Τι είναι το Δικαίωμα Δημοσιότητας; Οι διαφορές από το Δικαίωμα Εικόνας και οι περιπτώσεις παραβίασης του δικαιώματος εξηγούνται

Κάθε άνθρωπος διαθέτει προσωπικά δικαιώματα που αφορούν την ελευθερία της ιδιωτικής ζωής, τα οποία περιλαμβάνουν το δικαίωμα να μην φωτογραφίζεται αυθαίρετα ή να μην δημοσιεύεται η φωτογραφία του χωρίς τη συγκατάθεσή του. Αυτό το συμφέρον προσωπικότητας προστατεύεται νομικά ως δικαίωμα στην εικόνα.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα δικαίωμα παρόμοιο με το δικαίωμα στην εικόνα, γνωστό ως δικαίωμα στη δημοσιότητα. Αυτό το δικαίωμα αναγνωρίζεται κυρίως σε διάσημα πρόσωπα όπως καλλιτέχνες και επαγγελματίες αθλητές.

Σε αυτό το άρθρο, θα εξηγήσουμε τι ακριβώς είναι το δικαίωμα στη δημοσιότητα, πότε μπορεί να θεωρηθεί ότι παραβιάζεται αυτό το δικαίωμα και θα το συγκρίνουμε με άλλα παρόμοια δικαιώματα.

Τι είναι το Δικαίωμα Δημοσιότητας

Το Δικαίωμα Δημοσιότητας δεν έχει νομικό ορισμό, αλλά η φύση του έχει γίνει σταδιακά πιο σαφής μέσω δικαστικών αποφάσεων και έχει αναγνωριστεί ως δικαίωμα.

Σύμφωνα με τη νομολογία, το Δικαίωμα Δημοσιότητας θεωρείται ως “το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης της ελκυστικότητας προς τους πελάτες” (Ανώτατο Δικαστήριο, 2 Φεβρουαρίου του 2012 (2012), Τόμος 66, Αριθμός 2, σελίδα 89).

Ας δούμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα για να εξηγήσουμε.

Σε τηλεοπτικά σποτ και εξώφυλλα περιοδικών συχνά πρωταγωνιστούν διάσημες προσωπικότητες όπως καλλιτέχνες ή επαγγελματίες αθλητές. Αν ήταν αρκετό μόνο να φωτογραφίσεις κάποιον, τότε οι εταιρείες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τους υπαλλήλους τους ή τους συντάκτες των περιοδικών για να μειώσουν το κόστος και την προσπάθεια, αλλά σπάνια βλέπουμε κάτι τέτοιο. Αυτό συμβαίνει επειδή η χρήση της εικόνας ή του ονόματος ενός διάσημου προσώπου για την προώθηση ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας μπορεί να ενισχύσει τις πωλήσεις περισσότερο από τη χρήση ενός αγνώστου υπαλλήλου.

Αν ο αγαπημένος σας ηθοποιός ή αθλητής χρησιμοποιεί ένα προϊόν, μπορεί να θέλετε να το δοκιμάσετε κι εσείς, ή αν ένας διάσημος συστήνει ένα προϊόν, μπορεί να πείσει τους ανθρώπους ότι πρόκειται για κάτι καλό. Αυτό μπορεί να αυξήσει τον αριθμό των ανθρώπων που θα επιλέξουν το προϊόν ή την υπηρεσία.

Η ικανότητα να προσελκύει πελάτες είναι μια δύναμη που αποκτάται με την αναγνώριση κάποιου ως διάσημο πρόσωπο, και θεωρείται ότι μόνο οι ίδιοι οι διάσημοι έχουν το δικαίωμα να την χρησιμοποιούν, ενώ η ελεύθερη χρήση της από τρίτους δεν επιτρέπεται. Αυτό το “δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης της δύναμης προσέλκυσης πελατών” είναι ακριβώς το Δικαίωμα Δημοσιότητας.

