Omówienie klauzuli prawa do żądania konwersji w umowach inwestycyjnych dla startupów
“Umowa inwestycyjna” to umowa zawierana między przedsiębiorstwem a inwestorem, gdy przedsiębiorstwo otrzymuje inwestycję. Umowa inwestycyjna zawiera różne elementy, takie jak ilość i wartość akcji, warunki wpłat i wiele innych.
Aby zapobiec rozcieńczeniu akcji uprzywilejowanych posiadanych przez inwestorów, ważne jest, aby właściwie określić “klauzulę prawa do konwersji” w tej umowie inwestycyjnej.
W tym artykule szczegółowo omówimy, jakie prawa daje “prawo do konwersji” przyznane akcjonariuszom uprzywilejowanym w umowie inwestycyjnej dla startupów, oraz jakie elementy powinny być określone w “klauzuli prawa do konwersji”.
Co to jest “konwersja” z akcji uprzywilejowanych na zwykłe?
Wśród różnych rodzajów akcji, akcje, które mają pierwszeństwo w odniesieniu do określonych spraw, nazywane są “akcjami uprzywilejowanymi”. Właściciel tych akcji uprzywilejowanych (akcjonariusz uprzywilejowany) ma prawo do żądania od emitenta konwersji tych akcji uprzywilejowanych na akcje zwykłe, co nazywane jest “prawem do żądania konwersji”.
W japońskim prawie spółek (Japońska Ustawa o Spółkach, artykuł 108, ustęp 1, punkt 5) dopuszcza się wydanie akcji, które akcjonariusz może żądać od danej spółki akcyjnej. Jako zapłatę za te akcje, spółka akcyjna może oferować gotówkę, obligacje, prawa do nowych akcji, akcje zwykłe, inne rodzaje akcji itp. Prawo spółki akcyjnej do nabywania akcji uprzywilejowanych i oferowania akcji zwykłych jako zapłaty dla danego akcjonariusza (czyli “konwersji” akcji uprzywilejowanych na akcje zwykłe) nazywane jest “prawem do żądania konwersji”, co różni się od “prawa do żądania nabycia”.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o “rodzajach akcji” określonych w umowach inwestycyjnych dla startupów, zapraszamy do zapoznania się z poniższym artykułem, który szczegółowo omawia ten temat. Prosimy o zapoznanie się z nim w połączeniu z tym artykułem.
https://monolith.law/corporate/issuance-of-class-shares[ja]
Kiedy jest wykonywane prawo do konwersji?
Wykonanie prawa do konwersji powoduje, że dany akcjonariusz traci różne prawa przyznane akcjom uprzywilejowanym, dlatego zazwyczaj nie można zakładać, że akcjonariusz uprzywilejowany samodzielnie wykona prawo do konwersji. Jednakże, w ograniczonych przypadkach, może to nastąpić w następujących sytuacjach:
Gdy startup przeprowadza IPO (Oferta Publiczna Akcji)
W Japonii, akcje, które są oferowane publicznie lub zarejestrowane na giełdzie, są zazwyczaj “zwykłymi akcjami”, więc gdy startup przeprowadza IPO, konieczne jest wcześniejsze przekształcenie “akcji uprzywilejowanych” w “zwykłe akcje”.
Gdy startup jest przejmowany
W przypadku, gdy startup napotyka na problemy w zarządzaniu i jest przejmowany, nabywca może wymagać usunięcia akcji uprzywilejowanych, a od akcjonariuszy uprzywilejowanych może być wymagane wykonanie prawa do konwersji. Jednakże, w przypadku przejęcia startupu, który odnosi sukcesy, cena akcji powinna wzrosnąć, więc dla akcjonariusza uprzywilejowanego przekształcenie na zwykłe akcje może oznaczać możliwość uzyskania większych korzyści.
Metoda dostosowania ceny konwersji w klauzuli prawa do żądania konwersji
Stosunek konwersji akcji uprzywilejowanych na akcje zwykłe nazywany jest “współczynnikiem konwersji”. W momencie emisji akcji uprzywilejowanych, współczynnik konwersji zwykle jest ustalany na 1:1, jednak po podziale akcji zwykłych lub bezpłatnym przydziale, całkowita liczba akcji zwykłych wzrasta, a wartość jednej akcji spada (akcje są rozcieńczane). W takim przypadku, aby nie naruszyć korzyści akcjonariuszy uprzywilejowanych, konieczna jest klauzula prawa do żądania konwersji, która dostosowuje współczynnik konwersji.
