Αποτελεί Παραβίαση του Απορρήτου η Δημοσίευση Προσωπικών Πληροφοριών στο Διαδίκτυο;

Σε ένα άλλο άρθρο του ιστότοπού μας με τίτλο “Πληροφορίες Ασθενειών και Παραβίαση Ιδιωτικότητας”, αναφέραμε ότι “οι πληροφορίες σχετικά με τις ασθένειες ενός ατόμου αποτελούν πληροφορίες ιδιωτικότητας και είναι εξαιρετικά ευαίσθητες”. Ωστόσο, και άλλες προσωπικές πληροφορίες όπως το όνομα, η ηλικία, η διεύθυνση και ο αριθμός τηλεφώνου, εάν δημοσιευτούν, μπορεί να συνιστούν παραβίαση της ιδιωτικότητας. Κάποιος που μαθαίνει τη διεύθυνση ή τον αριθμό τηλεφώνου σας μπορεί να ενδιαφερθεί για εσάς και να περιφέρεται γύρω από το σπίτι σας ή να σας καλέσει, ενώ υπάρχει επίσης ο κίνδυνος τα δημοσιευμένα προσωπικά στοιχεία να συλλεχθούν και να χρησιμοποιηθούν για άλλα εγκλήματα όπως ανεπιθύμητα μηνύματα ή απάτες μεταφοράς χρημάτων. Όταν δημοσιευτούν, πρέπει να αντιδράσετε άμεσα.

https://monolith.law/reputation/disease-information-and-privacy-infringement[ja]

Δημοσίευση Ονομάτων, Διευθύνσεων, Επαγγελμάτων, Οικογενειακής Κατάστασης κ.ά.

Υπάρχει περίπτωση όπου κάποιος διεκδίκησε αποζημίωση και διαγραφή άρθρου από ιστοσελίδα, όπου δημοσιεύτηκαν το όνομα, η διεύθυνση και το επάγγελμά του, παραβιάζοντας την ιδιωτικότητά του και συκοφαντώντας τον ως δράστη κλοπών και εκβιασμών. Ο ενάγων ζούσε με τρία παιδιά και από το 2000 περίπου άρχισε να συγκατοικεί με τον κατηγορούμενο, με τη σχέση τους να καταλήγει σε προβλήματα. Μέχρι τότε δεν φαίνεται να υπήρχαν ζητήματα, αλλά γύρω στο 2014 ο κατηγορούμενος άρχισε να δημοσιεύει άρθρα σχετικά με τον ενάγοντα στην ιστοσελίδα που διαχειριζόταν.

Το άρθρο αποκάλυπτε το όνομα, τη διεύθυνση, το επάγγελμα, την εκπαίδευση, την επαγγελματική εμπειρία, το γεγονός του διαζυγίου και τα ονόματα των παιδιών του ενάγοντα, κατηγορώντας τον για κλοπή, εκβίαση, απάτη και βανδαλισμό, με το συνολικό ποσό της ζημιάς να ανέρχεται σε 10.4 εκατομμύρια γιεν. Επιπλέον, ισχυριζόταν ότι ο ενάγων είχε δηλώσει πως το να κάνει κλοπές ήταν 100% επιτυχημένο και ότι χρησιμοποιούσε χρήματα που είχε αποσπάσει από άλλους για να προσλάβει δικηγόρο και να καλύψει αυτά τα γεγονότα.

Το δικαστήριο δεν βρήκε αρκετά στοιχεία για να θεωρήσει το περιεχόμενο του άρθρου ως αληθινό και δεν υπήρχαν αποδείξεις που να υποστηρίζουν ότι οι αναφερόμενες πράξεις ήταν αληθινές, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η δημοσίευση αποτελούσε συκοφαντική δυσφήμιση. Επιπλέον, κρίθηκε ότι οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν αφορούσαν ιδιωτικά θέματα που θα έπρεπε να προστατεύονται ως προσωπικά δεδομένα.