Σύγκριση του Δικαιώματος Δημοσιότητας με Παρόμοια Δικαιώματα

Η διαφορά μεταξύ του Δικαιώματος Δημοσιότητας και του Δικαιώματος Εικόνας

Όπως και το Δικαίωμα Δημοσιότητας, το Δικαίωμα Εικόνας αφορά τα δικαιώματα που σχετίζονται με την εμφάνιση ενός ατόμου. Η διαφορά αυτών των δύο δικαιωμάτων είναι στο “τι προστατεύουν”.

• Δικαίωμα Εικόνας: Προστατεύει τα προσωπικά δικαιώματα όπως η ιδιωτικότητα.
• Δικαίωμα Δημοσιότητας: Προστατεύει την εμπορική και οικονομική αξία.

Για παράδειγμα, ας φανταστούμε ότι ένας διάσημος ηθοποιός Α επισκέπτεται ένα εστιατόριο και ο ιδιοκτήτης τον φωτογραφίζει κρυφά, για να ανεβάσει αργότερα τη φωτογραφία στα social media με την επιγραφή “Ο διάσημος Α επισκέφθηκε και το δικό μας!” προωθώντας έτσι το εστιατόριο.

Σε αυτή την περίπτωση, η δημοσίευση της φωτογραφίας στα social media αφορά ένα θέμα ιδιωτικότητας και επομένως αφορά το Δικαίωμα Εικόνας.

Από την άλλη πλευρά, η προώθηση με τη χρήση του ονόματος και της εικόνας του Α για την προσέλκυση πελατών αφορά την εμπορική και οικονομική αξία, και έτσι αποτελεί ένα θέμα Δικαιώματος Δημοσιότητας.

Για το Δικαίωμα Εικόνας, μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο παρακάτω άρθρο.

Σχετικό Άρθρο: Η σχέση μεταξύ των εικόνων και βίντεο που αναρτώνται μέσω της λειτουργίας ιστοριών του Instagram και του Δικαιώματος Εικόνας

Η διαφορά μεταξύ του Δικαιώματος Δημοσιότητας και του Πνευματικού Δικαιώματος

Επίσης, το Δικαίωμα Δημοσιότητας έχει κοινά σημεία με το Πνευματικό Δικαίωμα ως προς την οικονομική πλευρά των αποκλειστικών δικαιωμάτων.

Το Πνευματικό Δικαίωμα αφορά τα δικαιώματα που σχετίζονται με “έργα” (Άρθρο 2, Παράγραφος 1, Εδάφιο 1 του Νόμου Πνευματικής Ιδιοκτησίας) τα οποία έχουν δημιουργικότητα και παρέχουν το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης του έργου.

Ωστόσο, το Πνευματικό Δικαίωμα ανήκει στον “δημιουργό” (Άρθρο 2, Παράγραφος 1, Εδάφιο 2 του Νόμου Πνευματικής Ιδιοκτησίας) του έργου, επομένως μπορεί να διαφέρει από τον κάτοχο του Δικαιώματος Δημοσιότητας.

Για παράδειγμα, ας σκεφτούμε μια περίπτωση όπου ένας διάσημος αθλητής Β χρησιμοποιείται ως μοντέλο για τη δημιουργία μιας αφίσας προώθησης ενός εκδηλώσεως και ο φωτογράφος Γ τραβά τη φωτογραφία. Αν ένας τρίτος αποκτήσει αυτή τη φωτογραφία και τη χρησιμοποιήσει χωρίς άδεια για το εξώφυλλο ενός περιοδικού, ποιου τα δικαιώματα θα έρθουν σε αμφισβήτηση;

Σε αυτή την περίπτωση, ο Β είναι αυτός που φαίνεται στη φωτογραφία και η εικόνα του χρησιμοποιείται για την προσέλκυση πελατών, έτσι το Δικαίωμα Δημοσιότητας του Β είναι αυτό που τίθεται υπό συζήτηση.

Ωστόσο, ο δημιουργός της φωτογραφίας για την αφίσα είναι ο Γ, ο οποίος είναι ο φωτογράφος, και κατά κανόνα τα Πνευματικά Δικαιώματα ανήκουν σε αυτόν, έτσι η αδειοδότηση χωρίς άδεια αποτελεί παραβίαση των Πνευματικών Δικαιωμάτων του Γ.

