Αποτελεί παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων η επαναδημοσίευση (ρετουίτ) εικόνων που αναρτήθηκαν χωρίς άδεια;

Τα κοινωνικά δίκτυα (SNS) έχουν γίνει ένα σημαντικό εργαλείο για την προβολή πληροφοριών, όχι μόνο για τα άτομα αλλά και για τις εταιρείες. Η διάδοση πληροφοριών μέσω ελκυστικών εικόνων είναι αποτελεσματική για τις δημόσιες σχέσεις και τις προωθητικές δραστηριότητες, αλλά εάν αυτές οι εικόνες χρησιμοποιούνται χωρίς άδεια και αποτελούν έργα τρίτων, τότε υπάρχει η πιθανότητα να αναλάβετε ακούσια τον κίνδυνο παραβίασης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Ειδικότερα, οι απλοϊκές ενέργειες επαναδημοσίευσης ή κοινοποίησης από τους υπαλλήλους μπορεί να οδηγήσουν σε καταστάσεις που θα βλάψουν την εταιρική εμπιστοσύνη στο σύνολό της.

Σε αυτό το άρθρο, θα αναλύσουμε τη σημαντική απορία “Εάν μια εικόνα δημοσιευτεί χωρίς άδεια και διαδοθεί, μπορεί μια εταιρεία να κατηγορηθεί για παραβίαση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας στην Ιαπωνία;” εξετάζοντας πραγματικά περιστατικά και τις σχετικές δικαστικές αποφάσεις.

Η σχέση μεταξύ διάδοσης στα SNS και του πνευματικού δικαιώματος

Τα κοινωνικά δίκτυα (SNS) αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο επικοινωνίας για ιδιώτες και επιχειρήσεις στη σύγχρονη εποχή, όπου οι πληροφορίες διαδίδονται στον χρόνο ενός αναλαμπής. Ωστόσο, λόγω της υψηλής διαδοσιμότητας, προκύπτουν εύκολα ζητήματα που αφορούν το πνευματικό δικαίωμα. Ειδικότερα, τα έργα όπως εικόνες και βίντεο, που μπορούν εύκολα να αντιγραφούν ή να αναδημοσιευθούν, συχνά διαδίδονται με τρόπους που δεν προβλέπει ο δημιουργός τους.

Ο νόμος περί πνευματικού δικαιώματος παρέχει στους δημιουργούς διάφορα δικαιώματα για τα έργα τους και απαγορεύει πράξεις που παραβιάζουν αυτά τα δικαιώματα. Σημαντικό είναι να σημειωθεί ότι η παραβίαση του πνευματικού δικαιώματος μπορεί να συμβεί ακόμα και αν δεν υπάρχει πρόθεση, αλλά και σε περιπτώσεις αμέλειας ή άγνοιας.

Ποια είναι όμως η νομική πλευρά της «διάδοσης» στα SNS; Μερικά από τα κύρια δικαιώματα που εμπλέκονται είναι το δικαίωμα αντιγραφής και το δικαίωμα δημόσιας μετάδοσης.

Το δικαίωμα αντιγραφής αφορά την εξουσία να αντιγράφει κανείς ένα έργο ή να το εκτυπώνει. Η χρήση λειτουργιών όπως το retweet ή το share για να εμφανίσει κάποιος μια εικόνα στον λογαριασμό του συνεπάγεται την προσωρινή αντιγραφή της εικόνας ως δεδομένα cache για να εμφανιστεί στην οθόνη της συσκευής, κάτι που μπορεί να αντιβαίνει στο δικαίωμα αντιγραφής.

Το δικαίωμα δημόσιας μετάδοσης αναφέρεται στην εξουσία να μεταδίδει κανείς ένα έργο μέσω δικτύων όπως το ίντερνετ στο κοινό ή να το καθιστά διαθέσιμο για λήψη. Η διάδοση μιας εικόνας μέσω retweet ή share, ώστε να γίνεται προσβάσιμη σε ένα απροσδιόριστο αριθμό ατόμων όπως οι ακόλουθοι ενός λογαριασμού, μπορεί να εμπλέκεται με το δικαίωμα δημόσιας μετάδοσης.