Είναι δύσκολο για τον ενάγοντα να αποδεχτεί την πραγματοποίηση των εγκληματικών πράξεων που αναφέρονται στο άρθρο, και δεν υπάρχει καμία αναγκαιότητα να δημοσιευτούν αυτά τα θέματα. Επομένως, οι ισχυρισμοί αυτοί δεν επηρεάζουν την απόφαση ότι η δημοσίευση αποτελεί παραβίαση της ιδιωτικότητας του ενάγοντα.
Κατά συνέπεια, το άρθρο αυτό παραβιάζει την ιδιωτικότητα του ενάγοντα και αποτελεί παράνομη πράξη και σε αυτή την έννοια.

Απόφαση του Πρωτοδικείου του Τόκιο (Japanese Tokyo District Court) στις 16 Ιουλίου 2015 (2015年7月16日判決)

Το δικαστήριο αναγνώρισε την παραβίαση της ιδιωτικότητας και διέταξε την πληρωμή αποζημίωσης 800.000 γιεν και τη διαγραφή του άρθρου. Οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν και αφορούσαν την ιδιωτική ζωή του ενάγοντα περιλάμβαναν το επάγγελμα, τη διεύθυνση, την ημερομηνία γέννησης, το πανεπιστήμιο και το τμήμα από το οποίο αποφοίτησε, το επάγγελμα του πρώην συζύγου, τον τόπο εργασίας κατά την περίοδο του γάμου και τα ονόματα και τις ηλικίες των τριών παιδιών του.

https://monolith.law/reputation/privacy-invasion[ja]

Η δημοσίευση διευθύνσεων μαζί με ονόματα και οικογενειακή κατάσταση δεν αποτελεί μόνο παραβίαση της ιδιωτικότητας, αλλά μπορεί επίσης να οδηγήσει σε διαρροή πληροφοριών που ενδέχεται να προκαλέσουν εγκληματικές πράξεις όπως στοκινγκ. Το «Περιστατικό Στόκερ της Ζούσι» (Japanese Zushi Stalker Case) είναι ένα παράδειγμα όπου ο δράστης ενημερώθηκε για τη νέα διεύθυνση του θύματος, προκαλώντας το επεισόδιο.

https://monolith.law/reputation/stalker-regulation-law[ja]

Δημοσίευση των Περιστάσεων Διαζυγίου

Σε τηλεοπτική εκπομπή, ο πρώην σύζυγος έκανε μονομερείς δηλώσεις σχετικά με τις περιστάσεις του διαζυγίου τους, οι οποίες θεωρήθηκαν συκοφαντικές ή παραβιάσεις της ιδιωτικότητας, και η πρώην σύζυγος κατέθεσε αγωγή κατά του NHK, απαιτώντας διόρθωση της εκπομπής.

Το NHK μετέδωσε μια εκπομπή με τίτλο “Επιστολές διαζυγίου από τις συζύγους – Σύζυγοι που μπερδεύονται με το αιφνίδιο τέλος” στο πρόγραμμα “Ζωή και Πρωινό”, όπου ένας άνδρας με εμπειρία διαζυγίου απάντησε σε συνέντευξη μαζί με τον γιο του που είναι φοιτητής. Η πορεία προς το διαζυγίο ξεκίνησε όταν, παρά το γεγονός ότι ήταν ένα ζευγάρι με καλή φήμη στη γειτονιά, ο σύζυγος άρχισε να επιστρέφει αργά στο σπίτι λόγω της δουλειάς του πριν από 8 χρόνια, και η σχέση τους άρχισε να γίνεται τεταμένη. Ο σύζυγος προσπάθησε να εξηγήσει και να πείσει τη σύζυγό του, αλλά εκείνη δεν έδειξε κατανόηση και άρχισε να εκνευρίζεται. Παρά τις πολλές συζητήσεις, οι επιχειρήσεις της συζύγου φάνηκαν ασήμαντες στον σύζυγο. Η σύζυγος προχώρησε στις προετοιμασίες για διαζυγίο χωρίς να το γνωρίζει ο σύζυγος και του ζήτησε ξαφνικά διαζυγίο. Ο άνδρας συμφώνησε με το διαζυγίο χωρίς να καταλάβει τα πραγματικά αισθήματα της συζύγου του. Η απουσία βαθιάς κατανόησης των μηνυμάτων της συζύγου οδήγησε στην επιδείνωση της σχέσης τους. Αυτό ήταν το περιεχόμενο της εκπομπής.

Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η σύζυγος είχε ζητήσει σαφώς το διαζυγίο από τον σύζυγο 9 χρόνια πριν από την εκπομπή, και είχε επαναλάβει το αίτημα πολλές φορές, αποφεύγοντας να βλέπει τον σύζυγο στο σπίτι για περίπου 7 χρόνια, ενώ ο σύζυγος ήταν ενήμερος για το αίτημα διαζυγίου και τους λόγους της. Επειδή ο σύζυγος δεν συμφωνούσε με το διαζυγίο, η σύζυγος κατέθεσε αίτηση για διαζυγιακή διαμεσολάβηση και στη συνέχεια έφυγε από το σπίτι. Αυτή είναι η αλήθεια. Μετά από περίπου ένα χρόνο διαζυγιακής διαμεσολάβησης, το διαζυγίο επικυρώθηκε. Επειδή το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την αγωγή, η πρώην σύζυγος άσκησε έφεση και το Εφετείο του Τόκιο αναγνώρισε τη συκοφαντία και την παραβίαση της ιδιωτικότητας, αλλάζοντας την αρχική απόφαση και επιδικάζοντας την αγωγή.

Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο πρώην σύζυγος είχε δηλώσει ότι δεν θα συνεργαζόταν με την εκπομπή ή θα αρνούνταν να εμφανιστεί σε αυτήν, εάν η πρώην σύζυγος δεν είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει την άποψή της. Από αυτό συμπεραίνεται ότι το NHK επέλεξε να μην πάρει συνέντευξη από την πρώην σύζυγο και να επεξεργαστεί και να παράγει την εκπομπή μόνο με βάση την πλευρά του πρώην συζύγου, χωρίς να λάβει υπόψη την άποψη της πρώην συζύγου, και έτσι δεν εκπλήρωσε το καθήκον της να διεξάγει τις δυνατές συνεντεύξεις και να προστατεύσει την τιμή και την ιδιωτικότητα της πρώην συζύγου.

Η πορεία και οι αιτίες του διαζυγίου αποτελούν ιδιαίτερα ιδιωτικά θέματα για τα εμπλεκόμενα μέρη και συχνά οι απόψεις τους δεν συμπίπτουν, οδηγώντας σε έντονες αντιπαραθέσεις. Επιπλέον, τα θέματα ανώνυμων ατόμων, όπως ο κατηγορούμενος και η σύζυγός του, δεν αποτελούν κατ’ ανάγκη θέματα νόμιμου κοινωνικού ενδιαφέροντος. Κατά συνέπεια, κατά τη δημοσίευση τέτοιων θεμάτων, πρέπει να υιοθετηθεί μια μέθοδος που δεν θα επιτρέπει την ταυτοποίηση των εμπλεκόμενων μερών ή, εάν αυτό δεν είναι δυνατόν, να ληφθεί η συγκατάθεση των μερών και να γίνει πλήρης έρευνα από κάθε πλευρά, προσπαθώντας να κατανοηθεί η αλήθεια όσο το δυνατόν περισσότερο. Είναι σαφές ότι ο κατηγορούμενος αμέλησε να καταβάλει τέτοιες προσπάθειες.

Απόφαση του Εφετείου του Τόκιο, 18 Ιουλίου 2001 (2001)

Κατά συνέπεια, το δικαστήριο αναγνώρισε τη συκοφαντία και την παραβίαση της ιδιωτικότητας και επιδίκασε την πληρωμή 1.300.000 γιεν. Επιπλέον, βάσει του άρθρου 4 του Νόμου Περί Ραδιοφωνίας, διέταξε τη διόρθωση της εκπομπής μέσα σε δύο ημέρες από την ημέρα που αποκαλύφθηκε ότι δεν ήταν αληθής.

