Εξήγηση του Δικαιώματος στην Ιδιωτικότητα των 'Ημιδημόσιων Προσώπων' όπως Επιχειρηματίες, Γιατροί, Καθηγητές κ.ά.

Ο όρος «δημόσιο πρόσωπο» αναφέρεται σε μέλη του Κοινοβουλίου, δημάρχους, μέλη των τοπικών αυτοδιοικητικών οργάνων και άλλους δημόσιους υπαλλήλους σε καίριες θέσεις. Η κριτική που βασίζεται σε γεγονότα κατά των δημοσίων προσώπων θεωρείται ότι συμβάλλει στο δικαίωμα των πολιτών να ενημερώνονται και γι’ αυτό αποκλείεται από τα αντικείμενα της δυσφήμισης.

Από την άλλη πλευρά, ακόμη και οι ιδιώτες που διαθέτουν κοινωνική επιρροή, όπως επιχειρηματίες, γιατροί ή καθηγητές πανεπιστημίου, μπορεί να υπόκεινται σε κριτική εφόσον αυτή συνδέεται με θέματα δημόσιου ενδιαφέροντος. Σε αυτή την έννοια, τέτοια άτομα μπορεί να αναφέρονται ως «ημιδημόσια πρόσωπα» ή «υποθετικά δημόσια πρόσωπα».

Θα αναλύσουμε πώς αντιμετωπίζεται η παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα όταν αφορά τα ημιδημόσια πρόσωπα.

https://monolith.law/reputation/scope-of-privacyinfringement[ja]

Το Απόρρητο των Ημι-Δημοσίων Προσώπων

Σε ό,τι αφορά τα λεγόμενα “διάσημα πρόσωπα”, κατανοείται ότι ένα μέρος της ιδιωτικής τους ζωής μπορεί να αποτελέσει έγκυρο αντικείμενο κοινωνικού ενδιαφέροντος, και ότι, επιλέγοντας μια τέτοια επαγγελματική διαδρομή και γίνοντας διάσημοι, έχουν εγκαταλείψει ένα μέρος του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα σε έναν ορισμένο βαθμό. Έτσι, η δημοσίευση πληροφοριών που σχετίζονται με τον τομέα στον οποίο το πρόσωπο έχει γίνει διάσημο δεν θεωρείται παράνομη.

Όσον αφορά τα δημόσια και ημι-δημόσια πρόσωπα, ακόμη και σε περιπτώσεις παραβίασης του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα, όταν προσωπικά γεγονότα της ιδιωτικής ζωής παρουσιάζονται ως υλικό για την αξιολόγηση της καταλληλότητας ή των προσόντων ενός ατόμου, και η παρουσίαση του περιεχομένου και ο τρόπος έκφρασης δεν είναι άδικοι σε σχέση με τον σκοπό τους, τότε δεν θεωρείται παράνομη.

Παραβίαση του Δικαιώματος στην Ιδιωτικότητα των Ημι-Δημοσίων Προσώπων και Επαγγελματικές Πράξεις

Το ζήτημα που προέκυψε αφορούσε σε συκοφαντική δυσφήμιση ενός ιατρού. Ένας ασθενής κατέθεσε μήνυση κατά του ιατρού για σεξουαλική παρενόχληση κατά τη διάρκεια της ιατρικής εξέτασης. Στο πλαίσιο αυτό, ο δικηγόρος που εκπροσωπούσε τον ασθενή διανέμησε αντίγραφα της αγωγής στο σύλλογο δικαστικών ανταποκριτών κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου και αναφέρθηκε στην υπόθεση με το πραγματικό όνομα του ιατρού. Ακολούθως, παρόλο που ο ασθενής έχασε την υπόθεση (και ο ιατρός κέρδισε), ο ιατρός απαίτησε αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμιση και παραβίαση της ιδιωτικότητάς του από τον δικηγόρο και την εφημερίδα. Ας εξετάσουμε λεπτομερώς την περίπτωση αυτή.