Σχετικό άρθρο: Η σχέση μεταξύ δημοσίευσης φωτογραφιών χωρίς συγκατάθεση και του πνευματικού δικαιώματος[ja]

Η Περίπτωση των Tweets και Retweets του Twitter (πλέον X) στην Ιαπωνία

Στο διαδίκτυο και στα κοινωνικά δίκτυα, η πράξη του να ανεβάζεις έργα χωρίς άδεια παραβιάζει τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Τι συμβαίνει όμως όταν κάποιος κάνει retweet ένα tweet με εικόνα που έχει ανέβει χωρίς άδεια;

Υπάρχει προηγούμενο από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιαπωνίας που κρίνει ότι ακόμα και το retweet ενός tweet με εικόνα σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Twitter (πλέον X) μπορεί να συνιστά παραβίαση του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας.

Στην παρούσα υπόθεση, ο ενάγων ήταν επαγγελματίας φωτογράφος. Ο ενάγων είχε προσθέσει στη γωνία μιας φωτογραφίας του ένα λίλιουμ την ένδειξη «Ⓒ (όνομα δημιουργού)» και είχε αναρτήσει την εικόνα στην ιστοσελίδα που διαχειριζόταν. Ο ενάγων ζήτησε από την εταιρεία Twitter (την ιαπωνική θυγατρική Twitter Japan Inc. και την κεντρική εταιρεία Twitter Inc.) να αποκαλύψει τα στοιχεία του ατόμου που είχε ανεβάσει παράνομα τη φωτογραφία του λίλιουμ (οι αναφορές στα ονόματα των εταιρειών αντιστοιχούν στην εποχή της υπόθεσης).

Ένας άγνωστος χρήστης A ανέβασε τη φωτογραφία χωρίς την άδεια του ενάγοντα ως εικόνα προφίλ του. Αυτό οδήγησε στην αυτόματη αποθήκευση και εμφάνιση του αρχείου εικόνας στο URL αποθήκευσης εικόνων προφίλ του Twitter, και η φωτογραφία άρχισε να εμφανίζεται στο χρονολόγιο του χρήστη A.

Ένας άγνωστος χρήστης B έκανε tweet τη φωτογραφία χωρίς την άδεια του ενάγοντα από τον λογαριασμό του. Αυτό οδήγησε στην αυτόματη αποθήκευση και εμφάνιση του αρχείου εικόνας στο URL αποθήκευσης εικόνων των tweets του Twitter, και η φωτογραφία άρχισε να εμφανίζεται στο URL που εμφανίζει το tweet και στο χρονολόγιο του χρήστη B.

Οι άγνωστοι χρήστες CDE έκαναν retweet το tweet του χρήστη B, με αποτέλεσμα η φωτογραφία να εμφανίζεται στα χρονολόγια τους.

Ο ενάγων υποστήριξε ότι η εμφάνιση της φωτογραφίας από τους λογαριασμούς A και B παραβίασε το δικαίωμα δημόσιας μετάδοσης (άρθρο 23, παράγραφος 1 του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας). Η εταιρεία Twitter δεν αμφισβήτησε ότι η ρύθμιση μιας εικόνας ως προφίλ και το tweet μιας εικόνας χωρίς άδεια συνιστούν παραβίαση του δικαιώματος δημόσιας μετάδοσης. Το κύριο ζήτημα της υπόθεσης ήταν το αν τα retweets από τους χρήστες CDE συνιστούν παραβίαση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας του ενάγοντα.