Όπως και στις τηλεοπτικές εκπομπές, εάν κάποιος γράψει ένα άρθρο σε ένα blog παρουσιάζοντας μόνο την πλευρά του συζύγου ως προβληματική, αγνοώντας τις δικές του πολλαπλές ευθύνες, τις επαναλαμβανόμενες προβληματικές συμπεριφορές ή την εφαρμογή βίας κατά τη διάρκεια του διαζυγίου, είναι πιθανό να κατηγορηθεί για παραβίαση της ιδιωτικότητας. Η πορεία και οι αιτίες του διαζυγίου αποτελούν ιδιαίτερα ιδιωτικά θέματα για τα εμπλεκόμενα μέρη.

https://monolith.law/reputation/scope-of-privacyinfringement[ja]

Δημοσίευση Προσωπικών Πληροφοριών όπως Καταγωγή, Χαρακτήρας & Λεπτομέρειες Διαζυγίου

Τον Απρίλιο του 1987 (Σόουα 62), ο πρώην διευθυντής του Λος Άντζελες της εταιρείας Itochu Corporation εξαφανίστηκε και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, η αστυνομία του Λος Άντζελες συνέλαβε την πρώην σύζυγο του διευθυντή, την ενάγουσα, και ένα άτομο με το αρχικό Α, ως ύποπτους για τη δολοφονία του. Ωστόσο, η ενάγουσα αρνήθηκε τις κατηγορίες και αφέθηκε ελεύθερη λίγες ώρες αργότερα, ενώ το άτομο Α αφέθηκε ελεύθερο μετά από λίγες ημέρες. Τον Ιανουάριο του επόμενου έτους, η αστυνομία του Λος Άντζελες συνέλαβε ένα φίλο του Α, τον Β, ως ύποπτο για τη δολοφονία και, παρέχοντας του αστυνομική ασυλία, προέβη σε ανάκριση που οδήγησε στην αποκάλυψη της δολοφονίας από τον Α και τον Β. Με βάση την κατάθεση του Β, η αστυνομία ανακάλυψε το πτώμα του πρώην διευθυντή θαμμένο κοντά στον δρόμο Malibu Canyon.

Στη συνέχεια, το Γραφείο του Εισαγγελέα της Κομητείας του Λος Άντζελες άλλαξε την κατηγορία εναντίον της ενάγουσας από “δολοφονία” σε “συνέργεια μετά το έγκλημα” (ισοδύναμο με την “καταστροφή αποδεικτικών στοιχείων” ή “κρυψίνοια εγκληματία” στην Ιαπωνία), αλλά αργότερα απέσυρε τις ποινικές κατηγορίες.

Από τον Μάρτιο του 1988, ιαπωνικά εβδομαδιαία περιοδικά άρχισαν να αναφέρονται στην υπόθεση. Με βάση την τρέχουσα κρίση, ήταν μια καταιγίδα συκοφαντικών δηλώσεων, τόσο έντονη που κανείς θα αναρωτιόταν πώς μπόρεσαν να γράψουν κάτι τέτοιο. Τα ιαπωνικά εβδομαδιαία φαίνεται να ήταν βέβαια ότι η ενάγουσα ήταν ένοχη και ότι θα συλλαμβανόταν σύντομα, αλλά δεν είναι σαφές σε ποια βάση έγινε αυτή η κρίση.

Η συκοφαντία χωρίς σχεδόν καμία πληροφορία είναι απαράδεκτη και επικίνδυνη. Οι επαναλαμβανόμενες συκοφαντίες στο διαδίκτυο μπορεί επίσης να αποτελέσουν ένα παράδειγμα των ευθυνών που μπορεί να αναληφθούν.

Η ενάγουσα κατέθεσε αγωγή κατά της εταιρείας Shinchosha (για τα “Shukan Shincho” και “Focus”), της εταιρείας Mainichi Newspapers (για το “Sunday Mainichi”), της εταιρείας Shogakukan (για το φωτογραφικό εβδομαδιαίο “Touch”), της εταιρείας Asahi Shimbun (για το “Shukan Asahi”), της εταιρείας Fusosha (για το “Shukan Sankei”) και της εταιρείας Bungeishunju (για το “Shukan Bunshun”), κατηγορώντας τους για συκοφαντική δυσφήμιση, παραβίαση της ιδιωτικότητας και παραβίαση του δικαιώματος στην εικόνα. Το δικαστήριο αναγνώρισε μέρος των άρθρων ως συκοφαντική δυσφήμιση, παραβίαση της ιδιωτικότητας και παραβίαση του δικαιώματος στην εικόνα, και επέτρεψε την αξίωση για αποζημίωση. (Απόφαση του Περιφερειακού Δικαστηρίου του Τόκιο, 31 Ιανουαρίου 1994)