Παρ’ όλα αυτά, σε τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχει το ζήτημα του αν ο δημιουργός της αφίσας είναι ο φωτογράφος Γ ως άτομο ή η εταιρεία που σχεδίασε την παραγωγή της αφίσας. Για το ζήτημα του έργου που δημιουργείται στο πλαίσιο της εργασίας, παρακαλώ δείτε το σχετικό άρθρο.

Σχετικό Άρθρο: Τι είναι το έργο που δημιουργείται στο πλαίσιο της εργασίας; Οι 4 απαιτήσεις και οι τρόποι με τους οποίους ένα νομικό πρόσωπο μπορεί να αποκτήσει Πνευματικά Δικαιώματα

Περιπτώσεις όπου το Δικαίωμα Δημοσιότητας έγινε αντικείμενο διαφοράς

Όπως εξηγήσαμε αρχικά, το Δικαίωμα Δημοσιότητας είναι ένα δικαίωμα του οποίου η φύση και το περιεχόμενο έχουν διευκρινιστεί μέσω δικαστικών αποφάσεων. Παρακάτω, θα παρουσιάσουμε μερικά από τα δικαστικά παραδείγματα όπου το Δικαίωμα Δημοσιότητας έχει αμφισβητηθεί.

Η Υπόθεση Μαρκ Λέστερ

Αυτό το περιστατικό αφορά την περίπτωση όπου ο Μαρκ Λέστερ, ένας παιδί-ηθοποιός που την εποχή εκείνη απολάμβανε διεθνή δημοτικότητα, εμφανίστηκε σε μια σκηνή ταινίας που η εταιρεία παραγωγής παρείχε χωρίς την άδειά του για χρήση σε τηλεοπτικό διαφημιστικό σποτ. Στο εν λόγω διαφημιστικό, προβλήθηκε η εικόνα του Λέστερ μαζί με την αφήγηση “Και ο Μαρκ Λέστερ το λατρεύει”.

Ο Μαρκ Λέστερ απαίτησε αποζημίωση για τις ζημιές και δημοσίευση διαφήμισης συγγνώμης από την εταιρεία παραγωγής της ταινίας και την εταιρεία παραγωγής των γλυκισμάτων που δημιούργησε το διαφημιστικό. Το Πρωτοδικείο του Τόκιο αποφάσισε:

“Όταν οι ηθοποιοί και άλλα πρόσωπα χρησιμοποιούν το όνομα ή την εικόνα τους για την προώθηση προϊόντων, είναι δυνατόν η κοινωνική αξιολόγηση, η φήμη και η εικόνα τους να συμβάλλουν σε επιθυμητά αποτελέσματα για την προώθηση και την πώληση αυτών των προϊόντων. Από την πλευρά των ηθοποιών, έχουν το δικαίωμα να αποκομίσουν αντάλλαγμα για την αποκλειστική χρήση του ονόματος ή της εικόνας τους από τρίτους, λόγω της φήμης που έχουν αποκτήσει.”

Πρωτοδικείο Τόκιο, 29 Ιουνίου 1976 (Έτος Σόουα 51), Απόφαση Αρ. 339, σελ. 136

Η απόφαση αυτή αναγνώρισε μόνο την απαίτηση για αποζημίωση ζημιών εναντίον της εταιρείας παραγωγής της ταινίας.

Στην απόφαση αυτή, αν και δεν χρησιμοποιήθηκε ο όρος “δικαίωμα παρουσίασης”, η “δυνατότητα των ηθοποιών και άλλων να λαμβάνουν αντάλλαγμα για την αποκλειστική χρήση του ονόματος ή της εικόνας τους από τρίτους” θεωρείται έννοια παρόμοια με το δικαίωμα παρουσίασης.

Υπόθεση Μπουμπούκα Σπέσιαλ 7

Αυτή η υπόθεση αφορά την ανεπίτρεπτη δημοσίευση πολυάριθμων φωτογραφιών στο περιοδικό “Μπουμπούκα Σπέσιαλ vol.7”, που περιλαμβάνουν εικόνες 16 γυναικών καλλιτεχνών πριν από το ντεμπούτο τους και κατά τη διάρκεια της διέλευσής τους στους δρόμους, και η οποία οδήγησε σε δικαστική διαμάχη για αποζημίωση λόγω ζημιών εναντίον του εκδοτικού οίκου του περιοδικού.

