Η διαγραφή των άρθρων σύλληψης και των πληροφοριών για προηγούμενες καταδίκες έγινε ευκολότερη μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ιαπωνίας το 2022 (Reiwa 4)?

Τα άρθρα σύλληψης και οι πληροφορίες για προηγούμενες καταδίκες στο διαδίκτυο αποτελούν τυπικά παραδείγματα του λεγόμενου “ψηφιακού τατουάζ”, και έχουν διεξαχθεί πολλές δίκες και προσωρινά μέτρα για την διαγραφή τους. Επιπλέον, έχει θεωρηθεί ότι υπάρχουν εμπόδια, όπως το “σαφές κριτήριο” που θα αναφερθεί παρακάτω, για την διαγραφή των άρθρων σύλληψης και των πληροφοριών για προηγούμενες καταδίκες.

Ωστόσο, στις 24 Ιουνίου του 2022 (Reiwa 4), το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιαπωνίας έκανε μια διαφορετική κρίση (ή τουλάχιστον μπορεί να ερμηνευτεί έτσι) σχετικά με την διαγραφή ενός άρθρου σύλληψης που είχε δημοσιευτεί συνεχώς στο Twitter. Αυτό έχει δημιουργήσει την δυνατότητα διαγραφής άρθρων σύλληψης και πληροφοριών για προηγούμενες καταδίκες, τα οποία προηγουμένως θεωρούνταν ότι δεν μπορούσαν να διαγραφούν.

Σε αυτό το άρθρο, με βάση την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της 24ης Ιουνίου 2022 (Reiwa 4), θα εξηγήσουμε τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για να επιτραπεί η διαγραφή των άρθρων σύλληψης και των πληροφοριών για προηγούμενες καταδίκες στο Twitter και άλλες ιστοσελίδες.

Η διαγραφή των tweets πληροφοριών σύλληψης στο Twitter αποτελεί πρόβλημα

Το Twitter, λόγω της φύσης του που επιτρέπει την εύκολη δημοσίευση (tweet) σε 140 χαρακτήρες για τα γεγονότα της ημέρας κ.λπ., είναι ένα μέσο που συχνά γίνονται “εύκολες” δημοσιεύσεις για άρθρα σύλληψης που δημοσιεύονται σε ιστότοπους ειδήσεων κ.λπ.

Το αντικείμενο της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου στις 24 Ιουνίου του 2022 (Reiwa 4) ήταν επίσης ένα tweet που βασίστηκε σε ένα άρθρο από έναν ιστότοπο ειδήσεων που δημοσιεύτηκε την ημέρα της σύλληψης.

Ο εφεσείων (προσφεύγων) συνελήφθη (στη συνέχεια αναφέρεται ως “το παρόν γεγονός”) και το γεγονός αυτό αναφέρθηκε την ημέρα της σύλληψης, και το άρθρο δημοσιεύτηκε σε πολλούς ιστότοπους ειδήσεων. Την ίδια ημέρα, τα tweets αυτά δημοσιεύτηκαν σε λογαριασμούς ανώνυμων χρηστών στο Twitter. Όλα τα tweets αναφέρονταν στο παρόν γεγονός αντιγράφοντας ένα μέρος του άρθρου ειδήσεων, και εκτός από ένα, όλα είχαν συνδέσμους προς τη σελίδα του άρθρου ειδήσεων που αντιγράφηκε. Σημειώνεται ότι όλα τα άρθρα ειδήσεων που αντιγράφηκαν στα tweets έχουν πλέον διαγραφεί από τους ιστότοπους ειδήσεων.

Απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στις 24 Ιουνίου 2022 (Reiwa 4) ※ “Ο προσφεύγων” προστέθηκε από τον συγγραφέα

Όπως αναφέρεται στην απόφαση, τα άρθρα των ιστοτόπων ειδήσεων συχνά διαγράφονται αυτόματα με την πάροδο του χρόνου, αλλά τα tweets που βασίζονται σε αυτά τα άρθρα συνεχίζουν να υπάρχουν στο Twitter. Αυτό είναι πιθανόν ένα σημαντικό πρόβλημα με τα “ψηφιακά τατουάζ” των άρθρων σύλληψης.