Η Πορεία της Δίκης

Ένας ασθενής που είχε ανατραφεί ως αρσενικό από τη γέννησή του, αλλά από την εφηβεία άρχισε να εκδηλώνει γυναικεία σωματικά χαρακτηριστικά και πριν από την ενηλικίωση άρχισε να ζει ως γυναίκα, δέχθηκε διάγνωση από έναν ιατρό που κατέχει πρωτοποριακή θέση στον ιατρικό τομέα για τα άτομα με διαταραχές ταυτότητας φύλου, στο τμήμα πλαστικής χειρουργικής του Συνολικού Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Ιατρικής Σαϊτάμα, για συμβουλές σχετικά με την επέμβαση δημιουργίας κόλπου.

Κατά τη διάρκεια της ιατρικής εξέτασης, ο ασθενής κατήγγειλε ότι υπέστη σοβαρή σεξουαλική παρενόχληση από τον ιατρό. Ο ασθενής κατέθεσε αγωγή αποζημίωσης για παράνομη πράξη.

Όταν τα μέσα ενημέρωσης έμαθαν για την υπόθεση, ο δικηγόρος που εκπροσωπούσε τον ασθενή στη δίκη αποφάσισε να προτιμήσει μια ενοποιημένη εξήγηση σε μια συνέντευξη τύπου αντί να διακόπτει τα καθήκοντά του για να δίνει ατελείς εξηγήσεις σε κάθε ερώτηση ξεχωριστά, και διένειμε αντίγραφα της αγωγής, αποκαλύπτοντας τα επιχειρήματα του ασθενούς και το όνομα και τη διεύθυνση του ιατρού, τα οποία στη συνέχεια δημοσιεύτηκαν από τις εφημερίδες.

Στην υπόθεση της σεξουαλικής παρενόχλησης, το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «η κατάθεση του ασθενούς ήταν αναξιόπιστη και η πράξη σεξουαλικής παρενόχλησης δεν θεωρήθηκε αληθής», με αποτέλεσμα την ήττα του αγωγού (νίκη του ιατρού). Ωστόσο, στη συνέχεια, ο ιατρός κατέθεσε αγωγή κατά της εφημερίδας για συκοφαντική δυσφήμιση και παραβίαση της ιδιωτικότητας, ζητώντας αποζημίωση. Ας πούμε από την αρχή ότι το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση του ενάγοντα (του ιατρού).

Η Απόφαση του Δικαστηρίου

Το δικαστήριο αρχικά αναφορικά με τη δυσφήμιση, δήλωσε:

Η συνέντευξη τύπου περιορίστηκε στο να αναφέρει το γεγονός ότι κατατέθηκε μια αγωγή και τα αίτια που την υποστηρίζουν, και απλώς εξήγησε τα γεγονότα σε δικαστικούς δημοσιογράφους, χωρίς να δυσφημίσει τον ιατρό που είναι κατηγορούμενος στο προηγούμενο περιστατικό, στη σχέση με τους δικαστικούς δημοσιογράφους που ήρθαν απευθείας σε επαφή με αυτό.

Συνέχισε λέγοντας:

Όσον αφορά την εφημεριδική αναφορά,

Οι πολίτες που έλαβαν γνώση του γεγονότος ότι ο ιατρός αντιμετώπισε αγωγή για σεξουαλική παρενόχληση και δυσφήμιση κατά τη διάρκεια της ιατρικής εξέτασης, μπορεί να σκεφτούν ότι ίσως υπήρξε κάποια πράξη που ο ασθενής εκλήφθηκε ως σεξουαλική παρενόχληση, και ειδικά στη σύγχρονη εποχή όπου η σεξουαλική παρενόχληση κατά τη διάρκεια ιατρικής εξέτασης θεωρείται ανήθικη πράξη από την κοινωνική συνείδηση, το γεγονός ότι ο ασθενής κατέθεσε αγωγή για τη σεξουαλική παρενόχληση και άλλους λόγους, μπορεί να θεωρηθεί ότι μειώνει την κοινωνική εκτίμηση του ιατρού και να δυσφημίσει την τιμή του

Ωστόσο, επειδή ο ιατρός είναι καθηγητής σε ιατρικό πανεπιστήμιο και πρωτοπόρος στον τομέα της ιατρικής για τα άτομα με διαταραχές ταυτότητας φύλου, το δικαστήριο κατέληξε ότι ο σκοπός της συνέντευξης τύπου και της αναφοράς ήταν να υπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον και δεν αναγνώρισε τη δυσφήμιση.

