteem

Als een fooienservice valt onder de categorie van geldoverdrachtsbedrijven, is registratie als een geldoverdrachtsbedrijf vereist. Aangezien het voldoen aan de strenge registratie-eisen noodzakelijk is, als het moeilijk lijkt om registratie te verkrijgen, moet u zorgvuldig overwegen om ervoor te zorgen dat uw service niet onder de categorie van geldoverdrachtsbedrijven valt.

Echter, wetten zoals de Japanse Wet op Betalingsdiensten zijn complex, en aangezien fooienservices nieuwe diensten zijn, wordt er nog steeds gediscussieerd over welke diensten onder de regelgeving van geldoverdrachtsbedrijven vallen.

Als u na het starten van de service ontdekt dat u zich eigenlijk had moeten registreren als een geldoverdrachtsbedrijf, kan het zijn dat u de service moet stopzetten.

Als u zich zorgen maakt, raadpleeg dan een advocaat die bekend is met IT en de Japanse Wet op Betalingsdiensten voordat u de service start.

Informatie over de maatregelen van ons kantoor

Monolis Law Firm is een advocatenkantoor met hoge expertise in IT, met name internet en recht. Bij het beheren van media zijn er gebieden waar juridische controle nodig is. Ons kantoor houdt zich bezig met IT- en internetgerelateerde bedrijven, muziek, films en andere entertainmentgebieden, van het opstellen van intellectuele eigendomsstrategieën tot contractuele relaties en geschillen. We hebben ook ervaring en knowhow in verschillende taken, van het opstellen van interne richtlijnen voor bedrijven tot het uitvoeren van due diligence (DD) bij fusies en overnames (M&A) met betrekking tot problemen bij het beheren van media en dergelijke. Details worden beschreven in het onderstaande artikel.