Na przykład, jeśli akcje uprzywilejowane typu B są emitowane po cenie niższej niż kwota wpłacona na akcje uprzywilejowane typu A (※), ustala się klauzulę dostosowującą cenę konwersji, aby zapobiec rozcieńczeniu.
(※) Tego rodzaju pozyskiwanie funduszy zwykle nazywane jest “down-round”.
Do metod dostosowania ceny konwersji w celu zapobieżenia rozcieńczeniu należą głównie “metoda pełnego rachunku” i “metoda średniej ważonej”.
Metoda pełnego rachunku
Metoda korzystna dla inwestorów to metoda pełnego rachunku (Full Ratchet Adjustment). W tej metodzie, w przypadku down-round, cena konwersji jest obniżana do ceny emisyjnej nowo emitowanych akcji uprzywilejowanych.
Na przykład, jeśli początkowo ustalona cena konwersji dla akcji uprzywilejowanych typu A wynosiła 1 000 jenów, a cena emisyjna akcji uprzywilejowanych typu B wynosiła 500 jenów, nowa cena konwersji wynosi 500 jenów, co pozwala akcjonariuszom akcji uprzywilejowanych typu A na konwersję na dwukrotnie większą liczbę akcji zwykłych.
Metoda średniej ważonej
Najczęściej stosowaną metodą jest metoda średniej ważonej (Weighted Average Adjustment), a nową cenę konwersji można obliczyć za pomocą następującego wzoru.
Nowa cena konwersji = stara cena konwersji ×【{ liczba akcji już wyemitowanych + ( liczba nowo emitowanych akcji × cena emisyjna ) ÷ stara cena konwersji }÷ ( liczba akcji już wyemitowanych + liczba nowo emitowanych akcji )】
Ponadto, w zależności od definicji “liczby akcji już wyemitowanych” w powyższym wzorze, metoda ta dzieli się na ① metodę szerokiej bazy i ② metodę wąskiej bazy.
Metoda szerokiej bazy
W metodzie szerokiej bazy, “liczba akcji już wyemitowanych” obejmuje sumę następujących liczby akcji, co skutkuje mniejszym zakresem dostosowania.
- Wyemitowane akcje zwykłe
- Akcje zwykłe uzyskane przez konwersję akcji uprzywilejowanych
- Potencjalne akcje, takie jak opcje na akcje (prawo do nowych akcji) lub akcje z prawem do konwersji
Metoda wąskiej bazy
W metodzie wąskiej bazy, “liczba akcji już wyemitowanych” nie obejmuje powyższych “potencjalnych akcji”, co skutkuje większym zakresem dostosowania i jest korzystne dla akcjonariuszy uprzywilejowanych. W metodzie wąskiej bazy, “liczba akcji już wyemitowanych” może obejmować tylko liczbę wyemitowanych akcji zwykłych.
Przyjrzyjmy się różnicy w cenie konwersji według metody szerokiej bazy i metody wąskiej bazy, gdy startup, który wyemitował trzy rodzaje akcji, emituje nowe akcje uprzywilejowane typu B.
- Akcje zwykłe 10 000 akcji
- Akcje uprzywilejowane typu A 3 000 akcji (@100 000 jenów = stara cena konwersji)
- Opcje na akcje 2 000 akcji
- Planowane do emisji akcje uprzywilejowane typu B 4 000 akcji (@50 000 jenów = cena emisyjna)
Nowa cena konwersji = 100 000 jenów × [{(10 000 + 3 000 + 2 000) + (4 000 × 50 000 jenów) ÷ 100 000 jenów} ÷ {(10 000 + 3 000 + 2 000) + 4 000}] = 89 474 jeny
(※ Zaokrąglenie do najbliższego jena, tak samo poniżej)
Nowa cena konwersji = 100 000 jenów × [{(10 000 + 3 000) + (4 000 × 50 000 jenów) ÷ 100 000 jenów} ÷ {(10 000 + 3 000) + 4 000}] = 88 235 jeny
Wynika z tego, że w powyższym przypadku metoda wąskiej bazy jest korzystniejsza dla akcjonariuszy akcji uprzywilejowanych typu A, ponieważ mogą oni nabyć akcje zwykłe za 1 239 jenów mniej.