Επιπλέον,

Επειδή το ζήτημα αφορά την επαγγελματική συμπεριφορά ενός ατόμου με υψηλό επαγγελματικό κύρος, όπως είναι η διάγνωση σε νοσοκομείο πανεπιστημίου, αυτό αφορά την κοινωνική δραστηριότητα του ιατρού και τις δηλώσεις του προς την κοινωνία, και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως θέμα που ανήκει στον ιδιωτικό τομέα

και

Το όνομα του ενάγοντα είναι ένα στοιχείο που εξακριβώνει τον φορέα της πράξης… και δεν πρέπει να προστατεύεται ως ιδιωτικό θέμα

Απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Τόκιο, 31 Αυγούστου 2006 (2006)

Κατά συνέπεια, το δικαστήριο δεν αναγνώρισε επίσης παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα.

Όταν το ζήτημα αφορά την επαγγελματική συμπεριφορά ενός ειδικού, το περιεχόμενο της δίκης και η διεύθυνση δεν θεωρούνται θέματα που ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα και δεν προστατεύονται ως ιδιωτικότητα, σύμφωνα με την απόφαση.

https://monolith.law/reputation/personal-information-and-privacy-violation[ja]

Παραβίαση του Δικαιώματος στην Ιδιωτικότητα Ενός Ημι-Δημόσιου Προσώπου Λόγω Δημοσίευσης

Υπήρξε περίπτωση όπου ένας οδοντίατρος ισχυρίστηκε ότι δυσφημίστηκε και παραβιάστηκε η ιδιωτικότητά του λόγω μιας δημοσίευσης στον ιστότοπο “Bakusai.com” και αιτήθηκε από τον πάροχο διαδικτύου να αποκαλύψει τα στοιχεία του αποστολέα. Σε αυτήν την υπόθεση, αναγνωρίστηκε όχι μόνο η δυσφήμιση αλλά και η παραβίαση της ιδιωτικότητας.

Η Πορεία της Δίκης

Στον ιστότοπο “Bakusai.com”, στην ενότητα “Καντό Έκδοση” και στο θέμα “Ανεπίσημη Συζήτηση της Πόλης Τακασάκι”, δημοσιεύτηκε ένα άρθρο που έλεγε:

“Ο Δρ. Χ από τον ΧΧ κάνει ασταμάτητα ερωτικές περιπέτειες στον ΧΧ”

Σε αυτό αντέδρασε ο ενάγων λέγοντας:

“Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ‘Δρ. Χ από τον ΧΧ’ αναφέρεται σε έναν ‘ιατρό’ ή ‘οδοντίατρο’ με το όνομα ‘Χ’ που βρίσκεται στην πόλη δίπλα στην Τακασάκι, την πόλη ΧΧ. Και εφόσον δεν υπάρχει άλλος ιατρός ή οδοντίατρος με το όνομα ‘Χ’ στην πόλη ΧΧ εκτός από τον ενάγοντα, είναι προφανές ότι η αναφορά ‘Δρ. Χ’ στη δημοσίευση αναφέρεται σε αυτόν. Η δημοσίευση αυτή υπονοεί ότι ο ενάγων συμμετέχει συνεχώς σε ερωτικές περιπέτειες, δίνοντας την εντύπωση σε όσους τη διαβάζουν ότι ο ενάγων συμπεριφέρεται καθημερινά με ανάρμοστο τρόπο, μειώνοντας την κοινωνική του αξιολόγηση και παραβιάζοντας την ιδιωτικότητα της προσωπικής του ζωής.”

Και έτσι, αιτήθηκε την αποκάλυψη των στοιχείων του αποστολέα.