Μέθοδος απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου το 2022 (Reiwa 4)

Και το που έγινε προσοχή, ήταν στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που,

• Το νομικό συμφέρον του ατόμου που ζητά τη διαγραφή (το άτομο που έχει δημοσιευθεί ένα άρθρο σύλληψης), δηλαδή το να μην δημοσιεύεται η πληροφορία σύλληψης (ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει να διαγραφεί το tweet)
• Οι συνθήκες που αφορούν τον λόγο για τον οποίο το tweet πρέπει να παραμείνει διαθέσιμο για γενική προβολή

Τα “απλά” συγκρίνει και αποφασίζει ότι, αν το πρώτο υπερβαίνει το δεύτερο, τότε θα πρέπει να γίνει διαγραφή.

Στην πραγματικότητα, σχετικά με αυτό το σημείο, το 2017 (Heisei 29), το Ανώτατο Δικαστήριο είχε κάνει μια παρόμοια σύγκριση σχετικά με τη διαγραφή πληροφοριών από άρθρα σύλληψης από τα αποτελέσματα αναζήτησης της Google, αποφασίζοντας ότι η διαγραφή θα πρέπει να επιτρέπεται μόνο όταν είναι “σαφές” ότι το πρώτο υπερβαίνει το δεύτερο.

Και η απόφαση του 2022 (Reiwa 4) δηλώνει ότι δεν θα υιοθετηθεί αυτή η “σαφής” απαίτηση, όπως αναφέρεται παρακάτω.

Το αρχικό δικαστήριο (το Εφετείο) αποφάσισε ότι ο εφεσείον (ο αγωγός) μπορεί να ζητήσει από τον εφεσίβλητο (την εταιρεία Twitter) να διαγράψει τα συγκεκριμένα tweets μόνο όταν είναι σαφές ότι το νομικό συμφέρον του εφεσείοντα (του αγωγού) να μην δημοσιεύεται αυτή η πληροφορία υπερισχύει. Ωστόσο, ακόμη και λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο της υπηρεσίας που παρέχει η εταιρεία Twitter στους χρήστες της και την πραγματική χρήση του Twitter, δεν μπορεί να ερμηνευθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, 24 Ιουνίου 2022 (Reiwa 4) *Οι παρενθέσεις προστέθηκαν από τον συγγραφέα

Δηλαδή,

• Απόφαση του 2017 (Heisei 29): Διαγραφή μόνο αν “ο λόγος για τον οποίο το tweet πρέπει να διαγραφεί >> ο λόγος για τον οποίο το tweet πρέπει να παραμείνει”
• Απόφαση του 2022 (Reiwa 4): Διαγραφή αν “ο λόγος για τον οποίο το tweet πρέπει να διαγραφεί > ο λόγος για τον οποίο το tweet πρέπει να παραμείνει”

Με άλλα λόγια, αυτή η “σαφής” απαίτηση δεν είναι απαραίτητη στην απόφαση του 2022 (Reiwa 4).

Για την απόφαση του 2017 (Heisei 29) και τις προηγούμενες αποφάσεις σχετικά με τη διαγραφή άρθρων σύλληψης και πληροφοριών προηγούμενων εγκλημάτων, ανατρέξτε στο παρακάτω άρθρο για λεπτομερή εξήγηση.

https://monolith.law/reputation/delete-arrest-history[ja]

Κρίση χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ανάγκη για αναφορά με πραγματικά ονόματα;

Επιπλέον, σχετικά με το πώς ακριβώς καθορίζεται ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει να διαγραφεί ένα tweet, η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ιαπωνίας της 4ης έτους Reiwa (2022) αναφέρει ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη στοιχεία όπως:

• Η φύση και το περιεχόμενο του άρθρου σχετικά με τη σύλληψη
• Το εύρος της διάδοσης των γεγονότων της σύλληψης μέσω του άρθρου και ο βαθμός της συγκεκριμένης ζημίας που υφίσταται το άτομο
• Η κοινωνική θέση και η επιρροή του ατόμου
• Ο σκοπός και η σημασία του άρθρου σχετικά με τη σύλληψη
• Η κοινωνική κατάσταση κατά τη στιγμή της δημοσίευσης του άρθρου και οι επακόλουθες αλλαγές

Αυτό αναφέρεται.