Σχετικό άρθρο: Η φύση του πνευματικού δικαιώματος και ο δημιουργός κατά την ανάρτηση φωτογραφιών[ja]

Οι ισχυρισμοί του ενάγοντος και του εναγομένου

Ο ενάγων ισχυρίστηκε παραβίαση:

• του δικαιώματος δημόσιας προβολής
• του δικαιώματος διατήρησης της ταυτότητας
• του δικαιώματος προβολής του ονόματος
• του δικαιώματος διατήρησης της τιμής και της φήμης

Ας τα εξετάσουμε ξεχωριστά.

Ο ενάγων ισχυρίστηκε ότι όχι μόνο όσοι δημοσίευσαν την εικόνα με το tweet, αλλά και όσοι το retweetάρουν, παραβιάζουν το δικαίωμα δημόσιας προβολής και άλλα δικαιώματα, καθώς η πράξη του retweet προβάλλει το tweet με την εικόνα χωρίς άδεια στο χρονολόγιο, αποτελώντας παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών.

Επιπλέον, ο ενάγων ισχυρίστηκε ότι η αυτόματη περικοπή της εικόνας που γίνεται κατά την προβολή του tweet μέσω retweet (το λεγόμενο “inline link”) παραβιάζει το δικαίωμα διατήρησης της ταυτότητας (Άρθρο 20, Παράγραφος 1 του Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας της Ιαπωνίας), το οποίο αναφέρεται στο δικαίωμα να μην αλλοιώνεται το περιεχόμενο ή ο τίτλος του έργου κατά τρόπο αντίθετο με τη θέληση του δημιουργού.

Επιπρόσθετα, ο ενάγων ισχυρίστηκε παραβίαση του δικαιώματος προβολής του ονόματος, καθώς η περικοπή καθιστούσε αδύνατη την αναγνώριση του ονόματος του δημιουργού.

Επιπλέον, ο ενάγων ισχυρίστηκε ότι η πράξη του retweet δημιουργεί την εσφαλμένη εντύπωση στους παρατηρητές ότι η φωτογραφία του ενάγοντος είναι ένα έργο με χαμηλή αξία, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς άδεια, παραβιάζοντας έτσι το δικαίωμα διατήρησης της τιμής και της φήμης (Άρθρο 113, Παράγραφος 6 του Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας της Ιαπωνίας).

Από την πλευρά της, η εταιρεία Twitter ισχυρίστηκε ότι «οι χρήστες που κάνουν retweet δεν μεταδίδουν τα δεδομένα της εικόνας (φωτογραφίας) από μόνοι τους, αλλά μεταδίδουν δεδομένα που δεν σχετίζονται με τη φωτογραφία, επομένως δεν παραβιάζουν το δικαίωμα δημόσιας προβολής».

Σχετικά με τον ισχυρισμό του ενάγοντος ότι η αυτόματη περικοπή αποτελεί παραβίαση των δικαιωμάτων προσωπικότητας του δημιουργού, η Twitter αντέκρουσε ως εξής:

• Λόγω των τεχνικών προδιαγραφών του Twitter, η περικοπή γίνεται αυτόματα και μηχανικά στον υπολογιστή του χρήστη που προβάλλει το tweet, έτσι ο χρήστης που κάνει το retweet δεν είναι ο δράστης της περικοπής, και έτσι δεν παραβιάζει το δικαίωμα διατήρησης της ταυτότητας ή το δικαίωμα προβολής του ονόματος.
• Η περικοπή γίνεται αυτόματα από το σύστημα του Twitter για να εμφανίζονται φυσικά πολλαπλές φωτογραφίες σε περιορισμένο χώρο οθόνης, και θεωρείται «αναγκαία» (Άρθρο 20, Παράγραφος 2, Υποπαράγραφος 4 του Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας της Ιαπωνίας) αλλαγή, οπότε δεν παραβιάζεται το δικαίωμα διατήρησης της ταυτότητας.
• Το retweet της δημοσίευσης δεν οδηγεί σε μείωση της αντικειμενικής τιμής ή φήμης του ενάγοντος, επομένως το δικαίωμα διατήρησης της τιμής και της φήμης δεν ισχύει.