Ως απάντηση, ο πάροχος διαδικτύου ανέφερε:

“Δεδομένου ότι ο ενάγων κατέχει μια συγκεκριμένη κοινωνική θέση ως διευθυντής οδοντιατρείου, δεν μπορεί να λεχθεί ότι δεν υπάρχει δημόσιο ενδιαφέρον ή σκοπός για τη δημοσίευση που αφορά στην προσωπική του ζωή, επομένως δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα ύπαρξης λόγων που να αντικρούουν την παρανομία.”

Και δεν αναγνώρισε ότι τα δικαιώματα του ενάγοντα είχαν παραβιαστεί με σαφήνεια.

Η Απόφαση του Δικαστηρίου

Το δικαστήριο αναγνώρισε την παραβίαση της ιδιωτικότητας. Οι λόγοι ήταν οι εξής:

“Η αναφορά ‘Δρ. Χ από τον ΧΧ’ στη δημοσίευση κατανοείται ότι αναφέρεται στον ενάγοντα και, δεδομένου ότι υπάρχει πραγματικά μια περιοχή με ταβέρνες στην Τακασάκι που ονομάζεται ‘ΧΧ χωριό’, η δημοσίευση ‘ΧΧ χωριό για ασταμάτητες ερωτικές περιπέτειες’ κατανοείται από τον μέσο πολίτη ως υπονοούμενο ότι ο ενάγων συχνάζει στο ‘ΧΧ χωριό’ για ερωτικές περιπέτειες ή ότι πηγαίνει εκεί με τους ερωτικούς του συντρόφους, άρα η δημοσίευση αυτή δυσφημεί τον ενάγοντα και παραβιάζει την ιδιωτικότητα της προσωπικής του ζωής.”

Επιπλέον, το δικαστήριο δήλωσε:

“Ακόμη και αν ο ενάγων είναι διευθυντής οδοντιατρείου και κατέχει μια συγκεκριμένη κοινωνική θέση, το γεγονός ότι κάνει ερωτικές περιπέτειες δεν σχετίζεται με τις ιατρικές του δεξιότητες ή τη θεραπεία που προσφέρει στο οδοντιατρείο του, οπότε είναι δύσκολο να αναγνωριστεί δημόσιο ενδιαφέρον στα γεγονότα που περιγράφονται στη δημοσίευση.”

“Δεν αναγνωρίζεται ούτε η αλήθεια του περιεχομένου της δημοσίευσης ούτε ότι υπήρχε επαρκής λόγος να πιστεύει κάποιος ότι ήταν αληθινό.”

Το Δικαστήριο του Τόκιο, απόφαση της 20ης Μαρτίου 2015

Και έτσι, διέταξε τον πάροχο διαδικτύου να αποκαλύψει τα στοιχεία του αποστολέα.

Ακόμη και αν ο ενάγων ήταν ένα ημι-δημόσιο πρόσωπο, το δικαστήριο αποφάσισε ότι αν τα γεγονότα που παρουσιάστηκαν στη δημοσίευση δεν σχετίζονται με τις ιατρικές του δεξιότητες ή τη θεραπεία που προσφέρει στο οδοντιατρείο του, τότε αναγνωρίζεται όχι μόνο η δυσφήμιση αλλά και η παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα.

Για περισσότερες περιπτώσεις που αφορούν τις ερωτικές περιπέτειες διευθυντών επιχειρήσεων, μπορείτε να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο.

https://monolith.law/reputation/adultery-of-president[ja]

Συνοπτικά

Σε ό,τι αφορά τα ημι-δημόσια πρόσωπα, η παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα δεν θεωρείται ως τέτοια εφόσον το περιεχόμενο και ο τρόπος έκφρασης δεν είναι άδικα σε σχέση με τον σκοπό τους, ακόμη και αν αφορούν προσωπικά γεγονότα της ιδιωτικής ζωής.

Η απόφαση για το αν υπάρχει παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα μπορεί να είναι περίπλοκη, επομένως συνιστάται η συμβουλή με έναν έμπειρο δικηγόρο.