Εάν ο εφεσείον (ο αγωγός) μπορεί να ζητήσει τη διαγραφή των tweets λόγω παραβίασης της ιδιωτικότητας του εφεσείοντα από τα tweets, από τον εφεσίβλητο (την εταιρεία Twitter) που διαχειρίζεται το Twitter και συνεχίζει να παρέχει τα tweets για γενική προβολή, βασίζεται στα δικαιώματα της προσωπικότητας, είναι κάτι που πρέπει να κριθεί συγκρίνοντας και ζυγίζοντας τις περιστάσεις που αφορούν τον λόγο για τον οποίο συνεχίζεται η παροχή των tweets για γενική προβολή και το νομικό συμφέρον του εφεσείοντα (του αγωγού) να μην δημοσιεύεται το γεγονός, όπως η φύση και το περιεχόμενο του γεγονότος, το εύρος της διάδοσης του γεγονότος μέσω των tweets και ο βαθμός της συγκεκριμένης ζημίας που υφίσταται ο εφεσείον (ο αγωγός), η κοινωνική θέση και η επιρροή του εφεσείοντα (του αγωγού), ο σκοπός και η σημασία των tweets, η κοινωνική κατάσταση κατά τη στιγμή της δημοσίευσης των tweets και οι επακόλουθες αλλαγές. Εάν το νομικό συμφέρον του εφεσείοντα (του αγωγού) να μην δημοσιεύεται το γεγονός υπερτερεί του λόγου για τον οποίο συνεχίζεται η παροχή των tweets για γενική προβολή, τότε είναι δίκαιο να ζητηθεί η διαγραφή των tweets.

Απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της 24ης Ιουνίου της 4ης έτους Reiwa (2022) ※ Οι παρενθέσεις προστέθηκαν από τον συγγραφέα

Σε σύγκριση με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της 29ης έτους Heisei (2017), αυτό αφαιρεί το στοιχείο της “ανάγκης να αναφέρεται το πραγματικό όνομα στο άρθρο”.

Δηλαδή, αν το διαβάσουμε απλά,

• Απόφαση της 29ης έτους Heisei (2017): Δεν επιτρέπεται η διαγραφή σε περιπτώσεις όπου “υπάρχει κάποιος λόγος για την αναφορά του πραγματικού ονόματος”
• Απόφαση της 4ης έτους Reiwa (2022): Δεν λαμβάνεται υπόψη ο “λόγος για την αναφορά του πραγματικού ονόματος”, και η διαγραφή επιτρέπεται με βάση άλλα στοιχεία

Υπάρχει αυτή η αλλαγή, και γι’ αυτόν τον λόγο, θεωρείται ότι το εμπόδιο για την αποδοχή της διαγραφής έχει μειωθεί σε σύγκριση με την απόφαση της 29ης έτους Heisei (2017).

Έγινε ευκολότερη η διαγραφή των άρθρων σύλληψης μετά την απόφαση του 2022 (Reiwa 4)?

Για παράδειγμα, σε περιπτώσεις γενικής παραβίασης της ιδιωτικότητας, όπως “τα προσωπικά στοιχεία κάποιου ατόμου έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο”, βασικά, αν “οι λόγοι για διαγραφή > οι λόγοι για διατήρηση”, η διαγραφή είναι αποδεκτή. Υπήρχαν αμφιβολίες για την απόφαση του 2017 (Heisei 29), η οποία πρόσθεσε την απαίτηση “προφανής” μόνο για τα άρθρα σύλληψης. Η απόφαση του 2022 (Reiwa 4) έχει προσελκύσει προσοχή, δηλώνοντας ότι δεν χρειάζεται να είναι “προφανές”.