W przypadku braku dostosowania kwoty konwersji
W umowach inwestycyjnych zazwyczaj ustala się, że kwota konwersji będzie dostosowywana, jednak w następujących przypadkach może być wyjątkowo ustalone, że kwota konwersji nie będzie dostosowywana.
Jeśli zgadzają się na to akcjonariusze określonego typu
Podobnie jak w przypadku wyżej wymienionych przykładów wykorzystania prawa do konwersji, może się zdarzyć, że od istniejących akcjonariuszy preferencyjnych wymaga się, aby nie dostosowywali kwoty konwersji, jako warunku dla nowych inwestorów, którzy dokonują inwestycji ratunkowej w firmie o złej kondycji finansowej.
W celu radzenia sobie z takimi sytuacjami, jest powszechne ustalanie, że kwota konwersji nie będzie dostosowywana, jeśli zgadzają się na to akcjonariusze określonego typu.
W przypadku wydania opcji na akcje
Ilość opcji na akcje, które można wydać bez uprzedniej zgody inwestorów, zwykle nazywa się “pula opcji na akcje”, a często w umowach inwestycyjnych ustala się, że w przypadku wydania opcji na akcje wraz z pulą opcji na akcje, kwota konwersji nie będzie dostosowywana.
Dlatego, że inwestorzy, zgadzając się na pulę opcji na akcje, rozumieją, że wydanie opcji na akcje prowadzi do rozcieńczenia akcji.
Klauzula Pay to Play
Przypadek, w którym kwota konwersji nie jest dostosowywana, może wynikać z klauzuli “Pay to Play”. Klauzula “Pay to Play” to postanowienie nakładające pewne kary na akcjonariuszy preferencyjnych, którzy nie subskrybują nowych akcji, głównie w przypadku inwestycji w okresie spadku.
Przykłady kar mogą obejmować:
- Brak dostosowania kwoty konwersji dla danego akcjonariusza preferencyjnego
- Nie dokonywanie żadnych dostosowań kwoty konwersji dla danego akcjonariusza preferencyjnego w przyszłości
- Przymusowa konwersja akcji preferencyjnych posiadanych przez danego akcjonariusza preferencyjnego na akcje zwykłe
Podsumowanie: Klauzula prawa do konwersji w umowie inwestycyjnej
Klauzula prawa do konwersji, określana w umowach inwestycyjnych startupów, głównie reguluje kwestie takie jak zapobieganie rozcieńczeniu akcji uprzywilejowanych w przypadku downroundu, ale zawiera również ważne elementy, takie jak metoda dostosowania wskaźnika konwersji i wyjątki.
Podczas ustalania klauzuli prawa do konwersji w umowie inwestycyjnej, nie tylko korzyści inwestora, ale także korzyści firmy muszą być brane pod uwagę podczas tworzenia umowy, dlatego zaleca się konsultację z prawnikiem o bogatym doświadczeniu i specjalistycznej wiedzy.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o “klauzuli dotyczącej akcji” określanej w umowie inwestycyjnej, zapraszamy do zapoznania się z poniższym artykułem, który szczegółowo opisuje ten temat. Proszę przeczytać go razem z tym artykułem.
https://monolith.law/corporate/investment-contract-shares-provision[ja]
Informacje o środkach podejmowanych przez naszą kancelarię
Kancelaria prawna Monolis specjalizuje się w IT, a w szczególności w prawie internetowym. W przypadku umów inwestycyjnych konieczne jest sporządzenie umowy. W naszej kancelarii tworzymy i przeglądamy umowy dla różnych spraw, od firm notowanych na głównej giełdzie w Tokio (Tokyo Stock Exchange Prime) do startupów. Jeśli masz problemy z umową, zapoznaj się z poniższym artykułem.