Το δικαστήριο, για παράδειγμα, σε σχέση με ένα άρθρο του “Focus” με τίτλο “Η σύγχυση μιας ‘πριγκίπισσας της παλιάς αριστοκρατίας’! Η δολοφονία του συζύγου της” και “Τελικά, ο δράστης ήταν η χωρισμένη σύζυγος (51) και ο μεγάλος γιος (21), τους οποίους η αστυνομία του Λος Άντζελες είχε στο στόχαστρο εδώ και καιρό”, δήλωσε ότι “αν και το άρθρο παρουσίαζε την ενάγουσα ως τη δράστη της δολοφονίας του πρώην συζύγου της, δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία για να το υποστηρίξουν και δεν υπήρχε καμία λογική αιτία για να πιστεύει κάτι τέτοιο”, και αναγνώρισε τη συκοφαντική δυσφήμιση. Επίσης, αναγνώρισε ότι “η αναφορά στη διαμάχη του διαζυγίου ήταν, όπως ισχυρίστηκε η ενάγουσα, ένα θέμα που ένας μέσος άνθρωπος θα ήθελε να κρατήσει μυστικό και αποτελούσε παραβίαση της ιδιωτικότητας της ενάγουσας”.

Επιπλέον, μία από τις φωτογραφίες της ενάγουσας που δημοσιεύτηκε ήταν τραβηγμένη καθώς περπατούσε έξω από το σπίτι της μετά την πρώτη απελευθέρωσή της από τη σύλληψη, ενώ η άλλη ήταν μια φωτογραφία της σε μαγιό που είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό “Heibon” τον Δεκέμβριο του 1956, όταν είχε επιλεγεί ως “Miss Heibon”. Το δικαστήριο αναγνώρισε ότι η φωτογραφία σε μαγιό παραβίαζε το δικαίωμα στην εικόνα της ενάγουσας.

Τελικά, οι πληροφορίες που παραβιάστηκαν αφορούσαν την καταγωγή της ενάγουσας, τις λεπτομέρειες του διαζυγίου της, τις υποψίες για εγκληματική δράση και τον χαρακτήρα της, και ανάλογα με το περιεχόμενο και τον βαθμό της παραβίασης, αναγνωρίστηκαν αποζημιώσεις για ηθική βλάβη:

• Στην εταιρεία Shinchosha (για τα “Shukan Shincho” και “Focus”) 2 εκατομμύρια γιεν
• Στην εταιρεία Mainichi Newspapers (για το “Sunday Mainichi”) 700 χιλιάδες γιεν
• Στην εταιρεία Shogakukan (για το φωτογραφικό εβδομαδιαίο “Touch”) 400 χιλιάδες γιεν
• Στην εταιρεία Asahi Shimbun (για το “Shukan Asahi”) 300 χιλιάδες γιεν
• Στην εταιρεία Fusosha (για το “Shukan Sankei”) 500 χιλιάδες γιεν
• Στην εταιρεία Bungeishunju (για το “Shukan Bunshun”) 600 χιλιάδες γιεν

Έτσι, αναγνωρίστηκαν αποζημιώσεις για ηθική βλάβη.

Συνοπτικά

Δεν μπορεί να μην αποτελεί πρόβλημα η ανεύθυνη δημοσιογραφία που βασίζεται σε επιπόλαιες έρευνες και μονομερείς καταλήξεις. Ίσως να υπάρχει η άποψη ότι δεν έχει σημασία αν προκύψουν προβλήματα, αρκεί να πουλάει το προϊόν, αλλά φαίνεται ότι η εποχή της έντονης ανταγωνιστικής κάλυψης παραβιάσεων της ιδιωτικότητας από τα φωτογραφικά περιοδικά έχει μετατοπιστεί τώρα στο διαδίκτυο ως μια μάχη συκοφαντικών επιθέσεων. Είναι αναγκαίο να αντιδράσουμε άμεσα όταν προσωπικές πληροφορίες που δεν θέλει κανείς να γίνουν γνωστές σε τρίτους, όπως το όνομα, η διεύθυνση, οι λεπτομέρειες και οι λόγοι ενός διαζυγίου, η καταγωγή, ο χαρακτήρας, η οικογενειακή κατάσταση, οι υποψίες για εγκλήματα, το εισόδημα, και άλλες προσωπικές σχέσεις, δημοσιεύονται στο διαδίκτυο.