Επιπλέον, αν και μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες, για παράδειγμα, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου υπάρχει αξία στη διατήρηση πληροφοριών ότι ένας ύποπτος σε ένα περιστατικό που προσέλκυσε την προσοχή της κοινωνίας έχει συλληφθεί, η πληροφορία “πραγματικό όνομα” θα πρέπει να διαγραφεί αν

1. λαμβάνοντας υπόψη άλλους παράγοντες (από τη “φύση και το περιεχόμενο του άρθρου σύλληψης” έως τη “κοινωνική κατάσταση και τις επακόλουθες αλλαγές”) αλλά
2. παρ’ όλα αυτά, θα πρέπει να συνεχίσει να δημοσιεύεται το πραγματικό όνομα, σε περιπτώσεις που πρέπει να διατηρηθεί

Ποια είναι ακριβώς αυτή η κατάσταση; Υπάρχουν αμφιβολίες και δεν φαίνεται να υπάρχει ανάγκη για ανεξάρτητη εξέταση των “λόγων για την καταχώρηση του πραγματικού ονόματος” εκτός από τους παραπάνω παράγοντες.

Η απόφαση του 2022 (Reiwa 4) αξίζει να προσέξουμε, καθώς αναγνωρίζει την πιθανότητα διαγραφής άρθρων σύλληψης και πληροφοριών προηγούμενων εγκλημάτων που δεν ήταν δυνατό να διαγραφούν μέχρι τώρα.

Εκκρεμείς Ζητήματα

Η διαγραφή αποτελεσμάτων αναζήτησης παραμένει δύσκολη;

Υπάρχουν διαφορές στα περιστατικά της απόφασης του 2017 (Heisei 29) και της απόφασης του 2022 (Reiwa 4), όπως παρατίθεται παρακάτω.

• Απόφαση του 2017: Περίπτωση που απαιτεί τη διαγραφή των αποτελεσμάτων αναζήτησης της Google, συζητώντας ότι η μηχανή αναζήτησης “παίζει έναν σημαντικό ρόλο ως υποδομή για την κυκλοφορία πληροφοριών στο διαδίκτυο στη σύγχρονη κοινωνία”, προσθέτοντας την απαίτηση “σαφής”.
• Απόφαση του 2022: Περίπτωση που απαιτεί τη διαγραφή ενός tweet στο Twitter.

Συνεπώς, βάσει της απόφασης του 2022, είναι πιθανόν το Ανώτατο Δικαστήριο να θεωρεί ότι:

• Στην περίπτωση του Twitter (ή άλλων γενικών ιστοσελίδων): Η απαίτηση “σαφής” δεν είναι απαραίτητη.
• Στην περίπτωση διαγραφής αποτελεσμάτων αναζήτησης από μηχανή αναζήτησης: Λόγω του σημαντικού της ρόλου, η απαίτηση “σαφής” είναι απαραίτητη.

Για γενικές συζητήσεις σχετικά με τη διαγραφή αποτελεσμάτων αναζήτησης και παραδείγματα δικαστικών αποφάσεων που οδήγησαν στην απόφαση του 2017, ανατρέξτε στο παρακάτω άρθρο για λεπτομερή εξήγηση.

https://monolith.law/reputation/request-deletion-google-search[ja]

Χρειάζεται “προστασία” η μηχανή αναζήτησης;

Τα αποτελέσματα αναζήτησης μιας μηχανής αναζήτησης, αρχικά, διαγράφονται μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα εάν η αρχική σελίδα (ή το tweet στο Twitter) διαγραφεί.

Από πρακτικής άποψης, τα “περιστατικά που πρέπει να απαιτούν τη διαγραφή των αποτελεσμάτων αναζήτησης” είναι, για παράδειγμα, “όταν οι πληροφορίες που δημοσιεύονται σε ανώνυμες ιστοσελίδες σε ξένους διακομιστές εμφανίζονται στη μηχανή αναζήτησης”, όπου:

• Η αίτηση για διαγραφή της αρχικής σελίδας είναι νομικά ή πρακτικά αδύνατη λόγω των ορίων των ιαπωνικών δικαστηρίων (γνωστό ως διεθνής δικαιοδοσία) ή του ερωτήματος εάν ο συγκεκριμένος διακομιστής θα συμμορφωθεί με την απόφαση του ιαπωνικού δικαστηρίου (πραγματικότητα εκτέλεσης).
• Αν ζητηθεί μόνο η διαγραφή των αποτελεσμάτων αναζήτησης, μπορεί να επιτευχθεί μέσω των ιαπωνικών δικαστηρίων (υπάρχει πιθανότητα).