Σχετικό άρθρο: Τι είναι τα δικαιώματα προσωπικότητας του δημιουργού και η προστασία της τιμής ή της φήμης;[ja]

Απόφαση του Περιφερειακού Δικαστηρίου του Τόκιο: Απόρριψη των αιτημάτων του ενάγοντος

Το Περιφερειακό Δικαστήριο του Τόκιο, στην πρώτη δίκη, αξιολόγησε το retweet που έκανε η CDE ως εξής:

• Με την πράξη του retweet, δημιουργείται αυτόματα ένας ενσωματωμένος σύνδεσμος (inline link) στη διεύθυνση URL του χρονολογίου που συνδέεται με την αντίστοιχη διεύθυνση URL, από την οποία μεταδίδονται απευθείας στις συσκευές των χρηστών, όπως οι υπολογιστές, τα δεδομένα των αρχείων εικόνας.
• Καμία πληροφορία δεν μεταδίδεται στις διευθύνσεις URL και δεν υπάρχει μετάδοση δεδομένων από τις διευθύνσεις URL στις συσκευές των χρηστών, επομένως η πράξη του retweet δεν αποτελεί μετάδοση των εν λόγω δεδομένων ούτε καθιστά δυνατή τη μετάδοσή τους.

Βάσει των παραπάνω, το δικαστήριο κατέληξε ότι δεν υπάρχει παραβίαση του δικαιώματος δημόσιας μετάδοσης. Επιπλέον, λόγω της φύσης του retweet, δεν πραγματοποιείται καμία τροποποίηση των αρχείων εικόνας, οπότε δεν υφίσταται παραβίαση του δικαιώματος διατήρησης της ταυτότητας του έργου, και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι οι χρήστες που έκαναν το retweet παρείχαν ή παρουσίασαν την εν λόγω φωτογραφία στο κοινό, οπότε δεν υφίσταται ούτε παραβίαση του δικαιώματος αναγνώρισης του δημιουργού.

Ο ενάγων υποστήριξε ότι η μετάδοση των αρχείων εικόνας της φωτογραφίας από τη διεύθυνση URL στους υπολογιστές των πελατών λόγω του retweet αποτελεί αυτόματη δημόσια μετάδοση και ότι οι χρήστες που έκαναν το retweet θα έπρεπε να θεωρηθούν ως οι υπεύθυνοι γι’ αυτήν, και έτσι το retweet αποτελεί παραβίαση του δικαιώματος δημόσιας μετάδοσης.

Ωστόσο, το δικαστήριο έκρινε ότι ο υπεύθυνος για την ανάρτηση των αρχείων εικόνας της φωτογραφίας στους διακομιστές του Twitter και για τη δημιουργία της δυνατότητας δημόσιας μετάδοσης είναι ο B, και έτσι ο B θα έπρεπε να θεωρηθεί ως ο κύριος υπεύθυνος για τη μετάδοση, διατάσσοντας την αποκάλυψη των στοιχείων επικοινωνίας των A και B, αλλά δεν ενέκρινε την αποκάλυψη της αντίστοιχης διεύθυνσης email της CDE (Απόφαση του Περιφερειακού Δικαστηρίου του Τόκιο, 15 Σεπτεμβρίου 2016 (2016)).

Ο ενάγων δεν συμφώνησε με αυτό και άσκησε έφεση.

Η Απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου Πνευματικής Ιδιοκτησίας: Αναγνωρίζει Μερικώς τα Αιτήματα του Ενάγοντα

Το Ανώτατο Δικαστήριο Πνευματικής Ιδιοκτησίας, στη δεύτερη κατάσταση της δίκης, αποφάσισε ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι οι χρήστες που έκαναν retweet αποτελούν τους δράστες της αυτόματης δημόσιας μετάδοσης στην υπόθεση παραβίασης του δικαιώματος δημόσιας μετάδοσης από την CDE, και δεν είναι εύκολο να πει κανείς ότι η πράξη του retweet διευκόλυνε την αυτόματη δημόσια μετάδοση, επομένως δεν μπορεί να τους αναγνωρίσει ως συνεργούς.