Το Ανώτατο Δικαστήριο του Τόκιο αναφέρει:

“Η πράξη της ανεξουσιοδότητης χρήσης της φήμης, της κοινωνικής αξιολόγησης, της γνωστότητας και της εικόνας ενός διάσημου ατόμου, καθώς και της εμπορικής έλξης που αυτά αντιπροσωπεύουν, μπορεί να αποτελέσει ξεχωριστή παράνομη πράξη από την παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα, και αυτό συμβαδίζει με τις αρχές της δικαιοσύνης.”

Απόφαση Ανώτατου Δικαστηρίου Τόκιο, 18η έτος Χέισει (2006), 26η Απριλίου, αρ. απόφασης 1214, σελ. 91

Στη συνέχεια, το δικαστήριο παρουσίασε την άποψη ότι πρέπει να παρέχεται νομική προστασία σε έννοιες παρόμοιες με το δικαίωμα παρουσίασης (publicity rights).

Επιπλέον, καθόρισε τα κριτήρια για την αξιολόγηση εάν η φήμη, η κοινωνική αξιολόγηση, η γνωστότητα και η εικόνα ενός διάσημου ατόμου χρησιμοποιήθηκαν για την πώληση ή την προώθηση ενός εκδοτικού προϊόντος και εάν η χρήση αυτών των στοιχείων αποτελεί ανεξουσιοδότητη εμπορική χρήση, προκειμένου να κρίνει την παραβίαση του δικαιώματος παρουσίασης.

Η Υπόθεση Pink Lady

Στην ιστορική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου για τα δικαιώματα προσωπικότητας, ξεχωρίζει η υπόθεση Pink Lady. Πρόκειται για μια περίπτωση όπου ένα περιοδικό που παρουσίαζε μια μέθοδο δίαιτας βασισμένη στη χορογραφία των Pink Lady χρησιμοποίησε φωτογραφίες τους, και η εκδοτική εταιρεία του περιοδικού κατηγορήθηκε για ζημιά και απαιτήθηκε να καταβάλει αποζημίωση.

Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι:

Τα άτομα έχουν το δικαίωμα, που προέρχεται από τα δικαιώματα προσωπικότητας, να μην χρησιμοποιούνται αυθαίρετα τα δικαιώματά τους. Επιπλέον, τα πορτρέτα μπορεί να έχουν τη δύναμη να προσελκύουν πελάτες και να προωθούν την πώληση προϊόντων, και το δικαίωμα να χρησιμοποιεί κανείς αποκλειστικά αυτή την προσελκυστική δύναμη (που ονομάζεται εφεξής ‘δικαίωμα προσωπικότητας’) βασίζεται στην εμπορική αξία του πορτρέτου και αποτελεί μέρος των δικαιωμάτων προσωπικότητας.

Απόφαση Ανώτατου Δικαστηρίου 24ης Φεβρουαρίου 2012 (Heisei 24), Τόμος 66, Αριθμός 2, Σελίδα 89

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το δικαίωμα προσωπικότητας αναγνωρίστηκε επίσημα. Ως κριτήριο για την αξιολόγηση της παραβίασης, το Δικαστήριο ανέφερε επίσης:

Η χρήση πορτρέτων χωρίς άδεια θεωρείται παραβίαση του δικαιώματος προσωπικότητας και παράνομη πράξη, όταν ① τα πορτρέτα χρησιμοποιούνται ανεξάρτητα ως αντικείμενα θαυμασμού, ② όταν προστίθενται σε προϊόντα με σκοπό τη διαφοροποίηση, και ③ όταν χρησιμοποιούνται ως διαφήμιση για τα προϊόντα, με σκοπό κυρίως την εκμετάλλευση της προσελκυστικής δύναμης που έχουν.