Τα πιο συνηθισμένα περιστατικά είναι:

1. Αρχικά, οι πληροφορίες σχετικά με την αναφορά σύλληψης δημοσιεύονταν σε πολλές σελίδες και, φυσικά, αυτές οι σελίδες εμφανίζονταν επίσης στα αποτελέσματα αναζήτησης της Google.
2. Ένας δικηγόρος με υψηλή εξειδίκευση διαπραγματεύτηκε με τους διαχειριστές των διακομιστών της κάθε σελίδας, και η πλειονότητα των σελίδων συμφώνησε στη διαγραφή της σελίδας, η οποία στη συνέχεια διαγράφηκε φυσικά από τα αποτελέσματα αναζήτησης της μηχανής αναζήτησης.
3. Ωστόσο, για ορισμένες ανώνυμες ιστοσελίδες σε ξένους διακομιστές, δεν υπήρχε κανένας με τον οποίο να διαπραγματευτεί ή να προσφύγει στο δικαστήριο, και δεν ήταν δυνατόν να ζητηθεί η διαγραφή της σελίδας καθαυτής.
4. Ως εκ τούτου, αναγκαστικά, για αυτές τις σελίδες, ζήτησαν τη διαγραφή των αποτελεσμάτων αναζήτησης, αντί για τη διαγραφή της σελίδας, με τη μηχανή αναζήτησης ως αντίδικο.

Αυτό είναι ένα τυπικό παράδειγμα.

Υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με το εάν πρέπει να προστατεύεται περισσότερο η μηχανή αναζήτησης από άλλες ιστοσελίδες λόγω του κοινωνικού της ρόλου. Δηλαδή, σε περιπτώσεις όπως τα παραπάνω, η απόφαση προστατεύει τελικά μόνο “ανώνυμες ιστοσελίδες σε ξένους διακομιστές (και τα αντίστοιχα αποτελέσματα αναζήτησης)”.

Συμπέρασμα

Η απόφαση του 2022 (Reiwa 4) μπορεί να αφήνει αναπάντητα ερωτήματα όπως “Τι συμβαίνει στην περίπτωση των μηχανών αναζήτησης;”, ωστόσο, θεωρείται ότι είναι εφαρμόσιμη γενικά σε άρθρα σχετικά με συλλήψεις και πληροφορίες για προηγούμενες καταδίκες που δημοσιεύονται στο Twitter και σε άλλους ιστότοπους. Με την παρούσα απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, υπάρχει η πιθανότητα να μπορούν πλέον να διαγραφούν άρθρα και πληροφορίες για συλλήψεις και προηγούμενες καταδίκες που προηγουμένως θεωρούνταν ότι δεν μπορούσαν να διαγραφούν.

Μπορείτε να διαβάσετε το πλήρες κείμενο της απόφασης εδώ (ιστότοπος του δικαστηρίου).

Παρουσίαση των μέτρων που λαμβάνονται από το γραφείο μας

Το δικηγορικό γραφείο Monolis είναι ένα δικηγορικό γραφείο με υψηλή εξειδίκευση στην IT, ειδικά στο διαδίκτυο και στο δίκαιο. Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει η πιθανότητα να προκληθούν συκοφαντικές επιθέσεις, όπως η διάδοση ειδήσεων συλλήψεων στο διαδίκτυο. Αυτές οι συκοφαντικές επιθέσεις μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές ζημιές ως “ψηφιακά τατουάζ”. Το γραφείο μας παρέχει λύσεις για την αντιμετώπιση των “ψηφιακών τατουάζ”. Περισσότερες λεπτομέρειες παρατίθενται στο παρακάτω άρθρο.