Επιπλέον, καθώς το φωτογραφικό έργο που αποτελεί αντικείμενο της υπόθεσης μεταδόθηκε μόνο ως δεδομένα, το Δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι το retweet παρήγαγε αντίγραφο των δεδομένων του έργου, και έτσι δεν αναγνώρισε παραβίαση του δικαιώματος αντιγραφής. Επίσης, καθώς δεν αναγνωρίστηκε η πράξη παραβίασης του δικαιώματος δημόσιας μετάδοσης, δεν υπήρχε περιθώριο να αναγνωριστεί η συνεργία σε αυτήν, και έτσι έκανε την ίδια κρίση με το πρωτόδικο δικαστήριο.

Από την άλλη πλευρά, το Δικαστήριο εξέτασε την παραβίαση των δικαιωμάτων προσωπικότητας του δημιουργού. Όσον αφορά το δικαίωμα διατήρησης της ταυτότητας, αποφάσισε ότι η εικόνα αποτελεί έργο που εκφράζει δημιουργικά σκέψεις ή συναισθήματα και ανήκει στο πεδίο της λογοτεχνίας, της επιστήμης, της τέχνης ή της μουσικής, όπως ορίζεται από τον Νόμο Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Ωστόσο, καθώς η εικόνα άλλαξε λόγω της τοποθέτησης και του μεγέθους που ορίστηκαν ως αποτέλεσμα του retweet, το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι η εικόνα έχει τροποποιηθεί από τους χρήστες που έκαναν το retweet και αποτελεί παραβίαση του δικαιώματος διατήρησης της ταυτότητας. Επιπλέον, καθώς το όνομα του επαγγελματία φωτογράφου που ήταν ο ενάγων δεν εμφανίστηκε κατά την προβολή, το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι ο ενάγων έχει παραβιαστεί στο δικαίωμά του να εμφανίζεται το όνομα του δημιουργού κατά την παροχή ή την παρουσίαση του έργου στο κοινό λόγω της πράξης του retweet.

Επιπρόσθετα, το Ανώτατο Δικαστήριο Πνευματικής Ιδιοκτησίας ανέφερε ότι οι εναγόμενοι ισχυρίστηκαν ότι η τροποποίηση αποτελεί «αναγκαία» αλλαγή σύμφωνα με το άρθρο 20 παράγραφος 4 του Νόμου Πνευματικής Ιδιοκτησίας, αλλά το retweet αφορούσε την πράξη αναπαραγωγής ενός tweet που περιείχε το αρχείο εικόνας της φωτογραφίας στον λογαριασμό 2 χωρίς την άδεια του ενάγοντα, και έτσι δεν μπορεί να αναγνωριστεί ότι η συνοδευτική τροποποίηση αποτελεί «αναγκαία» αλλαγή.

Όσον αφορά το δικαίωμα διατήρησης της τιμής και της φήμης, το Δικαστήριο δεν αναγνώρισε παραβίαση. Ως λόγος για αυτό αναφέρθηκε ότι η εμφάνιση της φωτογραφίας μαζί με χαρακτήρες της Sanrio και της Disney δεν σημαίνει αυτόματα ότι δημιουργείται η εσφαλμένη εντύπωση ότι το έργο είναι «χαμηλής αξίας» ή «φτηνό» και μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς άδεια.

Ως αποτέλεσμα, το Twitter κλήθηκε να αποκαλύψει τις διευθύνσεις email των κατόχων των λογαριασμών A, B και CDE (Ανώτατο Δικαστήριο Πνευματικής Ιδιοκτησίας, 25 Απριλίου του έτους Heisei 30 (2018)).