Απόφαση Ανώτατου Δικαστηρίου 24ης Φεβρουαρίου 2012 (Heisei 24), Τόμος 66, Αριθμός 2, Σελίδα 89

Στην περίπτωση αυτή, ωστόσο, το περιοδικό είχε περίπου 200 σελίδες και οι φωτογραφίες των Pink Lady χρησιμοποιήθηκαν μόνο σε τρεις από αυτές. Το περιεχόμενο του άρθρου δεν αφορούσε τις Pink Lady καθαυτές, αλλά παρουσίαζε μια μέθοδο δίαιτας και συνόδευε την περιγραφή με αναμνήσεις από την εποχή που οι αναγνώστες ακολουθούσαν τη χορογραφία των τραγουδιών τους.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις συνθήκες, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι φωτογραφίες των Pink Lady χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά για να συμπληρώσουν το περιεχόμενο του άρθρου και όχι με κύριο σκοπό την εκμετάλλευση της προσελκυστικής δύναμης των πορτρέτων, και έτσι δεν αναγνώρισε παραβίαση του δικαιώματος προσωπικότητας.

Το Περιστατικό του Gallop Racer

Μέχρι στιγμής, παρουσιάσαμε περιπτώσεις που αφορούσαν το δικαίωμα προβολής των ανθρώπων, ωστόσο, το περιστατικό του Gallop Racer αφορά το δικαίωμα προβολής ενός αντικειμένου (αγωνιστικού αλόγου).

Ο ιδιοκτήτης ενός αγωνιστικού αλόγου απαίτησε από την εταιρεία που παρήγαγε και πούλησε ένα παιχνίδι χωρίς την άδειά του, χρησιμοποιώντας το όνομα του αλόγου, να σταματήσει την παραγωγή και την πώληση του παιχνιδιού και να του καταβάλει αποζημίωση για παραβίαση του δικαιώματος προβολής.

Το Ανώτατο Δικαστήριο διευκρίνισε ότι, ακόμη και αν το όνομα ενός αγωνιστικού αλόγου διαθέτει ελκυστικότητα για τους πελάτες, δεν είναι δίκαιο να αναγνωριστεί στον ιδιοκτήτη του αλόγου αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης χωρίς κάποια νομική βάση, και έτσι το δικαίωμα προβολής ενός αντικειμένου δεν είναι αναγνωρισμένο (Απόφαση της 13ης Φεβρουαρίου 2004 (Heisei 16), Τόμος 58, Νούμερο 2, σελίδα 311).

Στο υπόβαθρο αυτής της απόφασης βρίσκεται το γεγονός ότι η χρήση του ονόματος ενός αντικειμένου ρυθμίζεται από νόμους που αφορούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, όπως ο νόμος περί εμπορικών σημάτων και ο νόμος περί πνευματικών δικαιωμάτων, οι οποίοι καθορίζουν τα αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης.

Συζητήσεις για το Δικαίωμα Δημοσιότητας στο Μέλλον

Η φύση του Δικαιώματος Δημοσιότητας

Το Δικαίωμα Δημοσιότητας, που προστατεύει την εμπορική αξία, θεωρούνταν ότι ανήκει στα «περιουσιακά δικαιώματα». Ωστόσο, η Ανώτατη Δικαστική Αρχή αποφάσισε ότι προέρχεται από τα «δικαιώματα προσωπικότητας» (Απόφαση της 24ης Φεβρουαρίου του 2012 (Heisei 24) του 66ου τόμου, 2ου τεύχους, σελ. 89).

Σχετικά με τα δικαιώματα προσωπικότητας των δημιουργών, το Άρθρο 59 του Ιαπωνικού Νόμου Πνευματικής Ιδιοκτησίας (Νόμος Πνευματικής Ιδιοκτησίας, Άρθρο 59) ορίζει ότι «τα δικαιώματα προσωπικότητας των δημιουργών είναι αποκλειστικά του δημιουργού και δεν μπορούν να μεταβιβαστούν». Αν σκεφτούμε με παρόμοιο τρόπο, τότε το Δικαίωμα Δημοσιότητας που προέρχεται από τα δικαιώματα προσωπικότητας δεν θα μπορούσε επίσης να μεταβιβαστεί.