Το Twitter, δυσαρεστημένο με αυτή την απόφαση, άσκησε αναίρεση και η αίτηση για αποδοχή της αναίρεσης έγινε δεκτή, οπότε η υπόθεση πρόκειται να εξεταστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο.

Η Απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου: Αναγνώριση Παραβίασης του Δικαιώματος Επίδειξης Ονόματος

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιαπωνίας αποφάσισε μόνο σχετικά με την παραβίαση του δικαιώματος επίδειξης ονόματος, αποκλείοντας την παραβίαση του δικαιώματος διατήρησης της ταυτότητας από τους λόγους της αναίρεσης κατά την απόφαση δέσμευσης.

Η εταιρεία Twitter υποστήριξε ως λόγο της αίτησης ότι οι χρήστες που έκαναν τα επίμαχα retweets δεν χρησιμοποίησαν έργα που παραβιάζουν τα πνευματικά δικαιώματα μέσω των retweets τους, και έτσι δεν προέβησαν στην “παροχή ή παρουσίαση του έργου στο κοινό” σύμφωνα με το άρθρο 19, παράγραφος 1 του Νόμου Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Επιπλέον, ισχυρίστηκαν ότι οι χρήστες που προβαίνουν στην προβολή των σελίδων μπορούν να δουν την αρχική εικόνα με το τμήμα που εμφανίζεται το όνομα, αν κάνουν κλικ στις εικόνες που εμφανίζονται στα άρθρα των retweets, και έτσι οι χρήστες που έκαναν τα retweets έχουν εμφανίσει το όνομα του δημιουργού “σύμφωνα με την ήδη υπάρχουσα επίδειξη του ονόματος από τον δημιουργό” (όπως αναφέρεται στην ίδια παράγραφο 2). Ως εκ τούτου, υποστήριξαν ότι υπάρχει λάθος στην ερμηνεία και εφαρμογή του Νόμου Πνευματικής Ιδιοκτησίας στην απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου που αναγνώρισε την παραβίαση του δικαιώματος επίδειξης ονόματος.

Ωστόσο, το Ανώτατο Δικαστήριο αναγνώρισε την παραβίαση του δικαιώματος επίδειξης ονόματος και απέρριψε την αναίρεση.

Ως λόγοι για αυτή την απόφαση αναφέρθηκαν τα εξής δύο σημεία:

• Ακόμη και αν οι χρήστες μπορούν να δουν την αρχική εικόνα με το τμήμα που εμφανίζεται το όνομα κάνοντας κλικ στις εικόνες, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το τμήμα με το όνομα βρίσκεται σε διαφορετική ιστοσελίδα από αυτή που εμφανίζονται οι εικόνες.
• Οι χρήστες που προβαίνουν στην προβολή των σελίδων δεν θα δουν την επίδειξη του ονόματος του δημιουργού εκτός αν κάνουν κλικ στις εικόνες, και δεν υπάρχουν συνθήκες που να υποδηλώνουν ότι οι χρήστες συνήθως κάνουν κλικ στις εικόνες.

Έτσι, το Ανώτατο Δικαστήριο κατέληξε ότι το γεγονός ότι οι χρήστες μπορούν να δουν την αρχική εικόνα με το τμήμα που εμφανίζεται το όνομα κάνοντας κλικ στις εικόνες δεν σημαίνει ότι οι χρήστες που έκαναν τα retweets έχουν εμφανίσει το όνομα του δημιουργού.

Με αυτόν τον τρόπο, η απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου, του Ανώτατου Δικαστηρίου Πνευματικής Ιδιοκτησίας, έγινε οριστική, και έτσι τα retweets μπορεί να αποτελούν παραβίαση των προσωπικών δικαιωμάτων του δημιουργού, και μπορεί να γίνει αποκάλυψη πληροφοριών μέσω της διαδικασίας αποκάλυψης πληροφοριών του αποστολέα, ακόμη και όταν κάποιος κάνει retweet σε ένα tweet με εικόνα σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Twitter (Απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της 21ης Ιουλίου του έτους Reiwa 2 (2020)[ja]).

Ενώ το Ανώτατο Δικαστήριο απέκλεισε το δικαίωμα διατήρησης της ταυτότητας από τους λόγους της αναίρεσης και εστίασε μόνο στο δικαίωμα επίδειξης ονόματος, η αναγνώριση της παραβίασης του δικαιώματος επίδειξης ονόματος αρκεί για την αναγνώριση της παραβίασης των δικαιωμάτων, και ίσως γι’ αυτό κρίθηκε ότι η απόφαση σχετικά με το δικαίωμα διατήρησης της ταυτότητας δεν ήταν σημαντική.

Ωστόσο, το Ανώτατο Δικαστήριο Πνευματικής Ιδιοκτησίας είχε κρίνει ότι η πράξη του “trimming” αποτελεί παραβίαση του δικαιώματος διατήρησης της ταυτότητας, και το Ανώτατο Δικαστήριο δεν αντικρούει αυτή την απόφαση. Οι αρχές που διατύπωσε το Ανώτατο Δικαστήριο σχετικά με το δικαίωμα επίδειξης ονόματος μπορεί να ισχύουν και για το δικαίωμα διατήρησης της ταυτότητας.

Συμβουλευτείτε έναν δικηγόρο για παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων στα κοινωνικά δίκτυα

Στο παρόν άρθρο, αναλύσαμε τους κινδύνους της ανεξέλεγκτης διάδοσης εικόνων και της παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων στα κοινωνικά δίκτυα. Ειδικότερα, η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της 21ης Ιουλίου του έτους Reiwa 2 (2020) καθιστά σαφές ότι οι πράξεις retweet μπορεί να αποτελέσουν παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, γεγονός που απαιτεί προσοχή στην απρόσεκτη διάδοση πληροφοριών.

Ο νόμος περί πνευματικών δικαιωμάτων είναι περίπλοκος και οι αποφάσεις διαφέρουν ανάλογα με την εκάστοτε περίπτωση. Η άγνοια του νόμου δεν απαλλάσσει πάντα από την ευθύνη. Εάν αισθάνεστε αβεβαιότητα για το αν η χρήση των κοινωνικών δικτύων από την εταιρεία σας μπορεί να συνιστά παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων ή αν βρεθείτε αντιμέτωποι με προβλήματα λόγω παραβίασης, συνιστούμε να συμβουλευτείτε άμεσα έναν δικηγόρο.

Σχετικό άρθρο: Μήπως η χρήση στιγμιότυπων από το Twitter αποτελεί παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων; Ανάλυση της απόφασης του έτους Reiwa 5 (2023)[ja]

Οδηγίες για τα Μέτρα από το Δικηγορικό μας Γραφείο

Το Δικηγορικό Γραφείο Monolith είναι ένα γραφείο με πλούσια εμπειρία στον τομέα της πληροφορικής και ειδικότερα στο δίκαιο του διαδικτύου και της νομοθεσίας. Στις μέρες μας, η παραβίαση των πνευματικών δικαιωμάτων στο διαδίκτυο έχει προσελκύσει μεγάλη προσοχή. Το γραφείο μας αντιμετωπίζει αυτά τα ζητήματα με ένα εξειδικευμένο ομάδα δικηγόρων με πλούσια εμπειρία. Παρακαλούμε ανατρέξτε στο παρακάτω άρθρο για λεπτομέρειες.

Τομείς εξειδίκευσης του Δικηγορικού Γραφείου Monolith: Νομικές Υπηθεσίες Πληροφορικής και Πνευματικής Ιδιοκτησίας για διάφορες επιχειρήσεις[ja]