Επιπλέον, το Άρθρο 896 του Ιαπωνικού Αστικού Κώδικα (Αστικός Κώδικας, Άρθρο 896) αναφέρει ότι «οι κληρονόμοι διαδέχονται όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις που ανήκαν στην περιουσία του αποβιώσαντος από την έναρξη της κληρονομιάς. Ωστόσο, τα δικαιώματα που ανήκαν αποκλειστικά στο πρόσωπο του αποβιώσαντος δεν διαδέχονται». Αυτό σημαίνει ότι τα δικαιώματα προσωπικότητας, που είναι αποκλειστικά του ατόμου, δεν μπορούν να κληρονομηθούν.

Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το Δικαίωμα Δημοσιότητας διασημοτήτων όπως ηθοποιών και επαγγελματιών αθλητών δεν θα μεταβιβάζεται στους κληρονόμους μετά τον θάνατο τους. Ωστόσο, αυτό δημιουργεί το πρόβλημα εάν το δικαίωμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ελεύθερα από οποιονδήποτε, εφόσον δεν υπάρχει κάτοχος.

Το Δικαίωμα Δημοσιότητας στο Διαδίκτυο

Πολλές από τις υποθέσεις που παρουσιάστηκαν μέχρι τώρα αφορούσαν τη δημοσίευση φωτογραφιών διασημοτήτων σε έντυπα μέσα. Ωστόσο, αναμένεται ότι στο μέλλον θα ανακύψουν ζητήματα σχετικά με την χρήση τους στο διαδίκτυο, όπως στα κοινωνικά δίκτυα και τις πλατφόρμες βίντεο.

Το ψηφιακό περιβάλλον διαφέρει από τα έντυπα μέσα, καθώς ακόμη και οι δημοσιεύσεις από τον καθένα μπορούν να διαδοθούν ευρέως σε όλο τον κόσμο.

Πώς θα ληφθούν υπόψη αυτά τα χαρακτηριστικά κατά την κρίση της παραβίασης του Δικαιώματος Δημοσιότητας, και εάν θα χρησιμοποιηθούν τα ίδια κριτήρια και πλαίσια απόφασης όπως στις προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις, είναι ζητήματα που, ακόμη και με βάση την υπάρχουσα νομολογία, θα συνεχίσουν να συζητούνται στο μέλλον.

Συνοπτικά: Για την αξιολόγηση παραβίασης του δικαιώματος παρουσίασης, απευθυνθείτε σε δικηγόρο

Οι δραστηριότητες διαφήμισης των εταιρειών που χρησιμοποιούν ταλέντα, αθλητές ή influencers, είναι πιθανό να γίνουν ακόμα πιο ενεργές στο μέλλον και να εξελιχθούν σε διάφορες μορφές, καθώς οι μέθοδοι διαφήμισης διαφοροποιούνται, όπως στα social media.

Από την άλλη πλευρά, αυξάνεται η ανάγκη για προσεκτική αξιολόγηση του κατά πόσον αυτές οι διαφημίσεις παραβιάζουν το δικαίωμα παρουσίασης. Όταν καλείστε να αποφασίσετε εάν μια διαφήμιση που έχετε δημιουργήσει παραβιάζει τα δικαιώματα του αντικειμένου που απεικονίζεται, συνιστούμε να συμβουλευτείτε έναν δικηγόρο με εκτεταμένες γνώσεις και εμπειρία.

Οδηγίες για τα Μέτρα από το Δικηγορικό μας Γραφείο

Το Δικηγορικό Γραφείο Monolith είναι ένα γραφείο με υψηλή εξειδίκευση στον τομέα της πληροφορικής, και ειδικότερα στο δίκαιο του διαδικτύου και της νομοθεσίας. Στις μέρες μας, η παραβλέψη πληροφοριών που σχετίζονται με φήμες ή συκοφαντικές δυσφημίσεις που διαδίδονται στο διαδίκτυο μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ζημιές. Το γραφείο μας προσφέρει λύσεις για την αντιμετώπιση τέτοιων ζημιών και τη διαχείριση κρίσεων. Παρακαλούμε διαβάστε το παρακάτω άρθρο για περισσότερες λεπτομέρειες.

Τομείς εξειδίκευσης του Δικηγορικού Γραφείου Monolith: Μέτρα αντιμετώπισης φημολογίας